ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ
Δεν θα ξεχάσω, όσο ζώ, το παράπονο που άκουγα από τα χείλη του ευγενούς και ανοιχτόκαρδου αειμνήστου Μητροπολίτη Μελόης Φιλοθέου της Ι. Αρχιεπισκοπής Αμερικής, που όσο παρέμενε Επίσκοπος έπρεπε κάθε φορά που λειτουργούσε να πηγαίνει τελευταίος στη σειρά και οπωσδήποτε μετά και από Μητροπολίτες που είχαν εκλεγεί και χειροτονηθεί ακόμη και την προηγούμενη μέρα.
Το έθετε ως θέμα και παράπονο στον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο, ο οποίος όλο υπόσχονταν ότι θα κάνει κάτι αλλά ποτέ δεν προχωρούσε σε ανάλογη εισήγηση προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μέχρι που παραιτήθηκε από τη θέση του και σε μία τέτοια περίπτωση το μόνο που δεν σκέφτεσαι είναι το πώς νοιώθουν οι άλλοι. “Γαία πυρί μιχθήτω….”
Άρεσε, δυστυχώς, στον αείμνηστο Ιάκωβο να παιδεύει τους δικούς του ανθρώπους. Ήταν δίκαιος άνθρωπος αλλά και πολύ σκληρός γιατί ήθελε πάντα να περνά το δικό του.
Τα χρόνια περνούσαν και ο Μελόης Φιλόθεος παρέμενε πάντα Επίσκοπος μέχρι που ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης έφερε κάποια στιγμή την αδικία και αταξία αυτή στη Σύνοδο του Οικουμενικού Θρόνου.
Στη Σύνοδο της 8ης Ιουλίου 2015, εισηγήθηκε την ανύψωση της Επισκοπής Μελόης σε Μητρόπολη και την εξ αυτής προαγωγή του Φιλοθέου σε Μητροπολίτη.
Η χαρά του αειμνήστου Γέροντα Φιλοθέου ήταν μεγάλη. Μου το ανακοίνωσε τηλεφωνικά μετά δακρύων. Το χάρηκε σαν παιδί, μολονότι είχαν περάσει τα χρόνια και η υγεία του είχε κλονιστεί ανεπανόρθωτα.
Μπορούσε πλέον, να πηγαίνει στη σωστή θέση του όταν λειτουργούσε και απόλαυσε έστω και για λίγο τα πρεσβεία της Αρχιερωσύνης του.Είχε χειροτονηθεί Επίσκοπος στις 6 Ιουνίου του 1971, από τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο.
Πού τα θυμήθηκα και τα γράφω όλα αυτά;
Μα γιατί υπάρχουν αρκετοί Επίσκοποι του Οικουμενικού Θρόνου, οι οποίοι ανήκουν στην πρεσβυτέρα Ιεραρχία του Φαναρίου και όμως, παραμένουν ακόμη Επίσκοποι.
Μερικοί εξ αυτών έχουν αποχωρήσει εκ της ενεργού υπηρεσίας και κάποιοι άλλοι εξακολουθούν να είναι βοηθοί Επίσκοποι και να υπηρετούν σε κάποιες Μητροπόλεις του Θρόνου.
Μάλιστα ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας Βαρθολομαίος , αντιλαμβανόμενος το πρόβλημα αυτό, κατά την Σύνοδο εκείνη της 8ης Ιουλίου 2015, κατά την οποία προήγαγε τον αείμνηστο Μελόης Φιλόθεο σε Μητροπολίτη , δύο έτη προ του θανάτου του(απεβίωσε την 10η Μαίου 2017), πρότεινε την προαγωγή και άλλων Επισκόπων που ευρίσκονται στάσιμοι σε αυτή τη θέση, λες και είναι τιμωρημένοι.
Αλλά σύμφωνα με πληροφορίες μας αντέδρασε ο εκ των Συνοδικών Μελών τότε Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος, ο οποίος είπε ότι δεν είναι ωραίο να γεμίσουμε από Μητροπολίτες!!
Προφανώς διότι δεν ήθελε την προαγωγή Βοηθού Επισκόπου του που είχε συμπεριλάβει στην εισήγησή του ο Πατριάρχης. Ίσως είναι πιο εύκολο για τον Σεβ. Γερμανίας να συνυπάρχει και να συμπροσεύχεται με ετεροδόξους, παρά με Ορθόδοξους Μητροπολίτες !
Η περίπτωση αυτή, όμως, ήταν μία!
Και ασφαλώς ο Σεβ. Γερμανίας δεν εκφράζει για το θέμα αυτό την βούληση της Ορθόδοξης Εκκλησίας εν τω συνόλω της.
Υπάρχουν Επίσκοποι που έχουν αποσυρθεί από τη διοίκηση και υπηρετούν την Εκκλησία επί δεκαετίες.
Για παράδειγμα έβλεπα τις προάλλες σε συλλείτουργο στον Άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης τον πολιό Επίσκοπο Θεουπόλεως Παντελεήμονα, να πηγαίνει τελευταίος στη σειρά και να είναι μπροστά του νέοι χθεσινοί Μητροπολίτες.Πηγαίνει με προθυμία όπου τον καλούν οι Μητροπολίτες της Β. Ελλάδος και αδιαμαρτύρητα πηγαίνει τελευταίος φέροντας το επανωκαλλίμαυχο και όχι Μίτρα, μολονότι οι άλλοι Αρχιερείς τον προτρέπουν να φορέσει και εκείνος Μίτρα. Εκείνος, όμως, σεβόμενος το φανάρι και το τυπικό που εφαρμόζει αιώνες τώρα, το αρνείται!! Γιατί;; Μήπως φοβάται; Τί θα του κάνουν τώρα πια! Τίποτα! Απλώς σέβεται! Οι άλλοι δεν σέβονται τα χρόνια του και την προσφορά του. Και δεν είναι τον μόνο που παρακολουθώ όταν πηγαίνω στη Θεσσαλονίκη . Είναι και ο Επίσκοπος Θερμών Δημήτριος. Στην ίδια κατάσταση.
Δεν θάπρεπε η Εκκλησία να αποκαταστήσει αυτή την αδικία ή περιμένει να το κάνει όπως στην περίπτωση του Μελόης;
Ό μη γένοιτο! Η Εκκλησία είναι στοργική μητέρα και όχι κακιά μητριά.
Είχα συζητήσει το θέμα αυτό κάποτε με τον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη και είδα την θετική του βούληση. Μόνο εμπόδιο όπως κατάλαβα είναι η αντίδραση μερικών μικρόψυχων, οι οποίοι τα θέλουν μονά- ζυγά δικά τους.
Μία σύσταση από ένα λαϊκό μέλος της Εκκλησίας· ας δείξουν μεγαλοψυχία και ας αναλάβουν οι ίδιοι την πρωτοβουλία αποκατάστασης αυτής της αδικίας.
Και μάλιστα να το εισηγηθούν γραπτώς στον Πατριάρχη που κατανοεί την κατάσταση αυτών των ανθρώπων, αλλά για να κρατά ισορροπίες δεν κάνει το επόμενο βήμα.
Ασφαλώς και δεν είναι μείζον εκκλησιαστικό θέμα και όποιος έχει την υγεία του τα έχει όλα! Αλλά γιατί κάποιοι να θέλουν να συμπεριφέρονται με αυτό τον άσπλαχνο τρόπο και να αδιαφορούν για τους συνεπισκόπους τους; Όλοι την ίδια κατάληξη θα έχουμε!
