ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣΠΑΝΟΣΙΟΛ. Μ. ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΥκ.ΘΕΟΔΩΡΟΥ(Π. Πατριαρχικός Ναός, 21ηΜαρτίου 2021)

Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβασμία τῶνἁγίων Ἱεραρχῶν χορεία,

Ἐξοχώτατε ἐκπρόσωπε τῆς ἐντίμου Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεωςκ. Βλάση,

Ἐξοχωτάτη κυρία Ὑφυπουργέ Παιδείας  καί Θρησκευμάτων,

Ἐξοχώτατοι διπλωμάται,Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,

Ἠγαπημένοι ἀδελφοί ἐν Κυρίῳ, διάκονοι τῶν φρικτῶν τοῦΧριστοῦμυστηρίων,

Λαέ τοῦΚυρίου περιούσιε.

«Ἡμέρα χαρμόσυνος καί εὐφροσύνης ἀνάπλεως πεφανέρωται σή-μερον», διά μίαν εἰσέτιφοράν,εἰς τάς αὐλάς τῆς Ἁγίας τοῦΧριστοῦΜεγάλης Ἐκκλησίας, κατά τήν εὔσημον ταύτην ἡμέραν τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, καθ’ ἥν «οὐκ ἐν σοφίᾳκαίδυνάμει καίπλούτῳ» καυχᾶται ἡἉγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καίδήτόἹερόναὐτῆςΚέντρον, «ἀλλ ̓ἐν τῇτοῦΠατρός ἐνυποστάτῳΣοφίᾳΘεοῦ», τῷΧριστῷμόνον, «ἐπίτῷὉποίῳκαίεὐφραίνεται κράζουσα: Σύ μου ἰσχύς, Κύριε, καίκαταφυγήκαίστερέωμα». Ὁδιαπρύσιος κῆρυξ καίἀνυποχώρητοςπροασπιστής τῆς ἀκαι-νοτομήτου σεσαρκωμένηςΘείας ἀγάπης,ὁπανίερος Οἰκουμενικός Θρό-νος, περιβεβλημένος ἐν ἱματισμῷδιαχρύσῳπεποικιλμένῳτάςὑπό τῶν ΟἰκουμενικῶνΣυνόδων καί τῆς διαχρονικῶςκαθηγιασμένης ἐκκλησι-αστικῆς παραδόσεως ἱεροκανονικάς του προνομίας,παρά τάς ὅποιας ἀπέλπιδας καί καταδικασμένας εἰς ἀποτυχίαν ἀμφισβητήσεις των, τάςὑπό ὁμοδόξωνἀτυχῶς πως ἐπ’ ἐσχάτων διατυπουμένας,διακηρύττει ἐν ἀδιαπτώτῳθυσιαστικῇκενώσει τήν σωτηριώδη Ὀρθόδοξον ἀλήθειαν, καί δή κατά τήν τελευταίαν τριακονταετίαντῆς πεπνυμένης καί θεο-στηρίκτου πατριαρχίας Σας, Παναγιώτατε,μετάφωνῆς ἰσχυρᾶςκαί προφητικῆς,ἐν μέσῳἑνός κόσμου ἀπορουμένουἐκ τῆς ἐντεινομένης ἀπωλείας ὑπαρξιακοῦνοήματος καί σαφοῦς προσανατολισμοῦ, προσ-φάτωςδέ καί ἐξ αἰτίαςτῆς ἐνσκηψάσης φοβερᾶς ἀπειλῆς τοῦκορωνοϊοῦ, ἡὁποίακαθεῖλε πανθομολογουμένως, καί δή κατά τρόπον ἠχηρόνὡς ἐν συσσεισμῷ,τάς ἀτομοκρατικάς ψευδαισθήσεις καί εὐδαιμονιστικάς βε-βαιότητας τοῦσυγχρόνου «ἀνθρωποθεοῦ».