Παρουσία πλήθους προσκυνητών, τηρουμένων των μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας, πραγματοποιήθηκε η Πανήγυρις του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού Παναγίας Γορίτσας (Τρύπα) Βόλου, επί τη εορτή της Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Την παραμονή της εορτής, τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, ο οποίος κήρυξε τον Θείο Λόγο. Ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι «σήμερα, ο υμνωδός μάς καλεί σε μία παγκόσμια χαρά, γιατί η Γέννηση της Παναγίας σηματοδοτεί την έλευση του Σωτήρα στον κόσμο. Μάς καλεί να διώξουμε κάθε σκέψη απελπισίας, γιατί η Γέννηση της Παναγίας προήλθε ενώ δεν υπήρχε ελπίδα, λόγω της στειρότητας των γονέων Της κι έτσι προέκυψε ό,τι πολυτιμότερο γνώρισε η ανθρωπότητα, Αυτή που ένωσε τον ουρανό με την γη. Μάς καλεί, επίσης, να ζήσουμε την νέα εκκλησιαστική χρονιά με χαρά, ελπίδα και βεβαιότητα σωτηρίας και σωφροσύνης και δυνάμεως…».
Ο κ. Ιγνάτιος επεσήμανε ότι, «στην εποχή μας χρειαζόμαστε αυτή την εορτή όσο ποτέ άλλοτε, γιατί περισσεύει η θλίψη. Όλοι μας επηρεαζόμαστε από την πανδημία, που θέλει να μάς αφαιρέσει την χαρά. Δεν πρέπει να συμβεί, όμως, αυτό, γιατί τότε θα έχουμε πέσει στην παγίδα της απελπισίας, στην πνευματική στειρότητα, αυτή την οποία νίκησε η Παναγία μας, με την Γέννησή της. Η Παναγία μάς βεβαιώνει ότι η πνευματική στειρότητα νικιέται μέσα στην Εκκλησία, όπου βιώνεται η μυστική χαρά της ψυχής, που δεν είναι άλλη από την απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού…».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας παρατήρησε ότι «την πνευματική στειρότητα του Ιωακείμ και της Άννας νίκησε η ενότητά τους, που ήταν καρπός της ζωντανής πίστης και προσευχής τους στον Θεό, αλλά και της μεταξύ τους αγάπης και εμπιστοσύνης. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο απάντησε ο Θεός, λύοντας την στειρότητα, δίδοντας την χαρά και φέροντας στην ζωή την Μητέρα του αναμενόμενου Μεσσία. Και ο κάθε πιστός καλείται να πραγματώσει την ενότητα και την αγάπη μέσα στην Εκκλησία. Εδώ πραγματώνεται η υπακοή στο θέλημα του Θεού, κρατώντας την ενότητα και την υπακοή στην Εκκλησία, που είναι η ταμειούχος της Χάριτος και εκφράζεται διαχρονικά μέσα από το Συνοδικό Της σύστημα. Μέσα στην Εκκλησία ο καθένας έχει τον ρόλο του. Δεν μπορεί, όμως, ο καθείς να αποφαίνεται και να πράττει ό,τι θέλει. Οφείλουμε ταπείνωση και υπακοή, που εγγυώνται την ενότητα και καταλύουν την πνευματική στειρότητα. Οφείλουμε να επιδείξουμε σωφροσύνη και σύνεση, γιατί ο ζηλωτισμός, η αίσθηση της παντογνωσίας, είναι καταστάσεις καταστροφικές. Η Εκκλησία γνωρίζει και όλοι μας μέσα Της μαθαίνουμε και παιδαγωγούμαστε».
Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις του, ο Σεβασμιώτατος παρατήρησε ότι «η Εκκλησία μάς καλεί να ξεκινήσουμε το νέο εκκλησιαστικό έτος με χαρά και ευφροσύνη. Μην αφήσουμε τη θλίψη να μάς καταβάλει. Παιδαγωγούμαστε, υπομένοντας, εμπιστευόμενοι το θέλημα του Θεού, εργαζόμενοι στην ενότητα και στην υπακοή, που είναι οι προϋποθέσεις της αυθεντικής πνευματικής ζωής…».