Να μη μείνει όμως το δικό μας βλέμμα στη γη. Να συναντήσουμε το βλέμμα του Κυρίου και στον πόνο που θα αντικρύσουμε μέσα στα μάτια Του για το κατάντημα μας, να του ζητήσουμε να μην αποστρέψει το πρόσωπό Του.   Ομιλία με θέμα: «Ρίξε ένα βλέμμα σιωπηλό στον κόσμο τον αμαρτωλό», πραγματοποίησε ο Αρχιμανδρίτης π. Διονύσιος Κατερίνας, κληρικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…». Η ομιλία πραγματοποιήθηκε χωρίς την συμμετοχή ακροατηρίου και μεταδόθηκε διαδικτυακά, από το κανάλι του προγράμματος στο YouTube. Ο π. Διονύσιος, ξεκίνησε την ομιλία του, αναφερόμενος στην τριπλή άρνηση του Αποστόλου Πέτρου, τη νύχτα που συνελήφθη ο Χριστός και ειδικά, στο βλέμμα του Κυρίου προς τον Πέτρο, όταν μετά την τελευταία άρνηση, λάλησε ο πετεινός. «Το βλέμμα του Κυρίου μας. Τι παράπονο, τι πίκρα, τι έλεγχος, τι απογοήτευση, τι επαλήθευση, τι πόνος σ’ αυτό το βλέμμα. Ας φανταστούμε αυτό το βλέμμα να στρέφεται ξεχωριστά, στον καθένα από εμάς. Που λέμε ότι αγαπάμε τον Χριστό, αλλά τον αρνούμαστε καθημερινά με τις πράξεις μας. Που δεχόμαστε τις άπειρες ευεργεσίες Του και μόλις βρούμε ευκαιρία, επιδεικνύουμε σε Αυτόν την αχαριστία μας.» Αν μας κοιτούσε κατάματα ο Κύριος, τι θα έβλεπε στα τρίσβαθα της ψυχής μας, αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια; Ή θα αντίκρυζε το άθλιο θέαμα των κακιών, παθών και αμαρτιών μας; Και αν έστρεφε το βλέμμα Του στην Ελλάδα μας, συνέχισε ο π. Διονύσιος, ποια θα ήταν η εικόνα που θα γέμιζε τα μάτια Του; Μιας χώρας αγίων, μαρτύρων, ηρώων, αγωνιστών, οικογενειαρχών, πατριωτών, ορθοδόξων; Ο κόσμος, μακριά από το βλέμμα του Κυρίου φυτοζωεί, γι’ αυτό και οδηγείται σε απέλπιδες πράξεις. Εκείνοι που θέλουν να θεραπευθούν στην ψυχή, προσέρχονται στα άγια μυστήρια και βρίσκουν γιατρειά. Το βλέμμα του Κυρίου πέφτει επάνω στον πιστό, όπως αποτυπώνεται στην εκόνα Του που υπάρχει στο Σινά. Όπου το μισό πρόσωπο δείχνει την δικαιοσύνη Του και είναι αυστηρό βλέμμα και το άλλο μισό πρόσωπο την αγάπη Του και είναι στοργικό. «Το βλέμμα του Κυρίου πέφτει επάνω μας, αλλά το δικό μας βλέμμα δεν στρέφεται σε Εκείνον. Αφήσαμε μόνο τον Χριστό, τον αφήσαμε σε άδειες Εκκλησίες.  Ολομόναχος ο Κύριος μας στην προσευχή Του στο Όρος των Ελαιών. Ολομόναχος στο κριτήριο των ανόμων Ιουδαίων, στη φυλακή του Πιλάτου, στη μαστίγωση, την φραγγέλωση και τους εμπαιγμούς, ολομόναχος επάνω στον Σταυρό.  Τον εγκατέλειψαν όλοι, μαθητές, ευεργετηθέντες, ιαθέντες, αποκατεστημένοι, αμαρτωλοί κάθε είδους που τους έδωσε άφεση αμαρτιών, χορτασθέντες πτωχοί.» Αρνητής ο μαθητής Του, συνέχισε ο π. Διονύσιος. Προδότης ο άλλος. Από μακριά παρακολουθούν ελάχιστοι με συντριβή το θείο δράμα του πάσχοντος Χριστού. Ελάχιστοι πιστοί αφοσιωμένοι σ’ Εκείνον. Όλη η αποστροφή του Κυρίου στην αμαρτία, εκδηλώνεται την ώρα της Σταυρώσεως. Η ουσία της αμαρτιας είναι μοναξιά και εγκατάλειψη Θεού. Ο Πατέρας σιωπά, αλλά η σιωπή Του δεν είναι απουσία, αφού είναι αχώριστος με τον Υιό. Είναι συγκατάβαση, συγκατάθεση στην ποινή που ανέλαβε εκουσίως ο εσταυρωμένος λυτρωτής. Τον εγκατέλειψαν όλοι, τον λυπάται όμως η γη που σείεται συθέμελα και συνταράσσει την οικουμένη. Θλίβεται η δημιουργία για το πικρό ποτήρι που γεύεται ο Δημιουργός. Μονάχα το πιο όμορφο δημιούργημα Του, ο άνθρωπος, μένει ανάλγητος και πορωμένος στην απουσία του από την ζωή του Θεού. Συντρίβονται οι όποιες μηδαμινές προσπάθειες μας, ολίγων συναισθηματικών ενοχών, στους ογκόλιθους των ιδεολογικών μας ψευδοθεωριών. Εκάμφθη προ πολλού ο θείος ζήλος μας, η ύβρις μας χαρακτηρίζει. Η εκκοσμίκευση και ο αποχρωματισμός των οικογενειών και κοινωνιών μας, τόνισε ο π. Διονύσιος, δυσκολεύει την ελπίδα, να ανάψει η θεϊκή αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων. Η φιλαυτία, η οργή, η αργολογία, η ανθρωπαρέσκεια, δεν αντέχουν την αμνησικακία του ζώντος Θεού. Για να κλείσει την ομιλία του: «Αν γυρίσει ο Κύριος και στρέψει το βλέμμα Του πάνω μας, σαν τον τελώνη στην αρχή, να μην θέλουμε να σηκώσουμε τα μάτια μας στον ουρανό, από ντροπή. Να μη μείνει όμως το δικό μας βλέμμα στη γη. Να συναντήσουμε το βλέμμα του Κυρίου και στον πόνο που θα αντικρύσουμε μέσα στα μάτια Του για το κατάντημα μας, να του ζητήσουμε να μην αποστρέψει το πρόσωπό Του. Κι όσοι αδυνατούμε να αντικρύσουμε την καθαρότητα των ματιών Του, ας παρακαλέσουμε την Πρέσβειρα και Μητέρα Του. Και τότε θα στρέψουμε με υιικό θάρρος και πάλι να συναντήσουμε το άγιο βλέμμα Του και να βυθιστούμε στην γαλήνια θάλασσα των στοργικών ματιών Του.» Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Πειραιώς Την ομιλία μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ: