Την μνήμη του τοπικού μας Αγίου Αποστόλου του Νέου, εξ Αγίου Λαυρεντίου Πηλίου, γιόρτασε η Εκκλησία της Δημητριάδος το διήμερο 15-16/8. Επίκεντρο του εορτασμού ήταν ο Ιερός Προσκυνηματικός Ναός του Αγίου στην γενέτειρά του, όπου την παραμονή της εορτής τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, παρουσία πλήθους προσκυνητών.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην ζωή του Αγίου, κατά την διάρκεια της οθωμανικής σκλαβιάς, «όταν, έμαθε την πίστη στον Χριστό, γνώρισε την Θεία Λειτουργία και την ελληνική γλώσσα στο Μοναστήρι του Αγίου Λαυρεντίου. Έμαθε να γιορτάζει την Παναγιά, να προσεύχεται και να γιορτάζει το Πάσχα». Ο κ. Ιγνάτιος μίλησε για τον μεγάλο πειρασμό της εποχής εκείνης, κυρίως για τα νέα παιδιά, την αλλαξοπιστία, που εξασφάλιζε πλούτη και προνόμια στους εξωμότες. «Γνώριζαν οι κατακτητές ότι η άρνηση της πίστης στον Χριστό θα οδηγούσε στην αλλοίωση της εθνικής μνήμης και στην απώλεια της ιστορικής συνείδησης. Γι’ αυτό, η κοινότητα διέγραφε εκείνους που υπέκυπταν στον πειρασμό και αλλαξοπιστούσαν. Πολλοί, όμως, ήταν εκείνοι που επέστρεφαν μετανιωμένοι, ομολογούσαν πίστη στον       Χριστό  και εντάσσονταν και πάλι στην κοινότητα. Αυτό έπραξε και ο Άγιος Απόστολος. Επέστρεψε στο χωριό με ελεύθερη ψυχή, αποκατεστημένος έναντι Θεού και ανθρώπων. Όμως, αυτή η επιστροφή είχε μεγάλο τίμημα, την ίδια του την ζωή, την οποία θυσίασε για την αγάπη του στον Χριστό. Κι εμείς έχουμε από τότε κοντά μας την Τιμία Κάρα του, αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό μας και εκείνον, τον πρώτον των Νεομαρτύρων της Τοπικής μας Εκκλησίας».

Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε, στην συνέχεια, στην  εμπειρία των φετινών Παρακλήσεων του Δεκαπενταυγούστου: «αυτές τις μέρες άνοιξε την αγκαλιά Της η Παναγιά μας και μας δέχθηκε στα σπίτια της, στους ναούς και στα προσκυνήματά της». Ο κ. Ιγνάτιος επαίνεσε τις οικογένειες που προσέτρεξαν στην Χάρη της Παναγίας και του Αγίου και έκαναν στα παιδιά του το μεγαλύτερο δώρο, να γνωρίσουν τους Αγίους μας. «Αυτός είναι ο θησαυρός, η ελπίδα και η απαντοχή μας». Κάλεσε δε όλους σε θερμή προσευχή για την κατάπαυση του πολέμου, θύματα του οποίου είναι κυρίως παιδιά: «Είναι δυνατόν, στον αιώνα της επιστήμης και της τεχνολογίας να χάνονται παιδιά στον πόλεμο;. Δυστυχώς, ο πολιτισμός μας το αντέχει, επενδύει στον πόλεμο και θέλει να μας πείσει ότι μπορούμε να βασιστούμε μόνο στην λογική. Όμως, αυτό που έφερε η λογική είναι εντελώς παράλογο. Χρειάζεται καρδιά και πίστη, για να έλθει η αληθινή ειρήνη, που είναι δωρεά του Θεού».