Στο τέλος της Αγρυπνίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε ιερό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Μακαριστού Γέροντά του, Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς Καλλινίκου, ο οποίος την ημέρα αυτή εόρταζε τα ονομαστήριά του. Ο Σεβασμιώτατος, ο οποίος διακρίθηκε για την πιστότητα και την ολόθυμη υιική του αγάπη και αφοσίωση προς τον Μακαριστό Ιεράρχη, μέχρι το τέλος του βίου του, επεσήμανε ότι «αυτή η ημέρα σηματοδοτούσε πάντοτε την ζωή μας. Κοντά του μαθητεύσαμε και διδαχθήκαμε ν’ αγαπούμε τον Χριστό με όλη την ύπαρξή μας και να επεκτείνουμε αυτή την αγάπη στην Εκκλησία Του. Μας ενέπνευσε το εκκλησιαστικό ήθος και λειτούργησε ως υπόδειγμα ιεραποστόλου από τα νεανικά του χρόνια, ως τα βαθειά του γεράματα. Κοντά του μάθαμε να εμπιστευόμαστε το σχέδιο του Θεού στην ζωή μας, ανδρωθήκαμε εκκλησιαστικώς και ζούμε με ζωντανή την παρουσία του στην ζωή μας…». Τέλος, ευχήθηκε στον εορτάζοντα π. Καλλίνικο, ο οποίος φέρει το όνομα του Μακαριστού Γέροντα, «να έχει πάντα την ευχή του, να βαδίζει στον δρόμο που διδάχθηκε από εκείνον και τον αείμνηστο παππού του π. Μαρίνο και να χαίρεται την ιερωσύνη, που του δώρισε ο Θεός».