Ἐντός τῆςπολυταράχου ταύτης πραγματικότητος, ἐκλήθην, Πα-ναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, χάρις εἰς τήν πατρικήν Ὑμῶν στοργήνκαί τήν ἀδιάπτωτον πρός τήν ἀναξιότητάμου μέριμναν καί ἀγάπην,καίμάλιστακατ’ ἄκραν συγκατάβασιν, νά λάβωσήμερον, 21ηνΜαρτίου, ἡμερομηνίαν κατά τήν ὁποίαν ἐξεμέτρησε τό ζῆν πρό τεσσαρακοντα-πενταετίας ἡἐν τῇἸωνικῇγῇγεννηθεῖσα καί ἐν ἩρακλείῳΚρήτηςἀκουσίως μετεγκατασταθεῖσατο 1922 μήτηρ τοῦμακαριστοῦπατρός μου Οὐρανία,ἐν τῷΠανσέπτῳΠατριαρχικῷΝαῷτοῦἉγίου Μεγαλο-μάρτυρος Γεωργίου τοῦΤροπαιοφόρου, τόν δεύτερον τῆς ἱερωσύνηςβαθμόν παρά τῶν τιμίων καί ἐκ τῶν ἀτελευτήτων καμάτων καθηγι-ασμένων χειρῶν Σας, καθιστάμενοςπλέονοἰκονόμος τῆς Θείας Εὐχα-ριστίας καί τῶν σωτηριωδῶν μυστηρίων τοῦΘεοῦ, «ἐν τοῖςὁποίοις»,κατάΝικόλαον Καβάσιλα, «ἡἘκκλησία σημαίνεται» καί τά ὁποῖα προσφέρονται «ὑπέρ τῆς τοῦκόσμου ζωῆς καί σωτηρίας». Ἡὑψίστη αὕτη τιμή καί εὐλογία ὁλοκληροῦταιδιά τῆς σεπτῆς Πατριαρχικῆς προαιρέσεως καί φιλοτιμίαςὅπως χειροθετήσῃμεεἰς τό ὑψηλόν ὀφφίκιον τοῦΜεγάλου Πρωτοσυγκέλλουἐν τῇΠατριαρχικῇΑὐλῇ, διά τήν ὁποίαν υἱϊκῶς εὐγνωμονῶ, εἰς διαδοχήν τοῦὀλίγονμόλις πρίν χειροτονηθέντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σαράντα Ἐκκλη-σιῶν κ. Ἀνδρέου, τόν ὁποῖον εὐχαριστῶδημοσίᾳδιά τήν ἄψογον συνεργασίαν καί τήν ἀνυπόκριτονἀδελφικήν του συναντίληψινκατά τήν διακονίαντου εἰς τό πολυεύθυνον καί πλῆρες ἀλαλήτων στεναγμῶν ὑπούργημα τοῦπρώτου συγκυρηναίου τῆς ἀείποτε ἐσταυρωμένης Πα-τριαρχικῆς ἀγάπης.Ὡςὁπλέον πρόσφατος κρίκος εἰς τήν ὑπεραιωνόβιον ἀλυσίδα τῶν διατελεσάντων Μεγάλων Πρωτοσυγκέλλων τῆς πρωτευθύνου καί πρω-τοθρόνου Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως,μετ’ αἰσθημάτων δέους καίσυνοχῆς καρδίας στρέφω τόν νοῦν μου εἰς τό βάρος τῶν ἀνα-τιθεμένων μοι πολυευθύνων καθηκόντων, μή λησμονῶν τήν ὑπό τοῦΜητροπολίτου Παραμυθίας καί Πάργας Ἀθηναγόρου βιωματικήν ἐπι-σήμανσιν ὅτι ὁἑκάστοτε Πρωτοσύγκελλος τῶν Πατριαρχείων «ἀφω-σιωμένος ψυχῇκαί σώματι, ἦτο ἕτοιμος νά ὑποστῇὑπέρ τοῦΠατριάρχου καί προϊσταμένου του πᾶσαν θυσίαν», ὡς σύνοικος καί ὁμόστεγος καί ὁμοδίαιτος καί ὁμόψυχος αὐτοῦ, ἀλλά καί ὡς ἔμπιστος σύμβουλος καί συνεργός καί συναντιλήπτωρ εἰς τό δυσχερές Πατριαρχικόν ἔργον.