Του π. Ηλία Μάκου
Ανήμερα της γιορτής του, βρέθηκε δίπλα στους Έλληνες της Δερβιτσάνης, ο υφυπουργός Περιβάλλοντος Γιώργος Αμυράς.
Εκεί συμμετείχε στον απλό, αλλά με αναστάσιμη χαρά και αδελφοσύνη εορτασμό του αη Γιώργη από τους κατοίκους.
Τις εντυπώσεις του τις κατέγραψε ο ίδιος: “Ανάμεσα σε νέους, αλλά καλούς φίλους, συμμετείχα στον όμορφο εορτασμό των κατοίκων προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου. Στους λόφους του χωριού, δίπλα στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών, στήνεται κάθε χρόνο ένα υπέροχο πανηγύρι με παραδοσιακή ηπειρώτικη μουσική, πολύ χορό και εκλεκτό τσίπουρο! Εξαιρετικοί οικοδεσπότες ο Δήμαρχος Δρόπολης – Πωγωνίου, Δημήτρης Τόλης και ο Πρόεδρος της Κοινότητας Δερβιτσάνης, Φίλιππας Μπόμπολης. Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος για μένα να γιορτάσω”.
Μάλιστα προσκύνησε στο Μοναστήρι του άη-Ταξιάρχη, το οποίο είναι ένα από τα εκκλησιαστικά μνημεία της περιοχής, που, μπορεί με τη σημερινή του μορφή, να κτίστηκε το 16ο αιώνα, ωστόσο, σύμφωνα με μαρτυρίες, προϋπήρξε και η ίδρυσή του ανάγεται στα βυζαντινά χρόνια.
Με μέριμνα και τεχνική υποστήριξη της Μητρὀπολης Αργυροκάστρου ο ναός της Μονής εξωραΐστηκε και συντηρήθηκε και όλες σχεδόν οι τοιχογραφίες του διασώθηκαν.
Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι λιτό, με ζωγραφισμένα βυζαντινά σχέδια. Στα χρὀνια του αθεϊστικού καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα εγκαταστάθηκαν εκεί δύο μοναχές (Κασσιανή και Πελαγία Κώττη) με καταγωγή απ’ το χωριό της Σωπικής Πωγωνίου.
Διἐμειναν από το 1966 έως το 1982 (οπότε κοιμήθηκε και η Πελαγία, νωρίτερα είχε φύγει από τη ζωή η Κασσιανή), παρέμειναν δηλαδή 16 συνολικά χρόνια. Τα κελλιά και τα βοηθιτικά κτίσματα του Μοναστηριού, περιμένουν τη σειρά τους να αναστηλωθούν.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την ανακαίνιση των μοναστηριών της χώρας, που αποτελούν θρησκευτικούς και πολιτιστικούς θησαυρούς και έχει δαπανήσει μεγάλα κονδύλια προς την κατεύθυνση αυτή, θεωρώντας τα ζωντανές μαρτυρίες πίστης.
Οι Ορθόδοξοι της Δερβιτσάνης και της γύρω περιοχής εόρτασαν μέσα στην αναστάσιμη χαρά, μέσα στην ομορφιά της εξοχής, τον άη Γιώργη.
Και όλα τα φώτιζε η Λαμπρή, που μας λούζει με το φως και μας δίνει την ευκαιρία να τα κάνουμε όλα μέσα μας να ακτινοβολούν λάμψη.
“Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε γη και τα καταχθόνια”, ψάλλει ο άφθαστος ιερός ποιητής. Τώρα, λέει, υψηλά στον ουρανό, εδώ στη γη, χαμηλά στον άδη, κυριαρχεί η χαρά. Βασιλεύει η ελπίδα.
Ας αισθανθούμε και εμείς ότι πλέον ο Χριστός, αν το θέλουμε, είναι μαζί μας, αν αποφασίσουμε να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημά του.
Ας Τον αισθανθούμε να δυναμώνει την αδύναμη θέλησή μας. Να σηκώνει τα εμπόδια, όταν εμείς δεν μπορούμε να τα υπερπηδήσουμε.
Ας Τον αισθανθούμε να δυναμώνει την αδύναμη θέλσησή μας. Να σηκώνει τα εμπόδια, όταν εμείς δεν μπορούμε να τα υπερπηδήσουμε.
Ας Τον αισθανθούμε να απαλύνει τον πόνο μας και να σφογγίζει το δάκρυ μας, όταν η θλίψη μεγαλύτερη από τη δύναμή μας πιέζει την ψυχή μας.
