Αναδημοσιεύουμε παρακάτω μια ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ αποκάλυψη από τον Καθηγητή κ. Konstantinos Vetochnikov, μετά από σχετική έρευνα σε πηγές και αρχεία, η οποία μας οδηγεί αυτονόητα στο ερώτημα: Η Εκκλησία της Πολωνίας έχει κανονικό Αυτοκέφαλο; Αν αναγνωρίζει αυτό που της δόθηκε κανονικά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1924, τότε ναι, έχει. Εάν όμως αναγνωρίζει ως έγκυρη την πράξη αποκήρυξης του Αυτοκεφάλου εκείνου, του 1948, υπό το κράτος και τη βία της Σοβιετίας και της Σοβιετικής Ρωσικής Εκκλησίας, τότε δεν έχει! Διότι ποτέ δεν έλαβε Τόμο από τη Μόσχα, αλλά μόνο υπόσχεση για Τόμο, μια Πράξη που ουδέποτε επικυρώθηκε από Σύνοδο της Ιεραρχίας του Πατριαρχείου Μόσχας…

Πολλά τελικά είναι άνω κάτω στην Εκκλησία λόγω των ανορθόδοξων διαχρονικών δράσεων της Μοσχοβίας. Και όταν τελικά γίνει, με την κανονική πρωτοβουλία και πρόσκληση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μια Κανονική Πανορθόδοξη Σύνοδος θα έχει να καθαρίσει τις ντουλάπες των σημερινών επικριτών του από πολλούς σκελετούς…

Διαβάσετε παρακάτω το δημοσίευμα.

***

Περί πράξεως της Εκκλησίας της Ρωσίας περί αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Πολωνίας

Με πολλή έκπληξη ανακάλυψα την πράξη της Εκκλησίας της Ρωσίας περί αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Πολωνίας. Το κείμενο αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο μέρος αποτελεί την δήλωση της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Πολωνίας για την άρνηση του κανονικού τους αυτοκεφάλου που παραχωρήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και δήλωση μη κοινωνίας με τον κανονικό προκαθήμενό τους και τους κληρικούς και πιστούς που τον ακολουθούν.

Δεύτερο μέρος, που είναι η απόφαση της διαρκούς Συνόδου της Εκκλησίας της Ρωσίας, περιέχει την απόφαση της αποκαταστάσεως της κοινωνίας και για το δικαίωμα για πλήρη ανεξάρτητη διοίκηση. Παρακάτω όμως η απόφαση λέει ότι αυτή πρέπει να επικυρωθεί πρώτα από την Σύνοδο ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ρωσίας όσο αφορά το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Πολωνίας, και μόνο μετά από την επικύρωση η Εκκλησία της Πολωνίας μπορεί να εκλέξει τον Προκαθήμενό της και ότι μέχρι τότε πρέπει να αποκτήσει τη διοργάνωση που απαιτείται από τους κανόνες για το αυτοκέφαλο. Δηλαδή αυτό δεν αποτελεί την χορήγηση του αυτοκεφάλου αλλά απλή υπόσχεση χορήγησης.

Είναι γνωστό ότι καμία Σύνοδος ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ρωσίας δεν είχε εξετάσει αυτό το θέμα, αλλά η διαρκής σύνοδος μόνον ζήτησε και έλαβε γνώμες των επισκόπων μέσω τηλεγραφημάτων (Περιοδικό Πατριαρχείο Μόσχας 8 (1950) 43). Δηλαδή δεν τηρήθηκε η προβλεπόμενη από την ίδια την πράξη διαδικασία. Πράγμα που σημαίνει ότι το δεύτερο μέρος της πράξης, η απόφαση με υπόσχεση για χορήγηση αυτοκεφάλου, παραμένει άκυρο, εφόσον δεν είναι γνωστό κανένα άλλο έγγραφο για αυτό το θέμα.

Λοιπόν μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Πολωνίας το 1948 αρνήθηκε το κανονικό αυτοκέφαλό της και έλαβε μόνον μία υπόσχεση να χορηγηθεί νέο από την Εκκλησία της Ρωσίας, υπόσχεση που δεν τηρήθηκε ποτέ. Αν η Εκκλησία της Πολωνίας αναγνωρίζει αυτή την πράξη του 1948 ως κανονική σημαίνει ότι δεν έχει το αυτοκέφαλο, αλλά αυτόνομο καθεστώς εντός Εκκλησίας της Ρωσίας.

Ελληνική μετάφραση του κειμένου:

ΠΡΑΞΗ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΩΝΙΑΣ

ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ

1. ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΩΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΤΑΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΑΛΕΞΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ.

1. Η Αυτόνομη Εκκλησία της Πολωνίας αναγνωρίζει ως μη κανονικό και άκυρο το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Πολωνίας, που παραχωρήθηκε με τον Τόμο του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου Ζ´ στις 13.11.1924 (αρ. 4588) και ζητάει την ευλογία της Μητέρας – Εκκλησίας της Ρωσίας για το κανονικό αυτοκέφαλο.

2. Λόγω του γεγονότος ότι ο Μητροπολίτης της Εκκλησίας της Πολωνίας Διονύσιος βρίσκεται σε διαχωρισμό από τη Μητέρα – την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας- και επανειλημμένα δήλωνε με επιστολές του στον Πατριάρχη της Μόσχας ότι η Εκκλησία της Πολωνίας έλαβε το κανονικό αυτοκέφαλο από την Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, η Εκκλησία της Πολωνίας δεν μπορεί να συνεχίσει την προσευχητική και λειτουργική κοινωνία μαζί του και δεν θα μνημονεύει στο εξής το όνομά του στις ιερές ακολουθίες ως Προκαθημένου της.