Προερχόμενος ἐκ τῆς εὐάνδρου καί ἁγιοτόκουΚρήτης, τῆςἐν τῇΜεσογείῳναυαρχίδος τοῦΟἰκουμενικοῦΠατριαρχείου,τῆς καί πεφι-λημένης, ὡς κατ’ ἐπανάληψιν τονίζετε, Παναγιώτατε, κληρουχίας τοῦΘρόνου Σας, καί δή ἐκ τοῦΜεγάλου Κάστρου, μέ ἀνεξιτήλους, ὅμως, μικρασιατικάςκαταβολάς, τόσον ἐκ τοῦἀειμνήστου πατρός μου Ἀριστείδου, τοῦἐκ Κίκραγατς Μαγνησίαςκαταγομένου καί ἐν οὐρανίοιςνῦνθαλάμοιςσυναγαλλομένου, ὅσοκαί ἐκ τῆςεὐσεβοῦς μητρός μου Ἑλένης,ἑλκούσης τήν καταγωγήν τηςἐκ τῆς μαρτυρικῆς Σμύρνης καί τῆς παραθαλασσίουΠαλαιᾶς Φωκαίας,ᾐσθάνθηντήν πρό δεκαε-ξαετίας πρόσληψίν μου πρός διακονίανεἰς τήν Πατριαρχικήν Αὐλήν ὡς εὐλογημένην ἐπιστροφήν καί ἐνοίκησιν εἰς τόνὑπέρ πάνταποθητόνοἶκον τοῦΠατρός μου, εἰς τόν Ὑμέτερον Οἶκον, Παναγιώτατε, γεγονός διά τό ὁποῖον θά Σᾶς εἶμαι εὐγνώμων ἐσαεί.Εἰς τήν ἐνίσχυσιν καί διευκόλυνσιν τῆς ἐνταῦθα διακονίας μου ἡκενωτική προσφορά τῆς πεφιλημένης κατά σάρκα ἀδελφῆς μου Οὐρα-νίας, ἀναλαβούσης ἀποκλειστικῶς τήν περίθαλψιν τοῦγήρατος τοῦἀει-μνήστου πατρός μου καί τῆς ἐμπεριστάτου μητρός μου,οὐδόλωςὑπῆρξεν ἀσήμαντος, καί διά τοῦτοτῆς ὀφείλω θερμάς χάριτας καί εὐχαριστίας. Κατά τήν ἐνταῦθα διακονίαν μου,ἐδόθη μοιἡμοναδική καί σπανίαεὐκαιρίανά μαθητεύσω, εἰκαί ἀπροσδοκήτως, ἐν τῷἐν Φαναρίῳδιά βίουπανδιδακτηρίῳτῆςΠατριαρχικῆς Αὐλῆς, τῷἀναντικαταστάτῳκαί ἀνω-τάτῳΠανεπιστημίῳτῆς μυστηριακῆς μυήσεως εἰς τό αὐθεντικόν φαναριώτικον ἐκκλησιαστικόν ἦθος, καί δή ἐν Κρανίουτόπῳκειμένῳκαί ἐν ἀτελευτήτῳΓολγοθᾷἱσταμένῳ, καί νά ἀφουγκρασθῶἐν τῇπράξει,καί δή ἐκ τοῦσύνεγγυς,τούς δυνατούς παλμούς τῆς καθ’ ἡμέραν παλλούσης Πατριαρχικῆς καρδίας ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦσύμπαντος κόσμου, τῆς εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦΘεοῦἘκκλησιῶν καί τῆς διορθοδόξου συνεργασίας,τῆς προαγωγῆς τῆς διαχριστιανικῆς ἑνό-τητος,τῆς καταλλαγῆς μεταξύ τῶνθρησκειῶν καί τῶν πολιτισμῶνκαί τῆς προστασίας τοῦφυσικοῦπεριβάλλοντος. Τό