✔️Ανάλυση

Δεν υπάρχει πλέον η παραμικρή αμφιβολία ότι ήδη η Αρχιεπισκοπή Αμερικής βαδίζει στην μετά-Δημήτριο εποχή και με αυτή την έννοια τα βλέμματα και οι προοπτικές όλων, με πρώτον τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο οφείλουν να στραφούν στο αύριο. Θα είναι εγκληματικό να αφήσουμε να διαλυθούν κι άλλες κοινότητες, να καταστραφεί ολοσχερώς η Σχολή -ήδη έχει φθάσει σε έρεβος φθίσης και κρίσης- να εξακολουθήσει ο Ναός του Αγίου Νικολάου στο Μανχάταν να είναι γιαπί και να χαθούν κι άλλες γενιές.

Βέβαια η μετα-Δημήτριο εποχή ισχύει και για μερικούς άλλους ιεράρχες, οι οποίοι οφείλουν να το συνειδητοποιήσουν από μόνοι τους και να απέλθουν τώρα, διευκολύνοντας και τον Πατριάρχη, αλλά και την Εκκλησία και την Ομογένεια για να αποφευχθούν μελλοντικές χαοτικές καταστάσεις και για να μπορέσει ο νέος Αρχιεπίσκοπος να κάνει μία καινούργια αρχή.

Είναι πραγματικά κρίμα που έφτασαν την Εκκλησία της Αμερικής στο σημερινό της κατάντημα έσχατης κρίσης και τονίζω για άλλη μία φορά πως δεν είναι υπεύθυνος μόνο ο Δημήτριος, αλλά άπαντες οι συγκροτούντες τη λεγόμενη Επαρχιακή Σύνοδο και φυσικά το Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο. Μέχρι τώρα όφειλαν να είχαν βγει να ζητήσουν συγγνώμη δημόσια από την πλήθουσα Εκκλησία και Ομογένεια και να είχαν παραιτηθεί ομοθυμαδόν. Θα ήταν γι’ αυτούς κι ένα είδος εξιλέωσης αντί να κάθονται και να επιρρίπτουν ευθύνες ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί στον Δημήτριο.

Δεν έχει περιθώρια ο Πατριάρχης να δώσει άλλη μία παράταση παραμονή στον Αρχιεπίσκοπο, την τέταρτη κατά σειρά, δηλαδή κάτι σαν επέκταση προσωρινής βίζας. Τότε πλέον ο Βαρθολομαίος θα απωλέσει παντελώς το γόητρο της Πατριαρχίας του. Καθαρές κουβέντες.

Και κάτι άλλο ακόμα: Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν έχει περιθώρια να κάνει λάθος επιλογή στον διάδοχο του Δημητρίου, γιατί αλίμονο αν τριτώσει το κακό. Εχουν προηγηθεί οι επιλογές Σπυρίδωνα και Δημητρίου, αν έλθει κι άλλη μία λανθασμένη επιλογή, ε, τότε πλέον τα συντρίμμια εδώ κι εκεί δεν θα συμμαζεύονται με τίποτε και φυσικά θα προστεθεί στο βιβλίο της υστεροφημίας του. Το λέγω αυτό διότι την επιλογή θα την κάνει μόνος του ο Πατριάρχης, ξεκάθαρα πράγματα. Τα εκ των υστέρων λεγόμενα «αποφάσει και ψήφοις της Αγίας και Ιεράς Συνόδου» είναι απλά τυπικότητες. Για την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ας μην πω τίποτε.

Να εκλεγεί ένας ικανός κατά πάντα και διά πάντα Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος να συνδυάζει διοικητική αξιοσύνη, παιδευτική κατάρτιση, πατρότητα και ελληνοπρέπεια, έμπνευση, ταπείνωση κι όχι ταπεινοσχημοσύνη, ευθύτητα και ντομπροσύνη και να είναι συνεργάσιμος με όλους. Να είναι εργατικός και να τρέχει νύχτα – μέρα και σίγουρα να αγαπά και να σέβεται πηγαία το Πατριαρχείο.

Παράλληλα, θα γράψει ιστορία ο Πατριάρχης αν ανακαλέσει πάραυτα το Συνταγμάτιο και καταργηθούν οι Μητροπόλεις, οι οποίες έχουν κάνει σκορποχώρι την κάποτε μία και ενιαία Αρχιεπισκοπή. Τώρα έχουν δημιουργηθεί εννέα μικρές Αρχιεπισκοπές με ισάριθμους «Αρχιεπισκόπους» και φυσικά με τα έξοδα πολλαπλασιαζόμενα επί εννέα.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν μπορεί και δεν πρέπει να χάσει την Αρχιεπισκοπή και την Ομογένεια της Αμερικής. Γι’ αυτό ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος γνωρίζει κάλλιον παντός άλλου πρόσωπα και καταστάσεις στην Αμερική έχει μία θαυμάσια ευκαιρία να δείξει στην Ομογένεια ότι συνάπτει μία καινούργια σχέση μαζί της γιατί αυτή τη στιγμή επικρατεί αποκαρδίωση από την αναβλητικότητα της αντιμετώπισης της κατάστασης, η οποία έχει σαπίσει. Εδώ υπάρχουν δυνάμεις και δυνατότητες ανεξάντλητες, κι είναι απαράδεκτο να εμφανίζεται αυτή η παρακμιακή κατάσταση στον εκκλησιαστικό της βίο και όχι μόνο, με ανεπάρκειες και ανεπαρκείς σε θεσμικές νευραλγικές θέσεις, που τολμούν μάλιστα και υποσκάπτουν το γόητρο του Πατριάρχη και του Πατριαρχείου με προθέσεις και μεθοδευμένες ρητορείες για Αυτονομίες και τα συναφή.