ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ ΠΑΤΣΟΥΚΑ

Το να κάθεσαι επί 42 ολόκληρα χρόνια από τις 08.00 το πρωί έως τις 23.00 στο σημείο όπου μαρτύρησε η Αγία Φιλοθέη, στον Άγιο Ανδρέα(αγιογραφημένος από τον Φώτη Κόντογλου) στην Πλατεία Αμερικής και όχι απλά να ακούς τον ανθρώπινο πόνο και να δίνεις πνευματικές συμβουλές, αλλά να γυρίζεις τον κόσμο ανάποδα για να τους δώσεις λύση, νομίζω πως αυτός είναι ο πιο έμπρακτος ορισμός και της αγάπης και της αγιοσύνης. Αρκούσε μια αγκαλιά για να σου ρουφήξει ολα σου τα προβλήματα. Δεν δίσταζε να μπει μέσα στις φυλακές για να βοηθήσει τους κρατούμενους, ούτε ακόμα, ακόμα να επισκεφθεί νυχτερινό κέντρο μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, για να ζητήσει χρήματα απο γνωστό τραγουδιστή-πνευματικό του παιδί, προκειμένου να τα δώσει σε οικογένεια που τα είχε ανάγκη πρωί, πρωί. Δεν θα ξεχάσω τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων Αναστάσιο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο σε μια συζήτηση που είχα μαζί τους στη Μόσχα, να σκύβουν το κεφάλι ευλαβικά για τον Αρχιμανδρίτη Γαβριήλ Τσάφο. Αντίστοιχα δεν μπορώ να ξεχάσω ούτε και τον σεβασμό που έτρεφε ολόκληρο το Άγιο Όρος προς το πρόσωπο του. Ένας απο τους πολλούς λόγους που είχα και έχω και θα έχω για να τον αγαπάω, ήταν πως ήταν καυστικός κυρίως απέναντι στην ίδια την εκκλησία. Θυμάμαι τα λόγια του στην προτελευταία μας συνάντηση: «Αχιλλεακι μου, θυμάμαι στη Σμύρνη τους ανθρώπους που πίστευαν στο Θεό, να ειναι λεβέντες και με χιούμορ και με ανοιχτό μυαλό. Δυστυχώς οι θεούσοι και οι επιδερμικά ευλαβείς κατέστρεψαν την Εκκλησία μας». Μάλιστα είχε μια αγαπημένη φράση: «Ο Θεός να μας φυλάει από τους καλούς Χριστιανούς».
Αύριο το τελευταίο αντίο στον Ωροπό. Εγώ και η οικογένεια μου σε ευχαριστούμε για όλα.
Καλή αντάμωση.