μείζον, ὡστόσο, παιδαγωγικόν δι’ ἐμέ δίδαγμα,τό ὁποῖονἀπο-τελεῖκαί στάσιν προτύπου ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί ἐμπόνου σταυρο-αναστασίμου μαρτυρίας,τυγχάνει, Παναγιώτατε, ἡἐκ τοῦεὐλάλου, εἴκαί σιωπηλοῦ, παραδείγματός Σας ἀπαράμιλλος μακροθυμία, ἡἀνε-ξάντλητος συγχωρητικότης, ἡἀδιάκριτος πρός πάντα ἀνεξαιρέτως τά τέκνα Σας πατρική ἀγάπη καί πρόνοια, ἡἀπερίγραπτος καρδιακή εὐρυχωρία, ἡπαραινετική ἐνίσχυσις εἰς τάς ἀναποφεύκτους ἀνθρωπί-νας πτώσεις καί τάς ἀστοχίας των, ἡδιακριτική ἀνάπαυσις τῶν λογι-σμῶν,ἡἀκαταπόνητος ἐργατικότης καί ἡἀνυποχώρητος ὑπεράσπισιςτῶν καθηγιασμένων δικαίων τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ἡδυσεύρετος ποι-μαντική εὐαισθησία πρός πάντα ἄνθρωπονκαλῆς θελήσεωςἄνευ ἡλι-κιακῶν ἤλοιπῶν διακρίσεων, ἡβίωσις τῆς καθ’ ἡμέραν λειτουργικῆς ζωῆς, ἡλιτότης τοῦβίουκαί ἡπρός ἑαυτόν αὐστηρότης, ἡἐκστατική μέχρι θυσίας ἀγάπη καί ἡὁλοτελῆς ἀνάλωσις ὑπέρ τῆς προαγωγῆς τῶν ἱερῶν ὑποθέσεων τοῦσεπτοῦΚέντρου, ὡςκαί ὁἀκατάπαυστος ὁραματισμός διά τό μέλλον μέ ἀκράδαντον ἐμπιστοσύνην εἰς τήν θείαν πρόνοιαν, τήν πάντοτε τά ἀσθενῆθεραπεύουσαν καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσαν. Γνωστή τυγχάνει, Παναγιώτατε, ἡμεταξύ Φαναρίου καί Κρήτηςμακραίων, ἄρρηκτος καί ὀντολογικῶν χαρακτηριστικῶν κανονική σχέ-σις, ὡςκαταδεικνύει ἡνεωτέραἐκκλησιαστική ἱστορίακαί ἐν προκει-μένῳ, καθώςἐκ τῆς θέσεως τοῦΜεγάλου Πρωτοσυγκέλλου διηκόνησαν τό σεπτόν τῆς Ὀρθοδοξίας Κέντρον: ὁΝαθαναήλ Κανώπιος ἐπί Κυρίλλου ΛουκάρεωςτοῦἈγκαραθίτουτό 1638, «Κρής τήν πατρίδα, ὅστις ἐν ἔτει 1651ῳἐξελέγη Μητροπολίτης Σμύρνης», ὁἹερεμίας, ὁεἶτα Οἰκουμενικός Πατριάρχης Ἱερεμίας ὁΔ’, τό 1766, «Κρής τήν πατρίδα, Μ. Πρωτοσύγκελλος τοῦκλεινοῦΠατριάρχου Σαμουήλ Χαντζερῆ, ὅστις διώρισεν αὐτόν Μητροπολίτην Κρήτης», ὁμετέπειτα Μητροπολίτης Κρήτης καί ἐκ τῶν προκατόχων Σας, Παναγιώτατε, Διονύσιος Χαρι-τωνίδης τό 1856, ὅστιςμεθ’ ἑξαετίανἐθεμελίωσε τόν περικαλλέστατον Ἱ. Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦἉγίου Μεγαλομάρτυρος ΜηνᾶἩρακλείου, ἐν τῷὁποίῳπρό πενταετίας περίπου ἠξιώθητεπαρά τοῦδωρεοδότου παντός ἀγαθοῦ, σεπτέ Πρωθιεράρχακαί Πρῶτε τῆς ὑπ’ οὐρανόν Ὀρθοδοξίας, νά προεξάρχητε τοῦἱστορικοῦΣυλλειτούργου Προκαθημέ-νων ἐπί τῇἐνάρξει τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου,ἡσύγκλησις καί μόνον τῆς ὁποίας ἀρκεῖὥστε τό πανσέβαστόνΣας ὄνομα νά καταγραφῇὑπό τοῦἱστορικοῦτοῦμέλλοντος χρυσοῖς γράμμασινεἰς τάς ἐκκλησιαστικάς δέλτους διά τοῦπροσωνυμίου «Βαρθολομαῖος ὁΠάνυ». Τελευταῖοςδέ Κρής, ὁδίς διακονήσας ὡςΜέγας Πρωτο-σύγκελλος,ἀναφέρεται εἰς τάς ἱστορικάς δέλτους ὁΚύριλλοςΠηγᾶς Παπαδάκης,τότε1858 καί τό 1861, ἐκλεγείςμετέπειταεἰς τήν Μητρό-πολην Ρόδου.Αὐτήντήν ἀνυπέρβλητον σχέσιν ἐπιμαρτυρεῖκαί ἡκατά τήν ἀνεξιχνίαστον πρόνοιαν του Θεοῦπροσευχητική καί λίαν ἐπιστηρι-κτική δι’ ἐμέ παρουσία ἁγίων ἀρχιερέων ἐκ τῆς κατά Κρήτην ὁλκάδος τοῦἈποστόλου Τίτου, πρώτου Ἐπισκόπου τῆς Μεγαλονήσου, ὡς καί τῶν ἐκ Κρήτης ἑλκόντων τήν καταγωγήν καί διακρινομένων διά τήν δι-αποίμανσιννευραλγικῶν ἐπαρχιῶν τοῦΘρόνου εἰς τήν ὑπερόριον ἀνά τήν ὑφήλιον δικαιοδοσίαν τουἹεραρχῶν, τῶντεἐγγύς καί τῶνμακράν.Κατά τήν ἰδιαιτέραν στιγμήν ταύτην, ἐπικαλοῦμαι ἐντονώτερον τάς μητρικάς πρεσβείας τῆς «μόνης ἀκαταισχύντου ἐλπίδος, καί προστασίας καί σωτηρίας μου» Παναγίας τῆς Ὀρφανῆς, τῆς ἐφεστίου εἰκόνοςτῆς παλαιφάτου καί ἱστορικῆς Μονῆς Ἀγκαράθου,τῆς καί τῆς μετανοίας μου,ἐν τῇὁποίᾳτό2003ἐκάρην μοναχός καί ἐχειροτονήθην διάκονος ὑπό τοῦεὐεργετήσαντός με Σεβ. Μητροπολίτου Ἀρκαλοχωρίου, Καστελ-λίου καί Βιάννου κ. Ἀνδρέου, Καθηγητοῦτῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσ-σαλονίκης,πρός ἐνίσχυσιν τῆς ἐνταῦθα διακονίαςκαί μαθητείαςμου,ἔχων ὡς πυξίδα τάςἀπευθυνθείσας Πατριαρχικάς παραινέσεις εἰς πρόσφατον ἐν Φαναρίῳχειροτονίαν, αἱὁποῖαι ἀναμφιβόλως θά κα-ταστοῦν σημεῖον ἀναφορᾶς καί διά τούς ἐπιγενομένους, κατ’ ἀναλογίαν μάλισταπρός τήν διαχρονικήν ἀπήχησιν τῶν μνημειωδῶν λόγων καί ὁμιλιῶν τοῦΓέροντός Σας,Μητροπολίτου Χαλκηδόνος Μελίτωνος Χα-τζῆτοῦΜεγάλου:Ὡς μᾶς ἐνουθετήσατε, Παναγιώτατε, «…ἠμπορεῖτε, ὀφείλετε νά ἀντλήσετε ἕνα δίδαγμα πού νά τό ἔχετε φυλαχτό εἰς ὅλην τήν ζωήν σας: τήν