Αγαπητοί Πατέρες καί εὐλογημένοι Χριστιανοί τοῦ πληρώματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Περιστερίου,

Φθάσαμε στό μέσον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, σήμερα Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως καί ἡ Ἁγία μας ἐκκλησία προβάλλει τόν Τίμιον Σταυρόν γιά προσκύνηση πρός ἐνίσχυση καί συνέχιση τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγῶνα γιά τό ὑπόλοιπο αὐτῆς τῆς κατανυκτικῆς περιόδου, ἡ ὁποία διακρίνεται κυρίως γιά τόν Σταυροαναστάσιμο χαρακτῆρα της, καί εὐλαβικά τά χείλη μας ψάλλουν: “Τόν Σταυρόν Σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα καί τήν Ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν”.

Ὅμως, ἀδελφοί μου, ἐπειδή πρέπει ὅλοι μας νά τηρήσουμε τά μέτρα, τά ὁποῖα ἔχουν ληφθεῖ κατά τῆς ἐξαπλώσεως τοῦ φοβεροῦ ἰοῦ (COVID-19) καί ὡς ἐκ τούτου ΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ἐπικοινωνῶ μαζί σας, μέ πατρική ἀγάπη, ἀλλά καί μέ πόνο ψυχῆς, γιατί δέν μποροῦμε νά συναχθοῦμε “ἐπί τῷ αὐτῷ”, στίς Ἐκκλησίες μας καί νά τελέσουμε τό μέγα Μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας, ὥστε νά γίνουμε κοινωνοί καί μέτοχοι τοῦ Παναγίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μας. Ὅμως δέν μπορεῖ νά γίνῃ διαφορετικά, τοῦτες τίς μέρες πού δοκιμάζεται ὁλόκληρος ὁ πλανήτης ἀπό τόν ἀόρατο ἐχθρό, ἀπό τόν φοβερό λοιμό τοῦ Κοροναϊοῦ. Πρέπει ὅλοι μας στό μέγιστο βαθμό εὐθύνης νά ἐμποδίσουμε τήν ἐξάπλωσή του, νά προφυλάξουμε τούς ἀδελφούς μας καί νά προφυλαχθοῦμε καί ‘μεῖς οἱ ἴδιοι.

Ὁ Χριστός μας, χάριν τῆς ἀγάπης Του γιά ‘μᾶς, ἐκένωσε ἑαυτόν, θυσιάστηκε ἐπί τοῦ Σταυροῦ “δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν”. Ὁ Κύριος τῆς δόξης, “δι΄ οὗ καί ἐν ὧ τά πάντα” δέχεται τήν ἔσχατη ταπείνωση καί πολιτεύεται διά τῆς τελείας ὑπακοῆς “ἄχρι Σταυροῦ”. Ἐμεῖς διά τήν ἀγάπην τῶν ἀδελφῶν τῶν ἐλαχίστων τοῦ Κυρίου μας καί ἰδικῶν μας ἀδελφῶν δέν μποροῦμε νά ταπεινωθοῦμε; Δυστυχῶς πολλές φορές ὄχι. Ἀρνούμενοι νά σηκώσουμε τόν Σταυρόν μας. Ἀλλά ὁ Κύριός μας, μᾶς τό ὑπενθύμισε τόσο ξεκάθαρα σήμερα: “Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι”. Χωρίς γογγυσμό, ἀλλά μέ ὑπομονή καί πίστη στή δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἄς ἄρουμε καί ‘μεῖς τοῦτες τίς ἡμέρες τόν δικό μας σταυρό καθώς, πορευόμαστε πρός τόν Γολγοθᾶ. Ὅμως νά μήν λησμονοῦμε πώς μετά τόν Γολγοθᾶ ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση. Πρῶτα ἀκούγεται τό “ἄρον, ἄρον Σταύρωσον Αὐτόν” καί μετά ὁ μοναδικός ὕμνος πού ἀκούστηκε ποτέ τό “ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ” γιατί “ὁ θάνατος τεθανάτωται”.

Πατέρες καί ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός δέν κατέβηκε ἀπό τόν Σταυρό ζωντανός, ὅπως προκλητικά τοῦ ζητοῦσαν οἱ Ἐβραῖοι, γιά νά δοῦν καί νά πιστέψουν. Δέν ἦλθε γιά νά κάνει ὑπερφυσικά γεγονότα καί φαινόμενα γιά νά μᾶς ἐντυπωσιάσει. Κατέβηκε ἀπό τόν Σταυρό νεκρός· καί νίκησε διά τοῦ θανάτου τόν θάνατον. Ἐδῶ βρίσκεται τό μοναδικό μεγαλεῖο τῆς χάριτος καί τῆς δυνάμεώς Του.

