Οι πιστοί ασπάστηκαν με θέρμη το Σταυρό, γνωρίζοντας ότι μέσω αυτού έρχεται η Ανάσταση, κάτι που συνέβη και ιστορικά στην Εκκλησία της Αλβανίας, που την περίοδο του διωγμού, διαδέχθηκε η περίοδος του θριάμβου της Ορθοδοξίας.

Στον  καθεδρικό ναό Τιράνων “Ανάσταση” ιερούργησε ο Μητροπολίτης από τον Μητροπολίτη Αμαντίας Ναθαναήλ, πλαισιούμενος από κληρικούς της Αρχιεπισκοπής.

Ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης ιερούργησε στο ναό «Ανάσταση» της Κορυτσάς, ενώ ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος στον Άγιο Νικόλαο Ελμπασάν. 

Δεν είναι τυχαία η προβολή του τιμίου Σταυρού στους Ορθόδοξους ναούς την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών. Αντίθετα, είναι συμβολική και πολύ σημαντική. Βρισκόμαστε στο μέσο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Έχουμε ανάγκη από ηθική ενίσχυση. Ολοένα πλησιάζουμε προς τα Πάθη του Κυρίου και πρέπει να παρασκευαζόμαστε ψυχικά. Έτσι, η φωνή του Κυρίου «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν,  απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι», αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα.

Μόνο ο Χριστός είναι σε θέση να κρίνει και να εκτιμά σωστά. Αυτός μπορεί να κρίνει την αξία του κόσμου, γιατί ο ίδιος τον δημιούργησε. Αυτός και την αξία των ψυχών, γιατί ο ίδιος θυσιάστηκε πάνω στο Σταυρό να τις εξαγοράσει. 

Η σταυρική θυσία του Χριστού αποτελεί  απόδειξη της αξίας της ψυχής μας. Για να εξαγοράσει ο Κύριος τις ψυχές μας, που ήταν αιχμάλωτες του κακού και της αμαρτίας, χρειάστηκε να προσφέρει ως λύτρο το αίμα Του. Τίποτε άλλο δεν μπορούσε να μας χαρίσει την ελευθερία μας από το ζυγό της αμαρτίας. 

Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο Κύριος σταυρώθηκε για χάρη μας, αποκαλύπτει την αξία του ανθρώπου. Την ανυπολόγιστη αξία της ανθρώπινης ψυχής. 

Αν είμαστε μεταξύ εκείνων, που έχουν κάνει πλέον την εκλογή τους και βρίσκονται στην παράταξη του Κυρίου, πρέπει και συνεπείς να είμαστε και το σταυρό του πόνου, της θλίψης, των παθημάτων, των περιπετειών, αλλά και της δόξας να σηκώσουμε.

Να ακολουθήσουμε πιστά τον Κύριο, κουβαλώντας με υπομονή και ελπίδα το σταυρό του χριστιανικού μας χρέους. Έτσι και μόνο θα κερδίσουμε την ψυχή μας, που σημαίνει ότι θα γίνουμε μέτοχοι της αληθινής ζωής. 

Μιλώντας παλαιότερα ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος είχε αναφέρει σχετικά:  

«Στην Ορθόδοξη παράδοσή μας ο Σταυρός είναι ταυτόχρονα το σύμβολο της Σταυρώσεως, αλλά και της Αναστάσεως. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, στην παράδοσή μας δεν υπάρχει η συνήθεια να παρουσιάζεται ο Χριστός συνεχώς σταυρωμένος, σαν να μην αποκαθηλώθηκε ποτέ. Και μέσα σ’ αυτό το σύμβολο, που μας συνοδεύει αδιάκοπα στην καθημερινή μας ζωή, υπάρχει ακριβώς αυτός ο συμβολισμός.

Από τον πόνο και την υπομονή του Σταυρού πορευόμαστε αδιάκοπα, με τη δύναμη του Χριστού, στην αγαλλίασης της Ανάστασης. Είναι μια σημαντική σύζευξη της πραγματικότητας της χριστιανικής ζωής. Δεν ζούμε σ’ ένα ψεύτικο φανταστικό κόσμο, ζούμε μέσα στον κόσμο του πόνου και τις συνθήκες της υπομονής, αλλά πάντοτε με τη χάρη του Σταυρού, πορευόμαστε πάντα προς την αγαλλίαση της Αναστάσεως. Και αυτή η Ανάσταση είναι ήδη το βασικό χαρακτηριστικό της ζωής μας».