Του π. Ηλία Μάκου
Την Κυριακή 2 Οκτωβρίου ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος προεξήρχε στον καθεδρικό ναό “Ανάσταση”, πλαισιούμενος από τον Μητροπολίτη Αμαντίας Ναθαναήλ και κληρικούς της Αρχιεπισκοπής.
Εκτός από τους Ορθόδοξους των Τιράνων στη θεία λειτουργία συμμετείχαν και πιστοί από τη Σερβία και τη Βοσνία, τους οποίους θερμά καλωσόρισε ο Μακαριώτατος.
Μιλώντας, προς το τέλος της θείας λειτουργίας, επί του αποστολικού αναγνώσματος, τόνισε ότι “δεν φτάνει απλά να δοξολογούμε και να λατρεύουμε τον Θεό. Ο καθένας πρέπει να συνεχίσει μ’ έναν μυστικό τρόπο τη δική του λειτουργία και εκτός ναού, συμπεριφερόμενος πάντοτε ως διάκονος του Θεού”.
Και πρόσθεσε: “Αυτό θα επιτευχθεί με διάφορους τρόπους. Με υπομονή, με αγνότητα, με γνώση, με σύνεση, με μακροθυμία, με χρηστότητα, με ανυπόκριτη αγάπη, με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, με λόγο αληθείας με τη δύναμη του Θεού. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά, που προσδιορίζουν αν είμαστε ή δεν είμαστε Ορθόδοξοι”.
Ακόμη επεσήμανε ότι “ο Παύλος στο αποστολικό ανάγνωσμα υπενθυμίζει τις πολλές αντιθέσεις, που έχει η ζωή μας. Η κοινωνία, στην οποία ζούμε, δεν είναι τόσο εύκολη όσο να τα αποδεχθεί αυτά. Έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να βρισκόμαστε σε πολλές αντιθέσεις. Η ζωή μας κυμαίνεται πάντοτε σε περίεργες αντιθέσεις. Μέσα σε αυτές τις αντιθέσεις πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι θα προχωρήσει η ζωή μας. Και αυτό είναι χαρακτηριστικό για όλη τη ζωή της Εκκλησίας”.
Και κατέληξε: “Υπάρχουν πολλοί, που καταλαβαίνουν και σέβονται την προσφορά της, υπάρχουν και άλλοι, που την κατηγορούν και θέλουν να πουν κάτι κακό. Υποχρέωση δικιά μας είναι, υπό όποιες συνθήκες, να κάνουμε τους εαυτούς μας διακόνους του Θεού. Έτσι θα αξιοποιήσουμε τη χάρη του Θεού, που συνεχώς μας δίνεται μέσα στη λειτουργία. Και δεν θα πέσει στο κενό αυτή η χάρη”.
Πολύ ορθές οι επισημάνσεις του Μακαριωτάτου. Εκείνο, που ολοκληρώνει τη διακονία μας είναι η συνεπής ζωή μας , οι καθημερινές πράξεις μας και τα έργα μας.
Εάν ως απλοί άνθρωποι δεν επιθυμούμε να σπιλώσουμε το όνομά μας, ως Χριστιανοί δεν πρέπει να δίνουμε αφορμές να προσβάλλεται το όνομα του Θεού και η πίστη εξαιτίας μας.
Η αληθινή αξιολόγηση εξ μέρους μας της ζωής και η ορθή γι’ αυτή αντίληψή μας είναι τα βάθρα από τα οποία ξεκινάει η εκτίμησή μας για τη σωτηρία μας.
Δεν χρειάζεται, βέβαια, φιλοσοφία για να αντιληφθούμε το συμφέρον μας, εκείνο που αναφέρεται στην εδώ ζωή μας και στην αιώνια.
Γιατί η σωτηρία αρχίζει από αυτό εδώ τον κόσμο και έχει τις προεκτάσεις της στον ουρανό.
Η σωτηρία δεν είναι στατική κατάσταση, είναι δυναμική. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορούμε να μιλάμε για σωτηρία σαν τελειωμένη κατάσταση, που αχρηστεύει πια τον αγώνα μας. Η σωτηρία μας είναι επιδίωξή μας ως την τελευταία στιγμή μας.
