Οι δύο μεγάλοι άγιοι, Αρτέμιος και Γεράσιμος, αποτελούν οδοδείκτες και για εμάς που βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία και μπορεί να θεωρούμε και τον εαυτό μας, σωσμένο

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Πειραιώς

Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου, επί τη μνήμη του αγίου μεγαλομάρτυρος Αρτεμίου, της οσίας Ματρώνης και του οσίου Γερασίμου του εν Κεφαλληνία, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. Ιερούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο ΑρχιμανδρίτηςΑυγουστίνος Θεοδωρόπουλος, από την Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς.
Η αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».

Η Εκκλησία ολόκληρη βρίσκεται σε μια διαρκή πορεία και μάλιστα τρικυμισμένη, επεσήμανε ο π. Αυγουστίνος. Η Εκκλησία είναι καράβι, βρίσκεται στην φουρτούνα της ζωής, στις τρικυμίες των αιώνων.
Και σίγουρα έχει συμπληγάδες πέτρες να συναντήσει και τις οποίες πρέπει να διαβεί σώα και αβλαβής.
Μία από τις συμπληγάδες πέτρες είναι η ειδωλολατρία, εκείνη η παλιά πίστη των αρχαίων Ελλήνων, που απειλεί το καράβι της Εκκλησίας.
Το απειλεί όχι για να το τσακίσει, αλλά επειδή τσακίζει κυρίως τους ανθρώπους που αποφασίζουν να την ακολουθήσουν.
Είναι μια πίστη, συνέχισε, η οποία δεν γνωρίζει Χριστό, που προσκυνάει τα είδωλα και πολλές φορές πραγματοποιούνται σε αυτήν σημεία και τέρατα, λόγω της ενέργειας των δαιμόνων.
«Από αυτή την πέτρα διέφυγε το καράβι της Εκκλησίας. Όσοι πιστεύουν στον Χριστό, έχουν επιβιβαστεί σε αυτό το καράβι, πορεύονται με ασφάλεια προς την σωτηρία, προς το λιμάνι της βασιλείας των ουρανών.»
Αναφερόμενος στον ένα εκ των τιμωμένων αγίων, τον άγιο μεγαλομάρτυρα Αρτέμιο, τόνισε ότι έτσι κατάφερε να ελέγξει τον μεγάλο αυτοκράτορα Ιουλιανό τον παραβάτη και να του θυμίσει ότι η ειδωλολατρία, είναι λατρεία των δαιμόνων.
Εκείνος όμως, όχι μόνο δεν πίστεψε στον αληθινό Θεό, αλλά ενώ στην αρχή ετοιμαζόταν να βαπτιστεί, έγινε τελικά ο ρωμαίος αυτοκράτορας που αντί να πορευτεί με ασφάλεια στην βασιλεία των ουρανών, επέστρεψε στην λατρεία των δαιμόνων.
Η άλλη μεγάλη πέτρα, προχώρησε ο π. Αυγουστίνος, είναι εκείνη που απειλεί όσους γνώρισαν τον Χριστό, που άφησαν την ειδωλολατρία και αναγνώρισαν ότι ο Χριστός είναι σωτήρας και λυτρωτής.
«Κι εδώ υπάρχει φόβος, μέσα στο πλοίο της Εκκλησίας, οι πιστοί αντί να στραφούν ξανά προς την λατρεία των δαιμόνων, μπορεί ο καθένας να χαράξει την δική του πορεία πάνω στο χάρτη.
Μπορεί από τα τόσα δόγματα και τις τόσες αλήθειες της πίστεως, άλλες να τις προτιμήσει και άλλες να τις απορρίψει, ή άλλες μπορεί ακόμα και να τις διαστρεβλώσει.»
Η δεύτερη λοιπόν μεγάλη πέτρα, ο μεγαλύτερος φόβος για την Εκκλησία είναι οι αιρέσεις.
Έτσι λοιπόν η Εκκλησία προσπαθεί συνεχώς να διέλθει ανάμεσα σε αυτές τις δύο πέτρες, να βγει σώα και αβλαβής και να σώσει όσο το δυνατόν περισσότερους.
Ένας τέτοιος καλός ναυτικός, ήταν και ο δεύτερος εκ των τιμωμένων αγίων, ο όσιος Γεράσιμος, ο οποίος σε όλη του τη ζωή δεν έκανε τίποτε άλλο από το να απλώνει το χέρι για να φέρει περισσότερους στον Χριστό και να τους επιβιβάσει στο πλοίο της Εκκλησίας.
Είναι ο άγιος της ελεημοσύνης και της συγχώρεσης, τόνισε ο π. Αυγουστίνος. Είναι ο άγιος που και μετά την κοίμηση του, βοηθάει εκείνους που βασανίζονται από ακάθαρτα πνεύματα, βοηθάει και ελευθερώνει τους δαιμονισμένους.
Και κατέληξε:
«Οι δύο αυτοί μεγάλοι άγιοι, Αρτέμιος και Γεράσιμος, αποτελούν οδοδείκτες και για εμάς που βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία και μπορεί να θεωρούμε και τον εαυτό μας, σωσμένο.
Να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι το πλοίο που βρισκόμαστε, η Εκκλησία μας, πρέπει πάντα να διέλθει σώα και αβλαβής, ανάμεσα από τις συμπληγάδες πέτρες της ειδωλολατρίας και της αιρέσεως.
Κι όχι μόνο να περάσει η ίδια, αλλά και οι εντός αυτής να περάσουν σώοι και αβλαβείς.
Γι’ αυτό και οι δύο άγιοι αποτελούν πρότυπα για όλους εμάς.»