Την Κυριακή 31 Ιουλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θεί Λόγο στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου στην Καστανιά Ημαθίας.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:

«Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆ­σαι;»

Δύο θαύματα τοῦ Κυρίου μας περι­γράφει στό σημερινό εὐαγ­γε­λι­κό ἀνάγνωσμα ὁ ἱερός εὐαγγε­λι­στής Ματθαῖος. Περιγράφει τή θεραπεία δύο τυφλῶν καί ἑνός κωφοῦ καί δαιμονιζομένου ἀν­θρώ­που. Περιγράφει τήν ἀποκατά­σταση τῆς σωματικῆς καί τῆς ψυ­χικῆς ὑγείας τῶν ταλαίπωρων ἐκεί­νων ἀνθρώπων, πού τόν προσήγγισαν ἀναζητώντας τήν ἴαση καί τήν ἀπαλλαγή ἀπό τή δοκιμασία τήν ὁποία ὑπέμεναν.

Ὁ Χριστός πού ἀναγνωρίζει τό πρόβλημά τους καί ἀντιλαμβά­νεται πόσο δύσκολη εἶναι ἡ ζωή γιά τούς ἀνθρώπους πού στεροῦνται τό φῶς τῶν ὀφθαλμῶν τους καί δέν μποροῦν νά δοῦν καί νά ἀπολαύ­σουν ὅσα ὑπάρχουν γύρω τους καί νά κινηθοῦν ἐλεύθερα, ἀλλά καί πόσο δύσκολη εἶναι ἡ ζωή τοῦ ἀν­θρώπου ὁ ὁποῖος ἄγεται καί φέρε­ται ἀπό τόν δαίμονα καί δέν μπορεῖ νά ἀκούσει τίποτε ἄλλο παρά μόνο τή φωνή τοῦ πονηροῦ πού τόν χει­ρα­γωγεῖ, τούς θεραπεύει μέ ἀγάπη καί τούς ἀπαλλάσσει ἀπό τήν τα­λαιπωρία ἀπό τήν ὁποία ὑπέφεραν ἐπί χρόνια.

Ἀντίθετα ἀπό τούς κοινούς ἰα­τρούς πού ζητοῦν νά μάθουν τό ἱστο­ρικό κάθε ἀσθενοῦς, ὁ ὁποῖος προσέρχεται ζητώντας τή θερα­πεία, ὁ Χριστός ὡς παντογνώστης δέν ρωτᾶ σχεδόν τίποτε. Μία μόνο ἐρώτηση θέτει καί αὐτήν ὄχι ἐπει­δή δέν γνωρίζει τήν ἀπάντηση, ἀλλά ἐπειδή θέλει γιά ἀκόμη μία φορά νά διδάξει τούς ἀνθρώπους ὅτι τό θαῦμα δέν εἶναι κάτι μαγικό, κάτι πού γίνεται μέ ἕναν ἀκατά­ληπτο γιά τούς ἀνθρώπους τρόπο, ἀλλά εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς συνεργείας τῆς πίστεως τοῦ ἀν­θρώ­που μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός ἐρωτᾶ τούς δύο τυφλούς: «Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;» Πιστεύετε ὅτι μπο­ρῶ νά κάνω αὐτό πού μοῦ ζητᾶτε;

Καί ὅταν ἀκούει τήν ἀνεπιφύλα­κτη ἀπάντηση τῶν δύο τυφλῶν ὅτι πιστεύουν ἀκράδαντα στή δύναμή του νά κάνει αὐτό τό θαῦμα, τότε προχωρεῖ στή θεραπεία τους καί τούς χαρίζει τήν ὅραση τήν ὁποία στε­ροῦ­ντο.

Οἱ θεραπεῖες τοῦ σημερινοῦ εὐαγ­γελικοῦ ἀναγνώσματος δέν εἶναι βεβαίως οἱ μόνες πού ἐπιτέλεσε ὁ Χριστός κατά τήν ἐπίγεια ζωή του. Οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές τίς κατέγρα­ψαν γιά νά ἀποδείξουν τή θεότητα τοῦ Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει τή δύναμη νά θεραπεύει ὅλες τίς ἀσθένειες τοῦ ἀνθρώπου, ἐφόσον ὁ ἴδιος, ὡς ἕνα ἀπό τά πρόσωπα τῆς Παναγίας Τριάδος, ὑπῆρξε συνδημιουργός του.

