ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ
Έχω γράψει κατ´επανάληψη, οτι εμείς εδώ θα γράφουμε πάντα την αλήθεια,ακόμη και αν χρειαστεί να στενοχωρήσουμε κάποιους από τους φίλους αναγνώστες μας.
Για μερικούς φίλους,ας πούμε, δεν θα έπρεπε να γράψω ποτέ δυό καλά λόγια για τον Αρχιμ. Κύριλλο Συκή, τον κληρικό αυτό που έκανε τελευταία όλη την Ελλάδα να μιλά και να παραμιλά για τη Μικρά Ασία.
Και δεν θα έπρεπε να του πιστώσω αυτή την επιτυχία, διότι στην κρίση που πέρασε η Εκκλησία μας προ δωδεκαετίας, κατά τη διένεξη Αθηνών- Φαναρίου, ο εν λόγω κληρικός προίστατο, κατά την άποψη πολλών, στις αντιδράσεις και στα γεγονότα που εξυφαίνονταν τότε, κατά του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου μας Χριστοδούλου.
Κάποιοι άλλοι θα πούν οτι κακώς υπενθυμίζω σήμερα παλιές ιστορίες. Περασμένα- ξεχασμένα που λένε.
Αλλά η εκκλησιαστική μας ιστορία, πρέπει να γράφεται με αλήθειες. “Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς”!
Τα χρόνια μπορεί να πέρασαν. Ο μεγάλος ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ της εποχής εκείνης, ο σύγχρονος Σταυρωμένος, ο Χριστόδουλός μας, δεν υπάρχει πιά. Φαρμακωμένος από το…”φαρμάκι” που τον πότισαν εχθροί και φίλοι, έφυγε από κοντά μας, πληγωμένος και πονεμένος.
Σήμερα διαπιστώνουν όλοι οτι σε εκείνον τον ακήρυκτο πόλεμο που υφίστατο μεταξύ Αθηνών- Φαναρίου, δεν έφταιγε ο Χριστόδουλος, αλλά οι ποικιλώνυμοι “εφιάλτες” της εποχής εκείνης, που ροκάνιζαν τον θρόνο του και ζητούσαν μερίδιο εξουσίας στην Εκκλησία, εν ονόματι της… Συνοδικότητας, την οποία φρόντισαν στη συνέχεια να αποδομήσουν, ως περιττό είδος στη διοίκηση της Εκκλησίας. Αφού έκαναν τη δουλειά τους, στη συνέχεια την εξοστράκισαν ως περιττό σώμα, στη διοίκηση της Εκκλησίας μας.
Οι πληγές που δημιουργήθηκαν τότε, μπορεί να επουλώθηκαν από το χρόνο, αλλά μετά από μία διαμάχη πάντα κάτι μένει.
Ο Αρχιμ. Κύριλλος Συκής, μπορεί να πήρε θέση και να τάχθηκε, με λόγους και με πράξεις, υπέρ του Φαναρίου, αλλά ποτέ δεν το έπαιξε σε διπλό ταμπλό και ποτέ δεν είχε ύποπτο ρόλο στο θέμα αυτό. Αντιθέτως αυτά που πίστευε και υποστήριζε τότε, τα αυτά πιστεύει και υποστηρίζει και τώρα. Τίποτα δεν άλλαξε. Και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς, το αναγνωρίζουν όλοι.
Ήλθε,όμως, η ώρα να περάσει κι αυτός κάποια στιγμή τον προσωπικό Γολγοθά του. Έβαλε ο διάβολος την ουρά του και η περίοδος μέλιτος που περνούσε στην Μυτιλήνη, κοντά στον Μητροπολίτη Μυτιλήνης Ιάκωβο– έναν Ιεράρχη σοβαρό, ηπίων τόνων και σαφούς Πατριαρχικού προσανατολισμού ως γνήσιος Χαλκίτης που είναι– υπέστη ανήκεστον βλάβη, εξαιτίας της αναμείξεως εξωγενών παραγόντων που ως μη όφειλαν ήθελαν να αναπτύξουν εκκλησιαστικό παραγοντισμό. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα κάποιες παράπλευρες απώλειες.
Από την ρήξη αυτή είχαμε αλυσιδωτά την διάσπαση των σχέσεων του Μητροπολίτη αφ´ενός με τον π. Κύριλλο και αφ´ετέρου με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, διότι έννοιωσε πως προδόθηκε αφού το Πατριαρχείο στη ρήξη των δύο ανδρών, πήρε σαφώς θέση υπέρ του π.Κυρίλλου.
