Από τον Κωνσταντίνο Βούκουνα- Δ/ντή 1ου ΕΠΑ.Λ Χίου

Πολλοί έχουν την εντύπωση πως το βάπτισμα ενός ενηλίκου έχει ομοιότητες με αυτό ενός μικρού παιδιού. Την απάντηση την έδωσαν οι καθηγητές, οι καθηγήτριες, οι μαθητές και οι μαθήτριες του 1ου ΕΠΑ.Λ. Χίου ο κος Ν. Χαβιάρας Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων, αλλά και όσοι άλλοι γονείς και προσκαλεσμένοι ήταν παριστάμενοι την Τρίτη 10 Μαΐου στη βάπτιση του μαθητή του 1ου ΕΠΑ.Λ. Χίου Έλκερτ. Ταφιλλάρι. Όλοι αυτοί λοιπόν βιώσαμε μια μοναδική εμπειρία, όταν ένας από την εκπαιδευτική κοινότητα μας, βαφτίστηκε Χριστιανός. Ο Γκέρτυ λοιπόν από την αρχή του σχολικού έτους ζούσε εμπειρίες πρώτων χριστιανικών χρόνων ως κατηχούμενος, και δέχθηκε το Άγιο Βάπτισμα από τα χέρια του Μητροπολίτη μας.

Πριν καν αναλάβαμε τη Διεύθυνση του Σχολείου, εντοπίσαμε στα μάτια του μαθητή μας ένα πρωτοφανές ενδιαφέρον για τις ανθρώπινες αξίες. Εκείνες τις αξίες που βλέπομε σήμερα να συνθλίβονται. Τα μάτια του γέμιζαν λαχτάρα όταν άκουγε για το πως ο άνθρωπος μέσω μιας άλλης  βιοθεωρίας, βιωτής και νέας πορείας έχει ελπίδα.

Ο  Γκέρτυ, μας αποκάλυψε συνάμα, ότι δεν ήταν βαπτισμένος, πράγμα που πολύ θα το ήθελε, αλλά δεν ήξερε τον τρόπο. Τα πράγματα έπρεπε να πάρουν το δρόμο τους. Με την αρωγή του Μητροπολίτη μας, του πατρός Ιωάννη Μουσσά και την υποστήριξη της Θεολόγου Καθηγήτριας του Σχολείου μας, κας Ιουλίας Ζαννίκου, άρχισε  κατήχηση, κατ’ εντολή του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου μας κου Μάρκου, και ολοκληρώθηκε μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα. Ο Διευθυντής ενημέρωσε σε έκτακτη Συνεδρίαση  τον σύλλογο διδασκόντων για τη βάπτιση και ομόφωνα όλοι αποδέχθηκαν την πρόταση μας, και ακόμα αποδέχθηκαν να γίνουμε και οι ανάδοχοι του μαθητή μας. Η βάπτιση καθορίστηκε να γίνει πρωί ώστε να μπορέσουν να την παρακολουθήσουν όλοι οι μαθητές του σχολείου μας και να βιώσουμε, μαθητές και καθηγητές, τις μοναδικές εμπειρίες που δεν βιώνει κανείς κάθε μέρα. Και πράγματι! Οι συνήθως ανήσυχοι, γεμάτοι άρνηση, αμφισβήτηση και ένταση έφηβοι μαθητές, παρακολουθούσαν με υποδειγματικό σεβασμό τα λόγια και τις πράξεις του Θεοσύστατου αυτού μυστηρίου. Είδαν τον Γκέρτυ να καταδύεται ως  νεκρός στα Ιορδάνια ρείθρα της κολυμβήθρας και ένας αναγεννημένος, ο Νικηφόρος, να αναδύεται και να παραδίδεται στην κοινωνία με την επισκοπική παραίνεση να παραμείνει όπως βγήκε σήμερα με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, Άγιος! Μια και εις Χριστόν εβαπτίστηκε και Χριστόν ενδύθηκε.