3. Ομοίως, η Εκκλησία της Πολωνίας σταματά την προσευχητική κοινωνία με όλους τους κληρικούς και λαϊκούς της Εκκλησίας της Πολωνίας που μοιράζονται το αναφερθέν λάθος του Μητροπολίτη Διονυσίου μέχρι τη μετάνοιά τους.

ΙΙ. ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΗ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ:

1. Λαμβάνοντας υπόψη την άρνηση από την Εκκλησία της Πολωνίας του μη κανονικού αυτοκεφάλου, ο Αγιώτατος Πατριάρχης και η Ιερά Σύνοδος, αμέσως αποκαθιστούν την κανονική προσευχητική και λειτουργική κοινωνία μαζί της και της δίνουν το δικαίωμα για πλήρη ανεξάρτητη διοίκηση.

2. Μετά την επικύρωση από την Σύνοδο των Επισκόπων [Σύνοδο ιεραρχίας] της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας του αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Πολωνίας, η Εκκλησία της Πολωνίας εκλέγει τον Επικεφαλής της Εκκλησίας της. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η Εκκλησία της Πολωνίας αποκτάει τη διοργάνωση που απαιτείται από τους κανόνες για το αυτοκέφαλο.

+ Αλέξιος Πατριάρχης Μόσχας και πάσης Ρωσίας

22 Ιουνίου 1948 Μόσχα

+ Νικόλαος Μητροπολίτης Κρουτίτσκης και Κολόμνας

+ Βιτάλιος, Αρχιεπίσκοπος Ντμίτρωφ

+ Νέστορας Επίσκοπος Κούρσκ και Μπέλγοροντ

+ Νίκων, Επίσκοπος Ντονέτσκ και Βωροσίλοβγκραντ

+ Τιμόθεος Αρχιεπίσκοπος του Μπιάλιστοκ και του Βέλσκι

+ Γεώργιος, επίσκοπος του Λοτζ

Πρωθιερέας Μιχαήλ Κέδρωφ

Πρωθιερέας Ευγένιος Ναούμωφ

Νικόλαος Σεμένοβιτς Σερεμπριάννικωφ

Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου Μόσχας Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Κολτσίτσκι

Στρογγυλή σφραγίδα.

Περιοδικό Πατριαρχείο Μόσχας 8 (1950) 44-45 (φωτογραφία της πράξης).

***

Πρωτότυπο κείμενο:

АКТ О ВОССОЕДИНЕНИИ ПОЛЬСКОЙ ПРАВОСЛАВНОЙ ЦЕРКВИ С РУССКОЙ ПРАВОСЛАВНОЙ ЦЕРКОВЬЮ И О ДАРОВАНИИ ЕЙ АВТОКЕФАЛИИ.

1. ОБРАЩЕНИЕ ДЕЛЕГАЦИИ ПОЛЬСКОЙ ПРАВОСЛАВНОЙ ЦЕРКВИ К СВЯТЕЙШЕМУ ПАТРИАРХУ МОСКОВСКОМУ И ВСЕЯ РУСИ АЛЕКСИЮ И СОСТОЯЩЕМУ ПРИ НЕМ СВЯЩЕННОМУ СИНОДУ.

1. Польская автономная Церковь признает неканонической и недействительной автокефалию Польской Церкви, провозглашенную Томосом Константинопольского Патриарха Григория VII от 13.XI.1924 г. (№ 4588) и испрашивает благословение Матери – Русской Церкви на каноническую автокефалию.

2. Ввиду того, что Митрополит Польской Церкви – Дионисий пребывает в отделении от Матери – Русской Православной Церкви, причем он не раз в письмах Патриарху Московскому утверждал, что Польская Церковь получила от Церкви Константинопольской каноническую автокефалию, Польская Церковь не может продолжать с ним молитвенного и литургического общения и не будет впредь возносить его имя за богослужением как имя своего Предстоятеля.

3. Равным образом, Польская Церковь прекращает молитвенное общение со всеми священнослужителями и мирянами Польской Церкви, разделяющими упомянутое заблуждение Митрополита Дионисия, впредь до их раскаяния.

1. В ОТВЕТ НА ЭТО ОБРАЩЕНИЕ ПОСЛЕДОВАЛО ПОСТАНОВЛЕНИЕ СВЯТЕЙШЕГО ПАТРИАРХА И СВЯЩЕННОГО СИНОДА :

1. Принимая во внимание отказ Польской Церкви от ее неканонической автокефалии, — Святейший Патриарх и Священный Синод — ныне же восстанавливают с ней каноническое молитвенное и литургическое общение и дают ей право на полное самостоятельное управление.

2. По утверждении Собором епископов Православной Русской Церкви автокефалии Польской Церкви, — Польская Церковь избирает Главу своей Церкви. К этому времени Польская Церковь получает устройство, требуемое канонами для автокефалии.

+ Алексий Патриарх Московский и всея Руси

22 июня 1948 Москва

+ Николай Митрополит Крутитский и Коломенский

+ Виталий, Архиепископ Дмитровский

+ Нестор Епископ Курский и Белгородский

+ Никон, Епископ Донецкий и Ворошиловградский

+ Тимофей Архиепископ Белостокский и Бельский

+ Георгий, Епископ Лодзинский

Протоиерей Михаил Кедров

Протоирей Евгений Наумов

Николай Семенович Серебрянников

Управляющий делами Московской Патриархии Протопресвитер Николай Колчицкий

Круглая печать

ЖМП 8 (1950) 44-45.