Φυσικό επακόλουθο όλων αυτών ήταν η φυγή του Αρχιμ. Κύριλλου Συκή, από την πατρίδα του, την Μυτιλήνη αλλά και η διακοπή των παραδοσιακά άριστων σχέσεων του Μυτιλήνης Ιακώβου με την Μητέρα Εκκλησία ! Γιαυτό και ήταν ένας από τους ολίγους που δεν παρέστη στη Σύναξη των Ιεραρχών του Θρόνου τον περασμένο Σεπτέμβριο και σταμάτησε γενικά τις επισκέψεις του στα γειτονικά της Λέσβου παράλια της Τουρκίας και στο Φανάρι.
Ωστόσο ο π. Κύριλλος βρήκε αμέσως φιλόξενη στέγη για να συνεχίσει το έργο του και να αναπτύξει δραστηριότητα. Ανέλαβε να ζωντανέψει από τις στάχτες ένα από τα πλέον ζωτικά κύτταρα του Πατριαρχείου. Εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη και άρχισε να εργάζεται πυρετωδώς για την ευλογημένη και μαρτυρική αυτή περιοχή της Μικράς Ασίας.
Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο π. Κύριλλος έχει κάνει θαύματα! Τί να πρωτοσημειώσει κανείς και τί να εξάρει από τα επιτεύγματά του ,στην ευλογημένη Μικρασιατική γή;
Και όλα αυτά τα κάνει ως απλός Αρχιμανδρίτης, χωρίς τον αέρα και την εξουσία που δίνει συνήθως σε έναν κληρικό όταν φέρει το αρχιερατικό αξίωμα! Και άλλοι πήραν τη Μίτρα και το εγκόλπιο αλλά έμειναν εκεί. Δεν πρόσθεσαν ούτε ένα κεραμίδι!
Ο π. Κύριλλος με την ευλογία και τη σύμφωνη γνώμη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, δεν έχασε το χρόνο του! Άρχισε αμέσως να υλοποιεί το έργο που ανέλαβε, λες και ήταν προετοιμασμένος από καιρό γιαυτό.
Άρχισε αμέσως να χτυπά πόρτες, να ανοίγει διαύλους επικοινωνίας με τις τουρκικές αρχές,να διαλύει καχυποψίες που φώλιαζαν και φωλιάζουν πάντα στο μυαλό των Τούρκων, να αμβλύνει προβλήματα που παρουσιάζονταν και να τηρεί στο ακέραιο τις υποσχέσεις που έδινε και να εκτελεί τα συμφωνηθέντα.
Με λίγα λόγια ο απλός αυτός παπάς, με το πείσμα του και την αγάπη του στην αποστολή του έβαλε τα γυαλιά σε πολλούς φτασμένους Μητροπολίτες. Λες και ήταν γραφτό του να φύγει “διωγμένος” από την προσφυγική Μυτιλήνη, για να πάει να αναστήσει μιά άλλη μαρτυρική περιοχή προσφυγιάς που έκανε την ανθρωπότητα να κλάψει από τη θυσία της.
Και με την μέχρι σήμερα διακονία του μας δίδαξε πολλά. Σίγουρα ήταν καρμική και εκ Θεού όλη αυτή η περιπέτεια που έζησε, για να βγεί ξανά στην επιφάνεια αυτό το κομμάτι της πονεμένης Ρωμιοσύνης .
Δεν είναι εύκολο να μετατρέπει κανείς, μέρα με τη μέρα, έναν γαιδουρόδρομο σε προσβάσιμη λεωφόρο! Δεν είναι εύκολο να καταφέρνεις να ξαναρίξεις το Σταυρό στην αιματοβαμμένη θάλασσα της Σμύρνης μετά από 96 χρόνια. Δεν είναι εύκολο να ξαναχτυπάς τις καμπάνες, σε μία περιοχή που έχει μάθει πια να ακούει μόνο τον Ιμάμη από το μιναρέ του. Δεν είναι εύκολο να ξαναζεί ο Πατριάρχης μία ολόκληρη εβδομάδα σε αυτή την περιοχή και να το καθιερώνει θεσμικά πλέον.
Και ναί, ο π. Κύριλλος άνοιξε τους κλειστούς ορίζοντες αυτής της περιοχής, που μέχρι χθές ήταν και για το ίδιο το Πατριαρχείο μας…. ταμπού!! Τα αιματοβαμμένα μνημεία μας, ούτε τα αγγίζουμε, ούτε τα πατάμε! Μόνο τα προσκυνάμε.
Δεν είναι τυχαίο που από τον διωγμό του Μικρασιατικού ελληνισμού το 1922, το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο δεν εξέλεξε ποτέ πια Μητροπολίτες γιαυτήν την μαρτυρική γή της Ιωνίας, της Αιολίας κ.ά., όπως έκανε για όλες τις άλλες, εξίσου μαρτυρικές, Μητροπόλεις που απαρτίζουν ως πολύτιμοι λίθοι το στέμμα του Οικουμενικού μας θρόνου.
