Σε κλίμα πνευματικής χαράς και συγκινήσεως, την Κυριακή 9 Οκτωβρίου, ημέρα της επετείου της ομοφώνου εκλογής του Σεπτού Ποιμενάρχου μας από το Σεπτό Σώμα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στον ιστορικό Επισκοπικό Θρόνο της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος χοροστάτησε στον Όρθρο και προέστη στη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Φανερωμένης Αιγίου, παρόντος του Σεβασμιωτάτου Γέροντος Μητροπολίτου πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την εις Διάκονον Χειροτονία του κ. Αλεξάνδρου Ξυλάρα, ο οποίος τα τελευταία τρία χρόνια τον υπηρετούσε νυχθημερόν, με υιική αφοσίωση, αγάπη και πιστότητα, από τη θέση του οδηγού αυτού.
Στην ομιλία του, η οποία ήταν μεστή θεολογικών νοημάτων περί του Μυστηρίου της Ιερωσύνης, ο νεοχειροτονηθείς ευχαρίστησε με θερμά λόγια τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σάμου, Ικαρίας και Κορσεών κ. Ευσέβιο για τη συμβολή του στην καλλιέργεια του ιερατικού πόθου κατά τα νεανικά του χρόνια, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιο για τις προσευχές και τη στήριξή του, τον άγιο Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεώς μας και πνευματικό του πατέρα, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Ιωακείμ Βενιανάκη, για το έμπρακτο ενδιαφέρον του, τους ιερείς, τους συγγενείς και φίλους, που παρευρέθηκαν για να μοιραστούν τη χαρά του, και τέλος τον Ποιμενάρχη μας για την άγρυπνη μέριμνά του, την περισσή πατρική αγάπη, την πνευματική στήριξη, την ευλογία, τη μεγάλη εμπιστοσύνη, που επέδειξε στο πρόσωπό του, καθώς και για τις πολύτιμες συμβουλές και νουθεσίες του, που αποτέλεσαν πηγή πνευματικής εμπειρίας και ασκήσεως.
Βαθύτατα συγκινημένος ο Ποιμενάρχης μας, κάνοντας μία εκ βάθους καρδίας βιωματική αναδρομή στην αγαστή συνεργασία του με τον νεοχειροτονηθέντα, αναφέρθηκε στην προσωπικότητα και τα πνευματικά του χαρίσματα και στη συνέχεια του απηύθυνε λόγους πατρικής οικοδομής, συνιστώντας του να παραμείνει απλούς και ταπεινός, ευπροσήγορος και καταδεκτικός, ευγενής και γλυκύς πάντοτε, ώστε να απαλύνει τις καρδιές των ανθρώπων και να τις οδηγεί στον Χριστό.
Επαίνεσε τη σταθερότητά του στον πόθο του για την Ιερωσύνη και τη βαθιά του πίστη στο Θεό, την οποία καλλιεργούσε διαρκώς στην ψυχή του, έχοντας δίπλα του ισχυρό στήριγμα, συνοδοιπόρο, συναντιλήπτορα και συμπαραστάτρια την ευλαβεστάτη σύζυγό του Κωνσταντίνα.
Εξέφρασε τη χαρά του διότι με τη χειροτονία αναδείχθηκε και εκπληρώθηκε το θέλημα του Θεού και συμβούλευσε τον νεοχειροτονηθέντα να μείνει πιστός στις παραδόσεις και τα ήθη, που μας κληροδότησαν ως παρακαταθήκη οι Πατέρες, τιμώντας με τον τρόπο αυτό το μέγα υπούργημα της Ιερωσύνης.
Το εκκλησίασμα, το οποίο αποτελούνταν από συγγενείς και φίλους του νεοχειροτονηθέντος, φώναξε με δύναμη ψυχής το «Άξιος!», επισφραγίζοντας με τις προσευχές του το ευλογημένο ξεκίνημα της ιερατικής πορείας του νέου Διακόνου της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.
