Για τη συζήτηση που έχει ξεσπάσει γύρω από τα ομόφυλα ζευγάρια και το επερχόμενο νομοσχέδιο της Κυβέρνησης Μητσοτάκη που αφορά τον γάμο και την τεκνοθεσία, μίλησε στην εκπομπή «ΑΡΕΝΑ» με τη Μαρία Αναστασοπούλου, ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας, Φιλαδέλφειας, Ηρακλείου, Χαλκηδόνας, Γαβριήλ.
Ο Σεβασμιότατος τόνισε αρχικά πολύ αναλυτικά σχετικά με τη θέση και το ρόλο της Εκκλησίας στο θέμα της ομοφυλοφιλίας:
«Η Εκκλησία μας λοιπόν για το θέμα της ομοφυλοφιλίας έχει ξεκάθαρη άποψη και θέση. Πρόκειται για μία αμαρτία όπως τόσες αμαρτίες υπάρχουν στις οποίες ο άνθρωπος πέφτει, με την ελεύθερη επιλογή με την οποία ο Θεός τον έχει χαριτώσει, για να επιλέγει ακόμα και την αμαρτία. Η ελεύθερη βούληση είναι ένα από τα δώρα που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο και γι’ αυτό το λόγο ο άνθρωπος είναι επιρρεπής στην αμαρτία. Μία από τις αμαρτίες λοιπόν που ο άνθρωπος μπαίνει στον πειρασμό να τελέσει, είναι και η ομοφυλοφιλία. Γι’ αυτό και η Εκκλησία από την πρώτη στιγμή αποστρέφεται την αμαρτία, αλλά δέχεται τον αμαρτωλό. Στη βιολογία μας το dna έχει τη δυνατότητα σε σπάνιες περιπτώσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις να δείξει μια δυνατότητα έλλειψης κάποιου κλειδιού, να το ονομάσω πολύ απλά, που αυτό οδηγεί μερικούς ανθρώπους να έχουν γεννηθεί με αυτή τη ροπή. Αλλά αυτό είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό, σε αυτό αναφέρθηκα. Αναφέρθηκα στο ποσοστό το οποίο βιολογικά βλέπουμε να έχει μία ροπή προς το ίδιο φύλο, είτε γυναίκα, είτε άνδρας και δεν αναφέρθηκα καθόλου στο ποσοστό των ανθρώπων που είναι το μεγάλο ποσοστό, που επιλέγουν στη ζωή τους μία άλλη σεξουαλική ταυτότητα, έναν άλλον σεξουαλικό προσανατολισμό μόνο και μόνο επειδή θέλουν να καλύψουν μία επιθυμία τους σεξουαλική. Θα πω ένα παράδειγμα το οποίο το έχω βιώσει ο ίδιος. Στο σχολείο το οποίο πήγαμε εγώ θυμάμαι είχαμε ένα συμμαθητή μου σε όλη την τάξη των παιδιών στο Μοσχάτο, ο οποίος είχε μια έντονη θηλυπρέπεια, έντονη. Δεν είχε καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα αγόρια. Και όταν λέμε έντονη θηλυπρέπεια, από τη στιγμή που το παιδί αυτό άρχισε να αισθάνεται τον εαυτό του σεξουαλικά, αισθάνθηκε ότι η ροπή του είναι προς το ίδιο φύλο. Ένα παιδί στα 300. Εμείς σαν Εκκλησία τι πρέπει να κάνουμε, το παιδί αυτό αλλά και όλα τα παιδιά τα οποία έχουν μια διαφορετική αίσθηση απέναντι στη σεξουαλικότητά τους, να μη γίνονται τα παιδιά αυτά αντικείμενα βίας. Εγώ θα πω σαν Εκκλησία ότι αυτό το οποίο κάνεις είναι μια αμαρτία, θα το στηλιτεύσω, δεν θα κουνήσω το δάχτυλό μου στο παιδί, είτε στον αμαρτωλό, εδώ είμαστε για να μπορέσεις να έρθεις και να σου πω τον άλλον τρόπο ζωής τον οποίο η Εκκλησία κηρύσσει, τον οποίον η Εκκλησία προτείνει και αν θέλεις ελεύθερα τον ακολουθείς. Διότι σε κάθε οικογένεια μπορεί να προκύψει ένα πρόσωπο που έχει μια τέτοια τάση. Τι κάνουμε εκεί πέρα; Είτε εκ γενετής, που όπως είπα είναι πολύ μικρές αυτές οι περιπτώσεις και λίγες, είτε στη ζωή του επιλέγει γιατί τα πρότυπα είναι διαφορετικά να ακολουθήσει κάτι άλλο, να δοκιμάσει κάτι άλλο. Πρέπει να είμαστε εκεί να πούμε πέντε πράγματα. Τον δέχομαι όπως είναι, τον κάθε άνθρωπο. Θα πω τι εννοώ με αυτό. Εμείς στην Εκκλησία δεν πιστεύουμε το τι λέει ο δεσπότης ο Γαβριήλ ή το τι λέει ο τάδε παπάς, ή ο τάδε λαϊκός, εμείς πάντοτε στην Εκκλησία ακολουθούμε αυτό που λέει ο Χριστός. Κι ο Χριστός, για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό το πράγμα, την τελευταία στιγμή που ήταν εν ζωή επάνω στο Σταυρό, στον Παράδεισο πρώτο, έβαλε τον ληστή. Τον αμαρτωλό άνθρωπο της εποχής εκείνης, ο οποίος είχε κάνει εγκλήματα, είχε βιάσει, είχε ληστέψει, είχε σκοτώσει ανθρώπους αλλά επειδή μετανόησε πραγματικά, όλοι οι Άγιοι, όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας, όλοι οι Προπάτορες, δεν μπήκαν στον Παράδεισο πρώτοι και μπήκε πρώτος ο ληστής. Η Εκκλησία δεν έχει τους όρους και τη διάσταση που βλέπει το κράτος και βλέπει η Πολιτεία».
Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης που έδωσε στην εκπομπή ο Μητροπολίτης Γαβριήλ, η αναφορά που έγινε ήταν στο θέμα των παιδιών υπό το πρίσμα των ομόφυλων ζευγαριών:
«Η Εκκλησία δεν νομοθετεί, δεν μετέχει στην Εκτελεστική, στη Δικαστική και στην Κοινοβουλευτική Διοικητική εξουσία. Είναι απόλυτα αυτά διακριτά στην πατρίδα μας. Και Δόξα τω Θεώ που είναι. Η Εκκλησία όπως κάθε φορέας στην Ελλάδα, έχει δικαίωμα να έχει φωνή. Πιστεύετε ότι η Εκκλησία θα μπορούσε σε ένα τόσο ανθρώπινο θέμα (σ.σ. για το τι θα γινόταν ένα παιδί σε ζευγάρι γυναικών αν πέθαινε η μία) να έχει μια απόλυτη άποψη; Απλώς η Εκκλησία δεν θα λογίσει τη σχέση των δύο γυναικών ως μία οικογένεια και δεν θα λογίσει ποτέ τη σχέση αυτών των γυναικών ως μια σχέση η οποία απέχει από την αμαρτία. Το τι θα γίνει με το παιδί φυσικά και πρέπει ο νομοθέτης να κοιτάξει να διασφαλίσει τα δικαιώματά του. Εμείς τι λέμε, ότι ένα παιδί δεν μπορεί να μεγαλώσει με πρότυπα τα οποία δεν θα του δίνουν τη δυνατότητα δικαιωματικά να γνωρίσει ποιος είναι ο πατέρας του και ποια είναι η μητέρα του. Γιατί να στερήσουμε από ένα παιδί τα πρότυπα από τα οποία μεγαλώσαμε όλοι μας; Και φυσικά και θα νοιαστούμε για το παιδί και τα δικαιώματά του και το πώς πρέπει το παιδί αυτό να έχει τη σωστή ανατροφή και όχι φυσικά να πάει σε ένα ίδρυμα. Από την άλλη όμως δεν μπορούμε και με αυτή την πιεστική επιχειρηματολογία να δικαιολογήσουμε ότι αυτή η σχέση των δύο γυναικών μπορεί να λέγεται οικογένεια, ή μπορεί να είναι γάμος. Επιτρέψτε μου να πω κάτι. Πολύ εύκολα θα με χαρακτηρίσει κάποιος συντηρητικό. Δεν είναι συντήρηση αυτό. Είναι παράδοση. Ας καταλάβουμε ότι έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε έχοντας κάποιες βασικές αρχές και αξίες. Γιατί να χαθούν αυτές; Η παράδοση για την Εκκλησία είναι κάτι διαρκώς εξελισσόμενο. Αλλά προς Θεού, να το ξεκαθαρίσουμε: η αμαρτία δεν είναι στίγμα. Ο αμαρτωλός δεν στιγματίζεται. Δεν καίμε μάγισσες. Δεν είμαστε στη Δύση. Δεν σκοτώνουμε ανθρώπους. Ο πρώτος που αυτή τη στιγμή θα πρέπει να σας πει ότι είναι αμαρτωλός, είμαι εγώ. Με τις αμαρτίες που κάνω. Γιατί όλοι μας κάνουμε αμαρτίες. Αλλά ταυτόχρονα με την προσπάθειά μου να μπορέσω να μετανοήσω».
- Δείτε ολόκληρη την εκπομπή:
