Η Εκκλησία του Χριστού εικονίζεται ως «ναυς», δηλαδή ένα καράβι νοητό με κυβερνήτη τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Η κάθε τοπική Εκκλησία έχει ως πηδαλιούχο της τον Επίσκοπο. Εκκλησία χωρίς επισκόπους, δεν υφίσταται. Ο Επίσκοπος ορθοτομεί «τον λόγον της αληθείας», διαχειρίζεται «ως πιστός οικονόμος» την Θεία χάρη για τον καταρτισμό, την διδασκαλία και την σωτηρία των πιστών.
Ένας Επίσκοπος ακούραστος στο κήρυγμα, στην θεία Λατρεία, στα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας, ήταν ο μακαριστός Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κυρός Ιωάννης. Ο π. Ιωάννης μετέφερε «ρήματα ζωής αιωνίου» στο εμπιστευθέν από τον Θεό ποίμνιό του, με θυσιαστική αγάπη. Γνώριζε καλά ότι ο επίσκοπος της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ο “λειτουργός”. Ο προεστώς της ευχαριστιακής συνάξεως. Γι’ αυτό μέχρι το τέλος της επιγείας ζωής του, ασθενών ων, μετείχε της Θείας Ευχαριστίας.
Ο λόγος του πύρινος, ζωντανός, γλαφυρός, εκκλησιαστικός, θεολογικός, προσιτός σωτήριος.Πόσο μας λείπει σήμερα που όλα γύρω μας μοιάζουν να έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Ακούστε τον σε παλαιότερες ομιλίες του και θα καταλάβατε πόσο φτωχύναμε τώρα που η φωνή του σίγησε.