Στον αείμνηστο Αρχιμανδρίτη π. Καλλίνικο Μεταξογένη…
Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 24 χρόνια από τη στιγμή που ο αείμνηστος π. Καλλίνικος Μεταξογένης αναχώρησε για την ουράνια πατρίδα που τόσο αναπολούσε και τόσο αγωνιζόταν για να την κατακτήσει. Υπήρξε υπόδειγμα κληρικού της παλαιάς καλής εποχής των κληρικών με πολλά προσόντα, φυσική ευγένεια και ταπείνωση. Αλλά πάνω από όλα ήταν ένας άνθρωπος βαθιάς και ουσιαστικής αγάπης για όλους τους πονεμένους και τους περιθωριακούς. Ένας αγωνιστής της καρδιάς με περίσσευμα αγάπης και προσφοράς. Που δεν λογάριαζε πόνο και κόπο για να βρίσκεται δίπλα στους ανθρώπους που αναζητούσαν την διακονία του.
Ο π. Καλλίνικος Μεταξογένης γεννήθηκε στην Ζαγορά του Πηλίου και το κατά κόσμων όνομα του ήταν Δανιήλ. Από μικρός αγάπησε την Εκκλησιαστική ζωή και αποφάσισε να την μετουσιώσει σε συνεχές βίωμα ζωής με την απόφαση του να αφοσιωθεί στον μοναχισμό και να καρεί Μοναχός στις 19 Αυγούστου 1961. Η μέρα εκείνη του Αυγούστου, ο μήνας Αύγουστος, ήταν ο σημαδιακός μήνας της ζωής του, ήταν η προσωπική του αναβάπτιση και ονομάστηκε Καλλίνικος. Στις 20 Αυγούστου του 1961 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον σπουδαίο και μαρτυρικό Μητροπολίτη Δημητριάδος Δαμασκηνό που διέκρινε με την σοφή του εκκλησιαστική εμπειρία τα πνευματικά προσόντα του νέου κληρικού. Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Δαμασκηνός υπήρξε ένας αληθινός ήρωας της Πατρίδας και ένας πιστός Επίσκοπος της Εκκλησίας. Σε ηλικία 27 ετών, με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου τον Οκτώβριο του 1940, ο Δαμασκηνός κατατάσσετε στον στρατό ως Υπολοχαγός Ιερέας του 30ου Συντάγματος στην Αλβανία και αγωνίζεται με ηρωισμό και αυτοθυσία στο πλευρό των Ελλήνων στρατιωτών. Για την δράση του στην Αλβανία η πατρίδα θα του απονείμει τον «Πολεμικό Σταυρό μετά ξιφών και το μετάλλιο των εξαίρετων πράξεων». Με την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα ο Δαμασκηνός αναπτύσσει αντιστασιακή δράση με αποτέλεσμα να συλληφθεί από τους Ιταλούς το 1942 να οδηγηθεί στην Ιταλία και στην συνέχεια στο φρικτό στρατόπεδο του Νταχάου με τον αριθμό 57.754. Στο στρατόπεδο του Νταχάου ο Δαμασκηνός θα υποστεί φρικτά βασανιστήρια με αποκορύφωμα το μαστίγωμα με πυρακτωμένο συρματόσχοινο και το ξερίζωμα των νυχιών από χέρια και πόδια. Θα απελευθερωθεί από τους συμμάχους το 1945. Ο άνθρωπος αυτός θα διακρίνει στον νέο διάκονο όλα τα στοιχεία της αγάπης που πρέπει να έχει ένας κληρικός για να τα προσφέρει στους αναγκεμένους συνανθρώπους του.
Τρία χρόνια μετά την ευδόκιμη διακονία του, ο π. Καλλίνικος, στις 19 Ιουλίου 1964 θα χειροτονηθεί Πρεσβύτερος και θα απλωθεί με όλο το άνοιγμα της καρδιάς του στην διακονία των ανθρώπων μέσα από το λειτούργημα της Ιεροσύνης. Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1967 θα εκλεγεί Ηγούμενος της Μονής Ξενιάς μέχρι και τις 23 Οκτωβρίου 1970. Επίσης θα διατελέσει Ηγούμενος της Μονής Άνω Ξενιάς από τις 23 Οκτωβρίου 1970 μέχρι και την παραίτηση του από την διακονία του Ηγουμένου στις 24 Φεβρουαρίου του 1986. Στα καθήκοντα του Ηγουμένου θα ανθίσουν οι διοικητικές και πνευματικές ικανότητες του πατρός Καλλινίκου με την μεγάλη του αγάπη στις ακολουθίες και στην πνευματική διδαχή.