Τίς ἀναφέρουν ὅμως καί γιά ἕναν ἄλλο λόγο. Τίς ἀναφέρουν προκειμέ­νου νά διδά­ξουν ὅτι μποροῦμε καί πρέπει νά καταφεύγουμε καί ἐμεῖς στόν Χρι­στό ζητώντας του νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειές μας, τόσο τοῦ σώμα­τος ὅσο καί τῆς ψυχῆς μας, ἐφόσον πιστεύουμε σέ Αὐτόν, ἐφόσον πι­στεύουμε στή δύναμή του, ὅπως πίστευαν καί οἱ δύο τυφλοί τοῦ ση­μερινοῦ εὐαγγελίου, διότι ἡ πίστη εἶναι ἡ ἀναγκαία καί ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τή θεραπεία μας.

Δέν πρέπει ἀκόμη νά ξεχνοῦμε ὅτι ἐμεῖς εὑρισκόμεθα σέ πιό προνο­μια­κή θέση ἀπό τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, γιατί ἐκεῖνοι εἶχαν μόνο τόν Χριστό πού θαυματουργοῦσε. Ἐμεῖς ἔχουμε σή­με­ρα καί ὅλους τούς ἁγίους, στούς ὁποίους ὁ Χριστός ἔδωσε τή δύναμή του καί τή χάρη του, γιά νά θεραπεύουν τίς ἀσθένειές μας καί νά μᾶς ἀνακουφίζουν ἀπό τούς πό­νους μας καί τούς σωματικούς ἀλλά καί τούς ψυχικούς, ἀρκεῖ νά ζητοῦμε τή θεία χάρη, νά ζητοῦμε τήν ἴαση μέ βαθειά πίστη.

Δέν θά πρέπει ὅμως νά ἐνδιαφε­ρόμεθα καί νά μεριμνοῦμε μόνο γιά τή σωματική μας ὑγεία καί νά ἐπιδιώκουμε τήν ἀποκατάστασή της, ὅταν ἀσθενοῦμε. Θά πρέπει νά ἐνδιαφερόμεθα καί γιά τήν πνευ­μα­τική καί ψυχική μας ὑγεία. Διότι ἐνδέχεται νά ἔχουμε ὑγιεῖς τούς σωματικούς μας ὀφθαλμούς, ἀλλά τυφλούς τούς ὀφθαλμούς τῆς ψυ­χῆς μας καί νά μήν βλέπουμε τό φῶς καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἐνδέ­χεται νά ἔχουμε ἀνοικτά τά αὐτιά μας καί νά ἀκοῦμε τίς φωνές τοῦ κόσμου καί τίς ὁμιλίες τῶν ἀνθρώ­πων, ἀλλά ἡ ψυχή μας νά ταλαι­πωρεῖται ἀπό πνευματική κώφωση καί νά μήν ἀκούει τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ εὐαγγελίου του, τόν λόγο τῶν ἐντολῶν του, καί ἔτσι νά παραπαίουμε στή ζωή μας.

Αὐτό, λοιπόν, πού μᾶς διδάσκει σήμερα, ἐκτός τῶν ἄλλων, ἡ εὐαγ­γελική περικοπή, εἶναι ἡ ἀνάγκη νά μεριμνοῦμε γιά τήν ψυχική μας ὑγεία καί νά φροντίζουμε ἐκτός ἀπό τά σωματικά καί γιά τά πνευ­ματικά μας αἰσθητήρια. Καί ἄν δια­πιστώσουμε ὅτι πάσχουν, ὅτι ἀσθε­νοῦν, ὅτι δέν λειτουργοῦν ὅπως πρέπει, ὥστε νά ἀνταποκρίνονται στίς ἀνάγκες μας, τότε ἄς σπεύ­δου­με καί ἐμεῖς στόν ἰατρό καί θερα­πευτή τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμά­των, τόν Κύριό μας, καί ἄς τοῦ ζητοῦμε μέ πίστη, μέ τήν πίστη τῶν δύο τυφλῶν, νά θεραπεύσει τήν πνευ­ματική τύφλωση ἤ κώφωσή μας. Ἄς καταφεύγουμε στήν Ἐκ­κλη­σία μας καί στά ἱερά μυστήριά της διά τῶν ὁποίων ἐνεργεῖ ἡ χάρη τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά θεραπευό­μεθα καί ἐμεῖς γιά νά συνεχίζουμε τή ζωή μας ἀλλά καί τόν πνευμα­τικό μας ἀγώνα ἀπαλλαγμένοι ἀπό τά ἐμπόδια καί τά προσκόμματα πού δημιουργεῖ ἡ ἁμαρτία καί νά δοξάζουμε τόν Θεό γιά τή θεραπεία πού μᾶς χαρίζει, ὅποτε τήν ζητοῦμε μέ πίστη.