Με την δέουσα λαμπρότητα η Τοπική μας Εκκλησία εόρτασε την μεγάλη Δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως, με επίκεντρο τον πανηγυρίζοντα, ομώνυμο και περικαλλή Ιερό Ναό του Βόλου, όπου την παραμονή της εορτής τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, ο οποίος κήρυξε τον Θείο Λόγο.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι «η εορτή της Μεταμορφώσεως είναι μια πρόσκληση και μια πρόκληση, ν΄ αναρωτηθούμε τί μπορεί να σημαίνουν τα γεγονότα που εξελίχθηκαν στον όρος Θαβώρ. Ο Χριστός αποκάλυψε την αλήθεια του ανθρώπου. Οι Μαθητές είδαν την δόξα του ενανθρωπίσαντος Ιησού, που μας αποκάλυψε ποια είναι η δική μας δόξα. Είμαστε πλασμένοι για το Θαβώριο φως. Αυτό είναι το πρόσωπό μας. Ανταύγειες αυτού του φωτός έχουμε σε ανθρώπους χαριτωμένους, με βαθειά πίστη και μεγάλη αγάπη, σε ανθρώπους θυσίας, που ζουν την ζωή του Χριστού. Ο Κύριος μας έδειξε ότι είμαστε πρόσωπα, όχι απλώς σάρκα που περιφέρουμε στην γη. Φέρουμε μέσα μας την αθανασία, την εικόνα και το φως του Χριστού. Το ναυάγιό μας από την ζωή το Παραδείσου, έφθειρε την εικόνα του Θεού μέσα μας κι έγινε άνθρωπος ο Θεός, για να μας ξαναδώσει το φως, με σκοπό να περάσουμε από την εικόνα στην ομοίωση…».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο κ. Ιγνάτιος ανέφερε ότι, «αυτό το φως εκφράζεται με τα έργα μας, γίνεται αγάπη προς τον πλησίον. Γι΄ αυτό, η εορτή της Μεταμορφώσεως δεν είναι μια απλή πανήγυρις, αλλά μια πρόσκληση να πάρουμε την απόφαση να μεταμορφώσουμε την ύπαρξή μας, μέσα στην Μυστηριακή εμπειρία, όπου όλα γίνονται φως, σε αντίθεση με την επιλογή της αμαρτίας, που τα μετατρέπει όλα σε σκοτάδι… Ο Χριστός μεταμορφώθηκε και σώζει όλους τους ανθρώπους∙ και αυτούς που βιώνουν με συνεπή και αυστηρό τρόπο την εκκλησιαστική ζωή, και αυτούς που εκφράζονται με έργα αγάπης και προσφοράς, αλλά κι εκείνους που παλεύουν με τις αμφιβολίες τους. Ας προσθέσουμε, λοιπόν κι εμείς ό,τι είχαν οι τρεις Μαθητές. Να πάρουμε απ΄ την πίστη του Πέτρου, την αγάπη του Ιωάννου, την ευθύτητα του Ιακώβου. Και τότε η ζωή μας θα γίνει Θαβώριο Όρος, γεύση μακαριότητας, χαράς και ευφροσύνης, για εμάς και τους άλλους».