Γιατί όμως ένας Διευθυντής ενός Επαγγελματικού Λυκείου, μπήκε σε αυτή την διαδικασία αναλαμβάνοντας μια πιθανώς αμφιλεγόμενη πρωτοβουλία;  Είχε τέτοια αρμοδιότητα, ήταν δουλεία του; Να γιατί: Η Χίος βιώνει ως γνωστόν τούτο τον καιρό την κρίση της μετανάστευσης. Η τοπική  μας κοινωνία στέκει έκπληκτη, αμήχανη αλλά και ανεκτική αν και ταλανίζεται από τις συνεχιζόμενες εισροές κατατρεγμένων και εμπερίστατων μεταναστών. Ο Χριστιανός που βλέπει στο πρόσωπο του αδελφού του, τού ελαχίστου, τον Χριστό, έχει χρέος να υποστηρίζει τον δοκιμαζόμενο συνάνθρωπο μας και το πράττει. Το πράττει γιατί σκύβει στο πρόβλημα του. Συντρέχει στην ανάγκη του κατατρεγμένου. Στέκεται κυματοθραύστης και βλέπει με περίσκεψη τις πράξεις  από εκείνον τον οποίον η απόγνωσή, του σταματάει το μυαλό και τον  κάνει αχάριστο ή τον  εξωθεί σε ακρότητες. Η προσευχή αλλά και η ανοιχτή του αγκαλιά, το κάλεσμα σε αναγέννηση μέσω της εν Χριστώ ζωής και το παράδειγμα της προσφοράς του είναι οι απαντήσεις στο παραπάνω φαινόμενο. Αποτελούν την τροχοπέδη σε εκείνους που πιθανόν μέσω της τρομοκρατίας και του φόβου για αλλοίωση πληθυσμών ή εκ ή επι- πολιτισμού, της ακοής και της απειλής πολέμου, αντιδρούν με βία, με κορώνες εθνικισμού και ρατσισμού, σπέρνουν το μίσος και καλλιεργούν διχόνοιες. Φέρονται σκληρόκαρδα υποκινούμενοι από την υλιστική συμπεριφορά του υπεράνθρωπου που στα μάτια της εικόνας του Θεού, του συνανθρώπου μας, βλέπουν και ζουν την κόλαση τους.
Ο Χριστιανός τα αντιπαρέρχεται αυτά. Ο συνάνθρωπος του είναι ο Παράδεισος του. Οφείλει να μιλάει και να συμβιώνει με όλους  με μια ανοιχτή αγκαλιά. Να κινείται με  όπλο του την εν Χριστώ αγάπη! Αυτή την χαρά της μοιρασμένης αγάπης γευτήκαμε στην Βάπτιση του Νικηφόρου. Την βλέπαμε στα μάτια του, την εισπράτταμε από τα μάτια των γονιών του και από τα μάτια των συμμαθητών του! Υπάρχει πιο μεγάλη ικανοποίηση για την αμφισβητούμενη προσφορά του δασκάλου στις μέρες μας; Τα λόγια που Δεσπότης μας, τα είπε τελειώνοντας τις παραινέσεις του στο Νεοφώτιστο, αποτελούν κάλεσμα κι απάντηση προς τον καθένα που θέλει να μοιραστεί τα συναισθήματα μας: «Το σώμα και το Αίμα του Χριστού που τώρα μεταλαμβάνεις θα είναι το μπόλι που θα μπει στον άνθρωπο και θα τον γεμίσει  γεμίζει αγάπη. Αυτό που έγινε σήμερα σε σένα πρέπει να γίνει πανανθρώπινο μήνυμα αγάπης και συμφιλίωσης προς όλους και Όταν κάποιος σε ρωτήσει τι ένοιωσες σήμερα Νικηφόρε που έγινες Χριστιανός; Ποίος είναι ο Χριστός που στρατεύτηκες στην εκκλησιά του; Εσύ να του πεις ως νέος Ναθαναήλ:  Έρχου και Οίδε»  Χριστός Ανέστη!