Το εσπέρας της Τρίτης, 25ης Ιουνίου 2019, ετελέσθη χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητριοπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννου, ο Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός επί τη εορτή του Οσίου Δαβίδ του εν Θεσσαλονίκη, εις το φερώνυμο Ιερό Παρεκκλήσιο της περιοχής του Κρυονερίου – Μελισσοχωρίου.

Προ της ενάρξεως του Εσπερινού εκομίσθει, απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Οσίου Δαβίδ, το οποίο και θα παραμείνει εις την ενορία του Μελισσοχωρίου προς ευλογία και πνευματική ενίσχυση των κατοίκων της κωμοπόλεως.

Στην ομιλία του προ της Απολύσεως, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην ασκητική μορφή του Οσίου Δαβίδ καθώς επίσης και στην μεγάλη προσφορά του στην Θεσσαλονίκη, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι «ο Όσιος ως μέλος Σώματος Ιησού Χριστού, καταύγασε με την Αγιότητα τους σκοτεινούς νους και τα σκοτεινά μυαλά, φωτίζοντας τους ταυτόχρονα ώστε να πάρουν τις σωστές αποφάσεις για την πορεία και τον πολιτισμό της Αγιοτόκου πόλεως της Θεσσαλονίκης».

Εν συνεχεία του λόγου του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στους αγώνες που κατέβαλε ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων ο Β΄ (Χρυσοφάκης), για την επαναφορά των Τιμίων Λειψάνων του Οσίου Δαβίδ, από την πόλη της Πάβιας της Ιταλίας το έτος 1978, παράλληλα με τα Λείψανα του Αγίου Δημητρίου.

Καταλήγοντας την εσπερινή του ομιλία σημείωσε ότι «ο Όσιος Δαβίδ, όπως και όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας είναι ζωντανοί και καθημερινά παρών στην ζωή των ανθρώπων. Η Εκκλησία μας, δεν είναι ένας τόμος ιστορικής καταγραφής προσώπων και γεγονότων, αλλά είναι Κοινωνία Αγίων και Κοινωνία Προσώπων, είναι Σώμα Χριστού, είναι ο ίδιος ο Χριστός. Ο Όσιος Δαβίδ, μας δείχνει τον τρόπο και τον δρόμο, λέγοντας μας ότι δεν υπάρχει η αυτονόητος απόκτηση της ιδιότητος του Χριστιανού. Ο Χριστιανός είναι ισόβιος αγωνιστής

και ασκητής, αγωνιζόμενος για το κάθε τι που αποτελεί απόκτημα της καρποφορίας του Παναγίου Πνεύματος».

Στο τέλος του Εσπερινού μοιράστηκε προς όλους καρποί αμυγδαλιάς ως ευλογία και ανάμνηση της ασκήσεως του Αγίου, ενώ παράλληλα προσφέρθηκε παραδοσιακό κέρασμα στο προαύλιο χώρο του Παρεκκλησίου, ο οποίος λόγω του σημείου που ευρίσκεται, αλλά και του τρόπου κατασκευής του με φυσικά υλικά και πρώτες ύλες, αποτελεί ένα τόπο ψυχικής αναπαύσεως και ένα λιμάνι πνευματικής δύναμις για τον καθένα.