Το περσινό καλοκαίρι επισκέφθηκα μετά της θυγατέρας μου Ειρήνης,τα Ηρωικά Ψαρά.

Όμορφος προορισμός , αν υπήρχε συγκοινωνία με υδροπλάνο θα  πήγαινα κάθε χρόνο, διότι η δια θαλάσσης συγκοινωνία είναι σκέτη ταλαιπωρία.

Είδα την μαύρη ράχη και νοερά την Δόξα να περπατάει μονάχη, αλλά είδα και την Παναγιά  κατάμαυρη και δακρυσμένη όταν επισκεφθήκαμε

το Σπουδαίο Μοναστήρι της που είναι χτισμένο στον

βόρειο κάβο των Ψαρών. Πρόκειται για ένα πραγματικό αριστούργημα της τέχνης, ένα ιστορικό κειμήλιο το οποίο ψυχορραγεί , εγκαταλελειμένο  στην φθορά του χρόνου  και την αδιαφορία  των υπευθύνων….. και

γενικά του ανθρώπου.

Κάποτε ήκμαζε με πολλά  κελιά και πολλούς καλογέρους και σήμερα όλα είναι ρημαδιό.

Δεν μπορώ να περιγράψω το μέγεθος της εγκατάλειψης , όπως μου την περιέγραψαν οι

δυό Ψαριανοί που εθελοντικά , προσπαθούν να κρατήσουν ότι ακόμα είναι όρθιο.

Με τα λίγα χρήματα που εισπράτουν από τον οβολόν των επισκεπτών , συντηρούν τα εντελώς αναγκαία και με δική τους προσωπική εργασία

και από αυτόν τον πενιχρό οβολό καλωσορίζουν τους επισκέπτες και προσφέρουν ένα παραδοσιακό τρατάρισμα.

Απευθύνω έκκληση σε όλες

τις αρμόδιες υπηρεσίες , να

ξεκινήσουν μία οικονομική

εκστρατεία αναστήλωσης και συντήρησης  της ιστορικής Μονής των Ψαρών όπου εσφααγιάσθησαν τα γυναικόπαιδα της νήσου

από τους Τούρκους.

Στην εκστρατεία αυτήν είμαι

βέβαιος πως σύσσωμη η

Χιακή παροικία της Αμερικής

θα συμμετέχει ενεργά.

Γένοιτο Παναγιά μου……!

Στέλιος Μιχαήλ Τάτσης*

* Ο κ. Στέλιος Μ. Τάτσης, είναι ομογενής επιχειρηματίας, ιστορικό στέλεχος του Παγχιακού Συλλόγου Νέας Υόρκης ο ΚΟΡΑΗΣ και βετεράνος Πλοίαρχος Ε.Ν.,με έντονη κοινωνική δράση και σημαντική  δημοσιογραφική δραστηριότητα.