Απέκτησε αυτογνωσία, γνώρισε τον εαυτό σου, δες τις δικές σου αμαρτίες, τα δικά σου πάθη, τις κινήσεις των παθών μέσα σου και ασχολήσου με τον δικό σου χωράφι της ψυχής σου.
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Πειραιώς
Στο “Ενοριακό Αρχονταρίκι” του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…»του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, ο ΠρωτοπρεσβύτεροςΒασίλειος Τσιμούρης, Θεολόγος, φιλοξένησε την Δευτέρα 15 Οκτωβρίου, τον Αρχιμανδρίτη Καλλίνικο Μαυρολέοντα, επίτιμο εκπαιδευτικό, Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Βασσών Καρπάθου, σε μία συζήτησημε θέμα «Η πιο εύκολη αμαρτία».
Η πιο εύκολη αμαρτία, είναι εύκολη γιατί γίνεται πάρα πολύ εύκολα, είπε ο π. Καλλίνικος. Δεν χρειάζεται άγχος και προετοιμασία. Είναι εύκολη γιατί σχεδόν καθημερινά, την κάνουμε όλοι.
Σύμφωνα λοιπόν με τον ιερό Χρυσόστομο, η πιο εύκολη αμαρτία είναι η κατάκριση. Την συναντάμε κάθε ημέρα και δεν της δίνουμε τόση σημασία, όσο πρέπει να της δώσουμε.
Γιατί σύμφωνα με τους Πατέρες, είναι θανάσιμη αμαρτία. Προξενεί την κόλαση, αν δεν την διορθώσουμε και δεν αλλάξουμε συμπεριφορά.
Στη συνέχεια, έδωσε τις ερμηνείες των λέξεων καταλαλιά, κατάκριση και εξουθένωση.
«Σύμφωνα με τους Πατέρες καταλαλιά είναι να διαδίδω με τα λόγια, τις αμαρτίες και τα σφάλματα του άλλου. Μιλάω με εμπάθεια εναντίον κάποιου άλλου και συζητάω με εμπάθεια για το αμάρτημα του.
Η κατάκριση είναι να κατηγορήσω τον ίδιο τον άνθρωπο. Γιατί έτσι κατακρίνω την διάθεση της ψυχής του κι έβγαλα συμπέρασμα για όλη του τη ζωή. Και είναι πολύ βαριά αυτή η αμαρτία.»
Μόνο ο Θεός μπορεί να κρίνει τον καθένα, γιατί Αυτός γνωρίζει τα πάντα. Εμείς δεν ξέρουμε σε ποιες συνθήκες αμάρτησε ο αδελφός μας, όπως δεν ξέρουμε και την μετάνοια που τυχόν ακολούθησε. Βλέπουμε το αμάρτημα του, αλλά δεν βλέπουμε αυτά που βλέπει ο Θεός.
Η εξουθένωση είναι το χειρότερο απ’ όλα, συμπλήρωσε ο π. Καλλίνικος. Όχι μόνο να καταλαλεί και να κατακρίνει ο άνθρωπος κάποιον άλλον, αλλά και να τον εκμηδενίζει, να τον αποστρέφεται, να τον σιχαίνεται, σαν κάτι αηδιαστικό.
Τρεις είναι οι κύριες αιτίες της κατακρίσεως, σύμφωνα με τους Πατέρες. Πρώτη αιτία, είναι το μίσος που έχει ο άνθρωπος στην καρδιά του εναντίον του αδελφού του.
Αν αφήσουμε να φωλιάσει στη ψυχή μας, είτε ως θυμός, είτε ως έξαψη, είτε ως οργή, η καρδιά μας λερώνεται με αυτά τα πικρόχολα αισθήματα και αρχίζουμε να κατακρίνουμε τους άλλους. Δεν νιώθουμε τον άλλον ως αδελφό μας, ως δικό μας μέλος.
Η δεύτερη αιτία είναι ο φθόνος, το φοβερό σαράκι της ψυχής, η ζήλια. Και τρίτη αιτία, η έλλειψη αυτογνωσίας.
Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας, τις αδυναμίες μας, τα πάθη μας, τα ελαττώματα μας. Έχουμε τέτοια διάθεση υποκριτική και δεν γνωρίζουμε την δική μας πνευματική ασθένεια.
«Μη μισήσεις τον άνθρωπο που αμάρτησε, μην τον κατηγορήσεις. Κατηγόρησε τον διάβολο που έσπρωξε τον αδελφό σου στην αμαρτία. Εκείνος είναι η πρώτη αιτία.
Αν πάλι κατακρίνεις τον αδελφό σου, είσαι σίγουρος γι’ αυτά που τον κρίνεις; Τα είδες με τα μάτια σου; Οι πληροφορίες σου είναι έγκυρες;»
Στρέψε το ενδιαφέρον σου στα δικά σου, συμβούλευσε ο π. Καλλίνικος, που είναι και πολλά και σοβαρά. Απέκτησε αυτογνωσία, γνώρισε τον εαυτό σου, δες τις δικές σου αμαρτίες, τα δικά σου πάθη, τις κινήσεις των παθών μέσα σου και ασχολήσου με τον δικό σου χωράφι της ψυχής σου.
Και τελειώνοντας την εμπνευσμένη και γεμάτη θαυμαστά περιστατικά από το Γεροντικό, συζήτηση, σημείωσε:
«Όσο αγαπώ και εντάσσω τον άλλον μέσα στον εαυτό μου, δεν θα τον κατακρίνω. Οι άγιοι είναι το πρότυπο μας και ο δρόμος τον οποίον πρέπει κι εμείς να ακολουθούμε.
Μας φαίνεται πως είναι γλυκιά η αμαρτία, ενώ είναι πολύ πικρή. Να έχουμε τη διάθεση πιο πολύ να ασχοληθούμε με την ψυχή μας και με τη δύναμη της προσευχής θα πάρουμε γεύσεις παραδείσου και μόνο τότε είναι δυνατόν να αφήσουμε την ζωή της αμαρτίας.»
