Τό Σάββατον, 13ην /26ην Νοεμβρίου 2016, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐτέλεσε τήν τελετήν τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος εἰς τήν κώμην Πκέα ἤ Πκεήν, εὑρισκομένην εἰς τά ἄκρα τοῦ βορείου Ἰσραήλ καί ὑπαγομένην εἰς τήν Μητρόπολιν τῆς Ἄκκρης.
Ὁ Ἱερός Ναός οὗτος ἀνηγέρθη κατά τά τελευταῖα ἔτη, ἐκαλλωπίσθη καί ἡγιογραφήθη τῇ οἰκονομικῇ καί ἠθικῇ συμπαραστάσει τοῦ Πατριαρχείου, ἵνα εὐρυχωρώτερον φιλοξενῇ λατρευτικῶς τήν ὡς ἄνω Κοινότητα, λόγῳ στενότητος τοῦ ἀρχαιοτέρου Ναοῦ αὐτῆς.
Τῆς τελετῆς τῶν Ἐγκαινίων καί τῆς θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων τοῦ Δραγουμανεύοντος Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου, τοῦ Τελετάρχου π. Βαρθολομαίου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Μάρκου τοῦ Ἱερέως τοῦ Ναοῦ π. Ἀθανασίου, Ἀραβοφώνων Ἱερέων τῶν ὁμόρων κωμῶν, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Ἄκκρης ὑπό τόν Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον Ἄκκρης Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον καί μετέχοντος ἐν κατανυκτικῇ προσευχῇ τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος τῆς ἐνορίας ταύτης.
Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Σύ πάλαι ἐν Σινᾷ σκηνήν ἀχειροποίητον ὑπέδειξας τῷ θεόπτῃ Μωϋσεῖ διαγράφων Χριστέ τήν Ἐκκλησίαν σου. Σύ, Κύριε, σκηνήν ἐπί γῆς κατεσκεύασας. Σύ τάξεσι οὐρανίαις τῶν βροτῶν τάς χορείας συνάπτεις τῇ δυνάμει σου. Σέ, Κύριε, πηγήν τῆς ζωῆς ἐπιστάμεθα. Σύ, Ἅγιε, τήν εἰρήνην ἐλθών εὐηγγελίσω, Χριστέ τῇ Ἐκκλησίᾳ Σου», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῇ παλαιᾷ Ἁγιογραφικῇ πόλει ὑμῶν Πκέα, ἵνα ἐν πίστει ἐπιτελέσωμεν φαιδρῶς καί εὐχαριστιακῶς τά ἐγκαίνια τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, τοῦ τιμωμένου ἐπ’ ὀνόματι τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.
Ὁ οἴκος τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ τόπος ἁγιάσματος τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, δηλονότι ὁ ναός τῆς λατρείας τοῦ Παντοκράτορος καί Δημιουργοῦ πάσης κτίσεως. Εἶναι ὁ τόπος ὁ ἅγιος, ἔνθα ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν ἡνώθησαν ἡ δικαιοσύνη καί ἡ εἰρήνη αὐτοῦ, ὡς λέγει καί ὁ ψαλμῳδός, «ἀνεβλάστησεν ἐν τῇ γῇ ἡ ἀλήθεια καί ἡ δικαιοσύνη Αὐτοῦ, ἔκυψεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καί ἐπεσκέφθη τήν γῆν μας. «Ἀληθεια ἐκ τῆς γῆς ἀνέτειλε και δικαιοσύνη ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψε», (Ψαλμ. 84,12).