ταπείνωσιν, τό ταπεινόν φρόνημα, καθ ̓ὅτι «πρῶτον καί χείριστον τῶν παθῶν, ἡἀλαζονεία τε καί ἡοἴησις». Δι ̓αὐτό καί ὁΚύριος «τελώνην μετριοπαθήσαντα, καί στεναγμοῖς ἱλασμόν αἰτούμε-νον, ἐδικαίωσε»…ὡς τέκνα μου ἀγαπητά, σᾶς νουθετῶ! (πρβλ. Α´Κορ. δ ́, 14):…μείνετε ταπεινοί. Μείνετε ἄνθρωποι. Κοντά εἰςτούς ἀνθρώπους. Διάκονοι τοῦΘεοῦκαίτῶν ἀνθρώπων. Χωρίς αὐτούς τί νόημα ἔχει ἡἀποστολή μας ὡς κληρικῶν; Ὅταν ὁΣεφέρης ἔπαιρνε τό βραβεῖον Νόμπελ, εἶπε μεταξύ ἄλλων εἰς τήν ὁμιλίαν του: «Σ ̓αὐτόν τόν κόσμο πού ὁλοένα στενεύει, ὁκαθένας μας χρειάζεται ὅλους τούς ἄλλους. Πρέπει νά ἀναζητήσουμε τόν ἄνθρωπο ὅπου κι ̓ἄν βρίσκεται». Μείνετε μακρυά ἀπό τήν ἐπηρμένην ὀφρύν! Μακρυά ἀπό τόν ναρκισσισμόν καί τήν αὐταρέσκειαν! «Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν» (Παρ. γ ́, 34).Φυλάσσωνὡςπολύτιμον θησαυρόν καί παρακαταθήκην τούς λόγους Σας τούτους, Παναγιώτατε,καί ὡςφωτεινόνπρότυπον τήν Ὑμετέραν πολιτείαν, προτίθεμαι,διά τῶν τιμίων εὐχῶν Σας,νά πορευθῶεἰς τήν νέαν μου διακονίανκατά τό μέτρον τοῦδυνατοῦἐν κενώσει καί θυσιαστικῇδιαθέσει, ἐν ἀδιαπτώτῳεὐγνωμοσύνῃπρός τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν, ἐν εὐγνώμονιεὐχαριστίᾳκαί ἐν ἀπολύτῳἀφοσιώσει καί ὁλοτελεῖὑπακοῇπρός τόν χειροτονήσαντα καί χειροθετήσαντά με Αὐθέντην καί Δεσπότην μου, ὑπισχνούμενος νά διακρίνωτά χαρίσματα τῶν ἐν τῇΠατριαρχικῇΑὐλῇκαί τῇἉγιωτάτῃἈρχιεπισκοπῇΚωνσταντι-νουπόλεως ὑπηρετούντων κληρικῶν καί λαϊκῶν στελεχῶν καί μάλιστα νά τά ἀναδεικνύωκαί οὐχί νά τά ἀποκρύπτω, νά ἀξιοποιῶτήν κλῆσιν παντός ἀνθρώπου διά τό καλόν καί τήν πρόοδον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί τῆς περί αὐτόν ἐνταῦθα φιλογενοῦςκαί φιλοπροόδουὉμογενείας, διακονῶν «οὐχί μόνῳλόγῳ, ἀλλ’ ἔργῳκαί ἀληθείᾳ»(Α’ Ἰωαν. γ’, 18), σταυρούμενος καί μή σταυρῶν, μακράνδιχαστικῶνπρακτικῶν, μνημονεύων διά παντός τήν σωτήριον παραίνεσιν τοῦἈπο-στόλου Παύλου πρός Τίτον «μωρᾶς δέ ζητήσεις καί ἔρεις καί μάχας κοσμικάς περιΐστασο, εἰσί γάρ ἀνωφελεῖς καί μάταιοι». Καί νῦν, «Λάλει,Κύριε,ὅτι ἀκούει ὁδοῦλος σου». Πολλά καί ὄλβια τά ἔτη Σας, Παναγιώτατε.