Ο π. Καλλίνικος Μεταξογένης είχε την ευλογία από τον Θεό να συναντήσει στην πνευματική του διακονία τον Μακαριστό Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλο (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος) και να γίνει από τους πρώτους συνεργάτες του στο σπουδαίο Ιεραποστολικό έργο που θα αναπτυχθεί στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού. Ο π. Καλλίνικος θα οριστεί Ιεροκήρυκας και θα οργώσει κυριολεκτικά όλη την Μητροπολιτική περιφέρεια. Δεν θα αφήσει Ναό, εξωκλήσι μέχρι και προσκυνητάρι χωρίς την λειτουργική του παρουσία. Θα πάει σε όλα τα χωριά για να λειτουργήσει να κηρύξει και να νουθετήσει τους κληρικούς χωρίς να υπολογίζει κόπους και δυσκολίες. Ήταν γεμάτος αγάπη και ζήλο για τα μυστήρια της Εκκλησίας και προσέφερε την παρουσία του σε αυτά και στο πιο απομακρυσμένο χωριό ακόμα και για το πιο μικρό εκκλησίασμα. Η αγάπη του για την Εκκλησία και το πλήρωμα της ήταν τόσο μεγάλη που δεν χωράει σε λεκτικές περιγραφές. Άφησε το πνευματικό του αποτύπωμα στις ψυχές των απλών ανθρώπων που τον αγάπησαν και τους αγάπησε ανυπέρβλητα.
Είχαμε την ευλογία να τον γνωρίσω μαζί με τον π. Καλλίνικο Μαυρολέων (Ιεροκήρυκα της Μητροπόλεως Καρπάθου και Ηγούμενο της Ι. Μονής Αγίου Γεωργίου Βασσών Καρπάθου) και άλλους αδελφούς την ημέρα της ενθρονίσεως του Μητροπολίτου Δημητριάδος Ιγνάτιου στις 14 Νοεμβρίου του 1998. Ο π. Καλλίνικος μας φιλοξένησε στο σπίτι του για ένα μικρό κέρασμα και εκεί απολαύσαμε την αγάπη και την πνευματική του σοφία. Το σπίτι του ήταν σε μια απαράμιλλη τάξη, ακόμα και τα συρτάρια του είχαν τα πράγματα τους τακτοποιημένα σχεδόν ζυγισμένα. Ήταν ευγενικός και καλόκαρδος με βαθιά ταπείνωση και απλότητα και όταν ο λόγος έφτανε στο πρόσωπο του δεν χρησιμοποιούσε ποτέ το εγώ αλλά το εμείς. Φύγαμε από αυτήν την πρώτη γνωριμία πραγματικά γοητευμένοι από τα πνευματικά χαρίσματα αυτού του κληρικού γεμάτοι συναισθήματα που δεν έχουν ατονήσει ακόμα και μένουν ζωντανά στην μνήμη και την καρδιά.
Ο π. Καλλίνικος Μεταξογένης είχε και ένα ιδιαίτερα λεπτό χιούμορ, ευφυές και παραστατικό. Ακόμα και στις νουθεσίες του πάντα έβαζε τους λεπτούς του τρόπους, την ευγένεια του και την χαρακτηριστική ευγλωττία του. Γύριζε τα χωριά με την συγκοινωνία της εποχής αχάραγα. Οι συγκοινωνίες τότε δεν ήταν ότι καλύτερο, συνεπές και καθαρό. Ο π. Καλλίνικος όταν τον ρωτούσαν πως μετακινείται έλεγε με τα ε – λεωφορεία, εννοώντας και χαριτολογώντας τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε. Παράλληλα μας διηγούταν πως στα αχάραγα πρωινά που ξύπναγε για να πάει στα χωριά για να λειτουργήσει και να κηρύξει μιλούσε με τα παιδία που επέστρεφαν από την βραδινή τους διασκέδαση. Τα νουθετούσε και τα ευλογούσε πατρικά. Αγαπούσε πολύ τα απομακρυσμένα χωριά και τις Εκκλησίες τους και ήθελε να λειτουργεί και να κηρύττει σε αυτές και πολλές φορές τα επισκεπτόταν με ότι μέσο μπορούσε, με λεωφορεία, με τα πόδια, με γαϊδούρια, ακόμα και με οτοστόπ. Η αγάπη του δεν γνώριζε εμπόδια.
Ο π. Καλλίνικος Μεταξογένης αναχώρησε για τα μετόχια του ουρανού στις 12 Αυγούστου 2000, λίγες μέρες πριν την Κοίμηση της Θεοτόκου που τόσο αγαπούσε και επικαλούνταν. Αυτή τη γιορτή της Παναγίας την πανηγύρισε στους ουρανούς. Και τώρα από ψηλά μεσιτεύει για τα αγαπημένα του χωριά, για τους κατοίκους τους, για τους φτωχούς, περιφρονημένους και αδικημένους που τόσο αγάπησε και έκανε σκοπό της επίγειας ζωής του….
Κώστας Ζουρδός
*Στην τρίτη φωτογραφία ο π. Καλλίνικος στο κέντρο ως Ηγούμενος της Μονής Ξενιάς και από δεξιά οι νυν Μητροπολίτες Κερκύρας και Παξών Νεκτάριος και Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού Δανιήλ.
*Ευχαριστώ θερμά τον Θεολόγο κ. Ιωάννη Γκόλτση για το πολύτιμο υλικό που μου παραχώρησε αλλά και για την αγάπη του στον Μακαριστό π. Καλλίνικο.