Βεβαίως, «ὁ Θεός κατά τόν θεῖον Παῦλον, ὁ ποιήσας τόν κόσμον καί πάντα τά ἐν αὐτῷ, Οὗτος οὐρανοῦ καί γῆς Κύριος ὑπάρχων οὐκ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ», (Πράξ. 17,14). Διότι, ὡς λέγει ὁ Κύριος: «Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν», (Ἰωάν. 4,24). Ἐπειδή ὅμως κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, «ὁ Θεός Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά πατρός πλήρης χάριτος καί ἀληθείας», ( Ἰωάν. 1,14) «καί ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν καί χάριν ἀντί χάριτος», (Ἰωάν. 1,16), καί ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἐπαυξηθέντες, οἶκον προσευχῆς καί λειτουργίας ἐπήξαμεν. Καί τοῦτο εἰς ἀντίτυπον τῆς ἀγγελικῆς ἐν οὐρανῷ Λειτουργίας τῆς ἐπί τῆς ταύτης ἐπιτελουμένης διά τῆς συστάσεως τῆς τάξεως τῆς Ἱερωσύνης ἐν Χριστῷ, περί οὗ ὁ ψαλμῳδός λέγει: «Ὤμοσε Κύριος καί οὐ μεταμεληθήσεται. Σύ Ἱερεύς εἰς τόν αἰῶνα κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ».
Δι’ αὐτοῦ τοῦ Ἀρχιερέως ἡμῶν Χριστοῦ ἡμεῖς προσφέρομεν πρός τόν Θεόν Πατέρα πάντοτε καί ἀκαταπάυστως θυσίαν αἰνέσεως καί δοξολογίαν. Ὅταν δέν λέγωμεν «θυσίαν», δέν ἐννοοῦμεν θυσίαν ζῴων καί αἱμάτων, ἀλλά θυσίαν πού ὡς καρπός θερμῆς εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεόν θά ἐξέρχηται ἀπό τά χείλη μας, τά ὁποῖα θά ἀνυμνοῦν καί δοξολογοῦν τό ὄνομά Του, ὡς κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος: «Δι᾽ αὐτοῦ [τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ] οὖν ἀναφέρομεν θυσίαν αἰνέσεως διά παντός τῷ Θεῷ, τοῦτ’ ἔστι καρπόν χειλέων ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ», (Ἑβρ. 13,15).
Τοῦτο ἀκριβῶς διατυπώνει καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγων: «Πάλαι μέν ἐγκαινίζων τόν ναόν ὁ Σολομῶν, ἀλόγων ζῴων θυσίας καί ὁλοκαυτώματα προσέφερε Κύριε. Ὅτε δέ ηὐδόκησας Σωτήρ, τούς τύπους μέν ἀργῆσαι, γνωσθῆναι δέ τήν ἀλήθειαν ἀναιμάκτους θυσίας, τά πέρατα τοῦ κόσμου προσφέρει τῇ δόξῃ σου. Πάντων γάρ δεσπόζων, τά πάντα ἁγιάζεις τῷ Ἁγίῳ Σου Πνεύματι».
Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ ἀνά τά πέρατα τοῦ κόσμου σπαρεῖσα Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ προσφέρει τήν ἀναίμακτον θυσίαν, τοὐτέστι τά ἀντίτυπα τοῦ Ἁγίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῶν κατά τόπους ἐγκαινιασθέντων τοῦ Χριστοῦ θυσιαστηρίων. Ὁ ἐγκαινισμός δέ οὗτος τῶν Ἐκκλησιῶν γίνεται κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην Δαμασκηνόν διά τοῦ τιμίου καί ζωηρρύτου αἵματος τῆς ἀχράντου καί ἀκηράτου πλευρᾶς, τοῦ σαρκωθέντος ἐκ τῆς Ἁγίας Παρθένου Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τοῦ δι’ ἡμᾶς ἐγκαινιάσαντος τόν δρόμον, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ εἰς τήν αἰώνιον ζωήν. Αὐτός δέ ὁ Χριστός εἰσῆλθεν εἰς τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ Πατρός, δηλαδή τήν ἐπουράνιον Ἐκκλησίαν διά μέσου τοῦ καταπετάσματος, τοὐτέστι διά τῆς σαρκός του καί τοῦ αἵματός Του, ὡς λέγει ὁ θεσπέσιος Παῦλος: «Ἔχοντες οὖν ἀδελφοί παρρησίαν εἰς τήν εἴσοδον τῶν Ἁγίων ἐν τῷ αἵματι τοῦ Ἰησοῦ, ἥν ἐνεκαίνισεν ἡμῖν ὁδόν πρόσφατον καί ζῶσαν διά τοῦ καταπετάσματος, τοῦτ’ ἔστι τῆς σαρκός Αὐτοῦ», ( Ἑβρ. 10,19).