Ἄς ἀφήσουμε λοιπόν καί ‘μεῖς τοῦτες τίς δύσκολες μέρες τά φαινόμενα τῆς ὑπερβολῆς· ἄς ἀφήσουμε στήν ἄκρη τό “φαίνεσθαι” πού τόσο ἐπικίνδυνα ἐλλοχεύει μέσα μας, ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς ἄκρατης προβολῆς μας. Στά προηγούμενα χρόνια, τέτοιες μέρες, καθώς πορευόμεθα πρός τό Πάσχα, κάναμε σχέδια πῶς θά στολίσουμε τό Ἱερό Κουβούκλιο τοῦ Ἐπιταφίου μας γιά νά ξεχωρίζει, ἤ πόσες λαμπάδες θά παραγγείλουμε, καθώς καί τόσες ἄλλες ὑπερβολικές ἐνέργειες, προγραμματισμό γιά διακοπές καί ταξίδια σέ κάποιο ὄμορφο μέρος καί τόσα ἄλλα.

Ὅμως, τώρα καταλαβαίνουμε ὅτι ἔπρεπε νά τά στερηθοῦμε ὅλα αὐτά, τά περιτυλίγματα γιά νά ζήσουμε τήν οὐσία. Νά βροῦμε τόν ἑαυτό μας μέσα στή ἡσυχία καί τήν προσευχή, στό προσευχητάρι τοῦ σπιτιοῦ μας. Καί πιστεύω ὅτι ὅλοι ἐφαρμόζετε τήν εὐλογία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τήν ὁποία καί σᾶς γνωστοποίησα διά τοῦ ὑπ΄ ἀριθμ. 220/17.3.2020 ἡμετέρου Ἐγκυκλίου Σημειώματος, νά προσευχόμαστε ὅλοι κάθε βράδυ 10.00μ.μ. μέ 10.15μ.μ.:

α) ὑπέρ ὑγείας καί ἀναρρώσεως τῶν προσβληθέντων καί ἀσθενούντων ὑπό τοῦ ἰοῦ, ἀδελφῶν μας,

β) ὑπέρ ἐνισχύσεως καί ὑγείας τῶν ἰατρῶν μας, τοῦ νοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ καί ὅλων τῶν ἐργαζομένων στά νοσηλευτικά ἱδρύματα τῆς χώρας μας, καί

γ) ὑπέρ τοῦ εὐαγοῦς Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ εὐλογημένου πληρώματος τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ἀδελφοί μου, ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστός δέν κατακρίνει οὔτε ἀποπαίρνει· βοηθᾶ τόν ἀσθενῆ καί θεραπεύει τόν ἄρρωστο. “Κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καί λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει”. Ἀκουμπᾶ στόν πόνο μας καί στή δοκιμασία μας. Ἥψατο τοῦ λεπροῦ καί ἐκαθαρίσθη. Ἥψατο τῆς σοροῦ τοῦ νεκροῦ καί ἀνέστη ὁ υἱός τῆς χήρας τῆς Ναΐν. “Καί πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ΄ αὐτοῦ ἐξήρχετο καί ἰᾶτο πάντας”. Ναί, ὁ Χριστός μας εἶναι ὁ Ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν. Αὐτός θά μᾶς ἐλαφρύνει τόν Σταυρό τῆς δοκιμασίας πού ζοῦμε τοῦτες τίς Ἅγιες μέρες, ὥστε μέ ταπείνωση καί κένωση νά πορευθοῦμε ὅλοι μαζί πρός τό Ἅγιον Πάσχα.

Τέλος, ἀδελφοί μου, ἐπιθυμῶ νά σᾶς εὐχαριστήσω ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου, διά τήν ἀγάπην καί τόν σεβασμόν πού ἐκδηλώσατε στόν Ἐπίσκοπό σας ἐπί τῇ πρώτῃ ἐπετείῳ τῆς εἰς Μητροπολίτην Περιστερίου ἐκλογῆς μου. Δέν ἔχω ἄλλον τρόπον νά σᾶς ἐκφράσω τήν πατρική μου ἀγάπη, παρά μόνον μέσῳ τῆς προσευχῆς μου γιά ὅλους σας. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς συνάγει ὅλους, ἔστω καί πρός καιρόν δέν συμμετέχουμε “ἐν Ἐκκλησίαις”, στούς Ἱερούς Ναούς μας. Μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου καί τή θέωση τοῦ προσλήμματος ὅλοι γίναμε ἀδελφοί μεταξύ μας. Νά ζοῦμε αὐτή τήν πραγματικότητα καί νά προσεύχεσθαι καί ‘σεῖς γιά τόν Ἐπίσκοπό σας, ὅπως καί ‘γώ πράττω γιά ὅλους σας. Νά γίνουμε συν-Κηρυναῖοι ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλον.

Πατέρες, ἀδελφοί καί παιδιά μου. Εὔχομαι καί προσεύχομαι νά δεχόμεθα μέ εὐγνώμονα καρδιά τά πάντα. Νά βρίσκουμε στό ἐλάχιστο, τό μέγιστο, στηριζόμενοι στή θέρμη τῆς κενωτικῆς ἀγάπης τοῦ Ἐσταυρωμένου πού ἀποθανατίζει τό ἐφήμερο.

Εὐλογημένο τό ὑπόλοιπον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί Καλή Ἀνάσταση!

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