Του Σωτήρη Τζούμα
Οι Ποιμένες μας, Αρχιερείς και ιερείς, αλλά και το ποίμνιο, διέρχονται την μεγαλύτερη κρίση της τελευταίας πεντηκονταετίας.
Όμως είναι η πρώτη φορά μέσα στη δεκαετία αυτή, κατά την οποία ο κ. Ιερώνυμος είναι Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, που η Εκκλησία μας περνά μία τόσο πρωτοφανή σε ένταση αλλά και ουσία αναστάτωση.
Και το διακύβευμα δεν είναι η μισθοδοσία του κλήρου, όπως θέλουν να το παρουσιάσουν οι άφρονες για να διχάσουν την κοινωνία και να την φέρουν αντιμέτωπη με τον ιερό κλήρο. Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι οι αλλαγές που επιχειρούνται να επιβληθούν στη χώρα ενόψει της Συνταγματικής Αναθεώρησης, με πρόσχημα το ουδερόθρησκο κράτος.
Και είναι η πρώτη φορά που αμφισβητείται η παντοδυναμία του Αρχιεπισκόπου εντός της Ιεραρχίας, αλλά και η αγνότητα των προθέσεών του, αφού με την προωθούμενη συμφωνία- που εκπονήθηκε από αλλότριες προς την Εκκλησία δυνάμεις, στις οποίες συμμετείχε και υπέρμετρα φιλόδοξος λαϊκός συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου – βάλλεται ευθέως το σκάφος της Εκκλησίας και ο ιερός κλήρος που δίνει καθημερινά αγώνα πίστεως και επιβιώσεως.
Είχαμε να ζήσουμε κάτι παρόμοιο από τα χρόνια που ήταν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών ο Χριστόδουλος.
Ήταν η εποχή που το κράτος των Αθηνών του κ. Σημίτη, επεδίωξε να ξεκινήσει με πρόσχημα της απάλειψη του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, αυτό που προσπαθεί να ολοκληρώσει σήμερα ο κ. Τσίπρας, έχοντας ως δεκανίκι του τον Ιερώνυμο.
Το θέμα Εκκλησία ,έπαιζε την εποχή εκείνη κάθε μέρα σε όλα τα δελτία ειδήσεων και υπήρχε ενδιαφέρον για τις κινήσεις και τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.
Τις δύσκολες για την Εκκλησία στιγμές τις οποίες κλήθηκε να αντιμετωπίσει η ηγεσία της, τις διαχειρίστηκε με τρόπο που μέχρι σήμερα έχει μείνει στη μνήμη όλων ως «ο ανένδοτος αγώνας του Χριστόδουλου».
Και τον αγώνα αυτό τον έδωσε η Ιεραρχία εν σώματι, κοντά στον Αρχιεπίσκοπο. Όλοι μαζί έδωσαν τη μάχη κοντά στον Χριστόδουλο – όλοι, πλην των κατά πάντα ολίγων που τον αντιπολιτεύονταν σε όλα.
Και κατά σύμπτωση(!) οι τότε αντιπολιτευόμενοι τον Χριστόδουλο και λοιδορούντες την αντίστασή του στα θέλω της τότε Κυβέρνησης, είναι αυτοί που έφεραν σήμερα την Εκκλησία σε αυτή την κατάσταση.
Ακόμη και όταν δημιουργήθηκε η κόντρα με το Φανάρι, μόνο 26 Μητροπολίτες – κι αυτοί καθοδηγούμενοι- πήγαν απέναντι στον Χριστόδουλο και δημιούργησαν μέσα στην Ιεραρχία μία αδύναμη παρασυναγωγή στα όρια της φαιδρότητας, για να επιστρέψουν όταν κόπασε το κακό, οι μισοί από αυτούς και να ζητήσουν συγνώμη από τον μεγαλόψυχο Χριστόδουλο.
Η Ιεραρχία των 73 και η Ιεραρχία των 7
Σήμερα, όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: έχουμε την Ιεραρχία των 73 Ιεραρχών που είναι απέναντι στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο- με σεμνό τρόπο, αλλά απέναντι σε αυτά που θέλει να περάσει η κυβέρνηση για να συσπειρώσει το αριστερό της ακροατήριο.
Και έχουμε και την Ιεραρχία των 7 Ιεραρχών, που πλαισιώνει και ακολουθεί τον Αρχιεπίσκοπο, ερχόμενη σε πλήρη αντίθεση και δυσαρμονία με την πλειονοψηφία της Ιεραρχίας αλλά και με τους ιερείς, γι’ αυτό και δεν κάνουν ιερατικές συνάξεις στις Μητροπόλεις τους, γιατί φοβούνται να έλθουν αντιμέτωποι με τους κληρικούς των επαρχιών τους.
Τί θα μπορούσε άραγε να πει στους ιερείς του ο Σεβ. Ιωαννίνων Μάξιμος, για όλα αυτά που προωθεί η Κυβέρνηση με την «ευλογία» και την ανοχή του Αρχιεπισκόπου, χωρίς να προκαλέσει την οργή ή έστω τον σαρκασμό τους;
Σπαταλά το ιερό της Αρχιερωσύνης υπούργημα για να απαντά στον κατά 40 έτη Αρχιερωσύνης πρεσβύτερό του Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο και μάλιστα με κορώνες… επιπέδου, όπως το ότι οφείλουν δήθεν να ζητήσουν οι Μητροπολίτες συγνώμη από τον Αρχιεπίσκοπο που δεν κατάλαβαν ότι τους άφησε να μιλήσουν μόνο για αυτά που ήθελε εκείνος ενώ τα υπόλοιπα που έκαιγαν τον ιερό κλήρο ήταν εκτός θέματος.