«Σέ Κύριε, πηγήν τῆς ζωῆς ἐπιστάμεθα, σύ Ἅγιε τήν εἰρήνην ἐλθών εὐηγγελίσω, Χριστέ τῇ Ἐκκλησίᾳ Σου», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός. Αὐτήν ἀκριβῶς τήν πηγήν τῆς ζωῆς, δηλονότι τόν Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν καί τήν εἰρήνην Αὐτοῦ ἐμαρτύρησε καί εὐηγγελίσατο εἰς ἅπασαν τήν Οἰκουμένην ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος, πρός τιμήν μνήμης τοῦ ὁποίου καθιερώθη ὁ περικαλλής οὗτος Ναός. Τό δέ δι’ αἵματος μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μαρτυρεῖ ὅτι ὁ Θεός τῆς φιλανθρωπίας, τῆς δικαιοσύνης, τῆς εἰρήνης καί τοῦ ἀπείρου ἐλέους ἐθαυμαστώθη ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ.
Τό αὐτό ἰσχύει καί διά τόν ἐν ἁγίοις Πατέρα ἡμῶν Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον, Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ ὁποίου τήν μνήμην σήμερον ἑορτάζομεν. Ὁ ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Χρυσόστομος ἀνεδείχθη ὁ πιστός φίλος τοῦ Ἀρχιποίμενος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί ὁ κατ’ ἐξοχήν μιμητής Αὐτοῦ, γενόμενος μάρτυς «τοῦ μαρτυρίου τῆς συνειδήσεως αὐτοῦ». Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος ὡς πνευματικός ποιμήν ἔθεσε τήν ψυχήν αὐτοῦ ὑπέρ τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ, ὡς λέγει ὁ Κύριος: «Ἐγώ εἰμί ὁ ποιμήν ὁ καλός. Ὁ ποιμήν ὁ καλός τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησι ὑπέρ τῶν προβάτων», (Ἰωάν. 10,11). Ἰσάξιοι τοῦ καλοῦ ποιμένος, ἀνεδείχθησαν οἱ προκάτοχοι Πατριάρχαι ἡμῶν καί διάδοχοι τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί Σωφρονίου τοῦ Α´.
Δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμπομεν σήμερον τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ, τῷ ἀξιώσαντι ἡμᾶς τῆς ἑορτίου ταύτης πανηγύρεως τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου καί τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἰδιαιτέρως δέ τῆς Παναγίας Ἀχράντου καί Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.
Ὁ ἐγκαινιασμός τοῦ Ναοῦ τούτου ἀφορᾷ καί εἰς τόν ἐγκαινιασμόν ἡμῶν, ὡς παραγγέλει ἡμῖν ὁ μέγας Παῦλος: «οὐκ οἴδατε ὅτι τό σῶμα ὑμῶν Ναός τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπό Θεοῦ καί οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν», ( Α´ Κορ. 16,19). Εἰς τοῦτο, τόν ἐγκαινιασμόν καλούμεθα καί ὑπό τοῦ μελῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας λέγοντος: «Πρός σεαυτόν ἐπανάγου, ἄνθρωπε. γενοῦ καινός ἀντί παλαιοῦ καί ψυχῆς ἑόρταζε τά ἐγκαίνια, ἕως καιρός ὁ βίος ἐγκαινιζέσθω σοι πάσης πολιτείας ὁδός. Τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοῦ γέγονε τά πάντα καινά. Τοῦτο τῇ ἑορτῇ καρποφόρησον τήν καλήν ἀλλοίωσιν ἀλλοιούμενος, οὕτως ἐγκαινίζεται ἄνθρωπος, οὕτω τιμᾶται ἡ τῶν Ἐγκαινίων ἡμέρα». Ἀμήν. Ἔτη πολλά.
Εκ της Αρχιγραμματείας
