Κοιμήθηκε ο π. Βαρθολομαίος Μπούλαρι  (Bartolomeo Bullari) σε ηλικία 63 ετών (1960-2023), που ήταν μεταξύ των πρώτων ιερέων, που χειροτόνησε ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, όταν πριν 30 και πλέον χρόνια κλήθηκε να ανασυστήσει εκ των ερειπίων την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας. 

Με ενθουσιασμό είχε δεχθεί το αναγεννημένο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου και συνεπαρμένος από το φωτισμένο όραμα εκείνου, προσήλθε το 1992 στις τάξεις του κλήρου (στις 15 Νοεμβρίου 1992 χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας στις 15 Απριλίου 1993).

Για τριάντα ολόκληρα χρόνια προσέφερε τις υπηρεσίες του στην Κουτσόβα Βερατίου, διακρινόμενος για το ιερατικό του ήθος.

Κάτω από δύσκολες συνθήκες, ειδικά στην αρχή, που μόλις είχε καταπέσει το καθεστώς Χότζα και η Εκκλησία είχε βγει από το φοβερό διωγμό κατά της πίστης, αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις ώστε η Ανάσταση του Χριστού να γίνει και αναστάσιμος παλμός των ανθρώπων της περιοχής του.

Ήξερε ότι δεν επιτυγχάνει κανείς το σκοπό του χωρίς να κουραστεί, δίχως έστω προσωρινά να απογοητευτεί. Είχε τα μάτια του στραμμένα στο μέλλον και δούλευε και για τη δική του οικοδόμηση, αλλά και την οικοδόμηση των ανθρώπων, που του εμπιστεύθηκε ο Θεός.

Κάθε μέρα, που περνούσε, ανανέωνε τις δυνάμεις του, μέσω της πίστης, και όλα τα άσχημα, που έζησε νεαρός, σε βάρος της Εκκλησίας από τον αθεϊσμό, του έδιναν την ώθηση να εργαστεί όλο και περισσότερο για τον Χριστό.

Ένιωθε την ανάγκη να συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις, ώστε οι άνθρωποι να ξεφύγουν από τη στενότητα, την επιφανειακότητα και την αδυναμία και να κερδίσουν την αγάπη του Θεού, που είναι μια αγάπη γεμάτη και όχι άβαθη, αδύνατη και εγωιστική.

Στράφηκε προς τον Θεό και το μέσα του το έτρεφε με τις διδαχές του Ευαγγελίου, όπως  και η πρεσβυτέρα και τα δύο παιδιά του. Και επειδή ήταν κοντά στον Θεό, ήταν κοντά και στους ανθρώπους. 

Υπήρξε κερδισμένος σ’ αυτή τη ζωή. Κερδισμένος, γιατί στρατεύτηκε στον ωραίο και ελπιδοφόρο αγώνα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου. Κερδισμένος, γιατί ήξερε να δίνει. Κερδισμένος, γιατί έβαζε την ψυχή του μπροστά. Κερδισμένος, γιατί τα όνειρά του δεν γκρεμίστηκαν, αλλά βρήκαν αντίκρισμα στον ουρανό…

π. Ηλίας Μάκος