Και ήλθε τώρα ο “διωγμένος” π. Κύριλλος Συκής, να μας θυμίσει το χρέος όλων ημών των επιζώντων, έναντι της θυσίας και του μαρτυρίου που υπέστη ο Μικρασιατικός Ελληνισμός. Ήλθε να μας ξυπνήσει και να μας κάνει συμμαχητές ενός σπουδαίου αθλήματος. Να κάνουμε αυτό που δεν κάναμε 96 ολόκληρα χρόνια: να κλάψουμε και να μνημονεύσουμε τους Μικρασιάτες πατέρες και μητέρες και τα αδέλφια μας,στον τόπο του μαρτυρίου τους, εκεί ακριβώς που σφαγιάστηκαν, κάηκαν ζωντανοί και θυσιάστηκαν για την αγάπη τους στη Μικρά Ασία.
Δεν είναι τυχαίο αυτό που είπε ο π. Κύριλλος την ημέρα των Θεοφανείων, σε όσους έπεσαν στη θάλασσα για να πιάσουν τον Σταυρό:
— ” Δεν θα Βουτήξετε να πιάσετε μόνο το Σταυρό, αλλά θα ανασκαλέψετε τη θάλασσα, για να αισθανθούν οι πρόγονοί μας που είναι μέσα σε αυτή,τί ακριβώς γίνεται σήμερα και οτι τους θυμόμαστε και τους τιμάμε για την θυσία τους”.
Ο π. Κύριλλος εργάσθηκε μέχρι σήμερα με ζήλο και αυταπάρνηση για να στήσει αυτό το έργο, χωρίς την βοήθεια κανενός. Η γειτονική Μητρόπολη Χίου, που ο εκάστοτε Μητροπολίτης της, στον τίτλο του θεωρείται “υπέρτιμος και έξαρχος πάσης Ιωνίας”, μπορεί να συνέδραμε ηθικά τον π. Κύριλλο, αλλά υλικά δεν έχει προσφέρει τίποτα σε αυτό το σπουδαίο έργο που αναβιώνεται και στο οποίο είμαστε όλοι θαυμαστές! Πολλώ μάλλον η Μητρόπολη Μυτιλήνης για τους γνωστούς λόγους, ή η Μητρόπολη Μηθύμνης από αλληλεγγύη ως συμπάσχουσα προς την Μυτιλήνης.
Και όμως,αυτό το έργο πρέπει να συνεχιστεί και να ενώσει τους απανταχού Μικρασιάτες!
Ίσως ήλθε μάλιστα η ώρα να γίνει κάτι ακόμη πιο θεαματικό: να ξανακούσουμε να ζωντανεύει μιά Μητρόπολη της περιοχής εκείνης.
Πολλοί λένε οτι ο τίτλος της ιστορικής και Αγίας Μητρόπολης Σμύρνης, είναι φορτισμένος και θα ήταν βλασφημία να εκλεγεί στις μέρες μας Μητροπολίτης Σμύρνης. Σε απάντηση όλων αυτών εμείς λέμε οτι είναι είναι το ίδιο ακριβώς με άλλους ιστορικούς τίτλους, που η θυσία των Ιεραρχών τους και του ποιμνίου τους, τους καθαγίασαν! Και όμως τους ξανακούσαμε!
Και τί πιο ωραίο και ιερό, να έχουμε και να ακούμε ξανά στις ημέρες μας τον τίτλο του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης!!! Η εποχή μας έχει ανάγκη από τέτοια Άγια παραδείγματα θυσίας και μαρτυρίου!
Ο Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης βροντοφωνάζει από τον τάφο του στους Ιεράρχες μας, τον λόγο του Απ. Παύλου:”Μιμηταί μου γίγνεσθε, καθώς καγώ Χριστού “.
Και αν αυτά τα τα επιχειρήματα της καρδιάς,δεν θεωρηθούν αρκετά για να κάμψουν τις αντιστάσεις αυτών που διαφωνούν τότε και η πάλαι ποτέ διαλάμψασα Μητρόπολη Ανέων και Κρήνης, δεν θα ήταν άσχημο να ξαναζωντανέψει. Κάθε άλλο μάλιστα.
Αλλά για όλα αυτά θα σκεφθεί και θα αποφασίσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Είμαστε βέβαιοι οτι θα μας εντυπωσιάσει και πάλι με την όποια απόφασή του. Έχει ταλέντο στο να μας….αιφνιδιάζει!
