Προσευχητική ήταν η ατμόσφαιρα κατά τους Δ΄ Χαιρετισμούς της Θεοτόκου στους ναούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Παναγίας.

Οι πιστοί, τηρώντας τα προληπτικά μέτρα κατά του κορωνοϊού, συμμετέχουν στους Χαιρετισμούς.

Και το παρήγορο είναι ότι μεταξύ των πιστών συγκαταλέγονται πολλοί νέοι.

Και το κάνουν, γιατί νιώθουν την αύρα της Παναγίας.

Η αγάπη της δεν είναι κάτι το θεωρητικό και νεφελώδες. Εκδηλώνεται στην πράξη. Και, στ’ αλήθεια, έχει τόσες περιστάσεις η καθημερινή ζωή για να εκδηλωθεί.

Ολόκληρη η επί γης ζωή της ήταν μια αδιάκοπη ταπείνωση  και συγκατάβαση  για χάρη των ανθρώπων.

Και όμως εμείς οι μικροί δεν ακολουθούμε το παράδειγμα της Παναγίας για συγκατάβαση και ταπείνωση. Το θεωρούμε υποτιμητικό.

Εμείς, που ξεχνάμε ότι όσο ψηλά και αν νομίζουμε ότι βρισκόμαστε, δεν παύουμε από το να είμαστε άνθρωποι ομοιοπαθείς προς εκείνους, προς τους οποίους πρέπει να δείξουμε συγκατάβαση και ταπείνωση.

Η Παναγία μας μιλάει από τα βάθη των χρόνων τη στιγμή, που προσκυνούμε την εικόνα της ή ακούμε  την υμνολογία προς τιμή της: Δείξε συγκατάβαση άνθρωπέ μου προς τις ανάγκες του αδελφού σου, όποιος και αν είσαι, όποιος και αν είναι αυτός.

Η συγκατάβαση είναι για σένα προσφορά και για τον βοηθούμενο ανύψωση. Κέδρος μεγάλος και για τους δυο σας.

Συγκαταβαίνει η Παναγία και συνεγείρει και ανεβάζει μαζί Της τους ανθρώπους.

Ας ταπεινωθούμε και εμείς με απλότητα και  και θα ανέβουμε μαζί με τους συνανθρώπους μας στα ύψη της αληθινής ζωής.