Αλλά κανείς δεν φαίνεται να συμμερίζεται εμφανώς τουλάχιστον τις απόψεις του. Και αυτό δημιουργεί ποικίλα σχόλια και σκέψεις.
Αυτό που αξίζει να επισημάνουμε είναι το γεγονός ότι τέτοια απομόνωση δεν έχει ζήσει ποτέ άλλοτε κανένας Πρωθιεράρχης στην Εκκλησία μας, παρά μόνον ο Ιερώνυμος ο Α ´ ,όταν το 1973 τον είχαν εγκαταλείψει ακόμη και οι εξ αυτού εκλεγέντες Μητροπολίτες και αναγκάσθηκε να παραιτηθεί.
Η μοναξιά του Αρχιεπισκόπου
Σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ο Β´, ζει και βιώνει μια περίεργη μοναξιά! Εκεί που ένοιωθε παντοδύναμος τώρα διαπιστώνει ότι έχει μείνει μόνος.
Όλοι οι Μητροπολίτες, ο ένας μετά τον άλλον, είτε από μόνοι τους, επειδή το νοιώθουν, είτε γιατί τους ωθούν οι εν αγωνία ευρισκόμενοι ιερείς των, βγαίνουν και καταρρακώνουν με τα επιχειρήματά τους την κυβέρνηση ευθέως και εμμέσως προειδοποιούν τον Αρχιεπίσκοπο ότι θα τύχει ανάλογης συμπεριφοράς αν δεν αλλάξει ρότα και αν δεν καταστήσει σαφές προς τον Πρωθυπουργό κ. Τσίπρα, ως προνομιακός συνομιλητής του οποίου τυγχάνει, ότι η συμφωνία όπως είναι, δεν περνά με τίποτα.
Και όπως επισημαίνουν όλοι οι Μητροπολίτες στις συνεντεύξεις τους, να απεγκλωβιστεί το θέμα της μισθοδοσίας του κλήρου από το .. «πακέτο» που πήγαν να περάσουν ως νόμο του κράτους, το πρωθυπουργικό γραφείο με τη συνεργασία του Αρχιεπισκόπου και του … «λαϊκού συνεργάτη» του , ο οποίος δεν έχει ουδεμία αρμοδιότητα στο θέμα αυτό και δεν διαθέτει την παραμικρή γνώση ώστε να δικαιολογείται η παρουσία του στις συνομιλίες αυτές. Ας βρει άλλο χώρο για να κάνει επίδειξη του παραγοντισμού του.
Από την άλλη ο Πρωθυπουργός συνεχίζει να επαναλαμβάνει αυτά που εξ αρχής έλεγε για τη συμφωνία και ότι το σχέδιο προχωρά και κανείς δεν τον σταματά.
Παρά την επιστράτευση του υπουργού Παιδείας κ. Γαβρόγλου ο οποίος μετέβη δύο φορές στο Φανάρι και ενημέρωσε τον θυμωμένο για την προσβολή που δέχθηκε Πατριάρχη, τους Ιεράρχες της Κρήτης και μένει να δει τους Ιεράρχες της Δωδεκανήσου και τα μέλη της Επιτροπής που θα ορίσει η ΔΙΣ για ό,τι αφορά την Εκκλησία της Ελλάδος, η κατάσταση εξακολουθεί να εμπνέει ανησυχία.
Η μέχρι τώρα εμπειρία από τις συναντήσεις αυτές καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο και θα επανέλθει δριμύτερη προωθώντας το θέμα ως είχε στην αρχική του μορφή.
Ο φόβος του Αρχιεπισκόπου
Η κατάσταση όπως έχει εξελιχθεί έχει φέρει τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο σε πολύ δυσχερή θέση. Είναι η πρώτη φορά που επικρατεί αυτή η αναντιστοιχία μέσα στο ιερό Σώμα της Ιεραρχίας και κυρίως μεταξύ του Αρχιεπισκόπου- Προέδρου του Σώματος και των Ιεραρχών- μελών της ΙΣΙ.
Εντός των επομένων ημερών και συγκεκριμένα στις 11,12 και 13 Δεκεμβρίου συνέρχεται η Διαρκής Ιερά Σύνοδος για να υλοποιήσει τις αποφάσεις της Ιεραρχίας και να ορίσει την μικτή επιτροπή του διαλόγου με την Κυβέρνηση. Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος θα προσπαθήσει να περάσει πράγματα για τα οποία δεν είναι εξουσιοδοτημένη η ΔΙΣ, κι αυτό διότι θέλει να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος το κατέστησε αυτό σαφές προς τον Αρχιγραμματέα της Συνόδου Επίσκοπο Μεθώνης Κλήμη τον οποίο επισκέφθηκε χθες Δευτέρα στο γραφείο του. Οι φωνές του ακούστηκαν στους διαδρόμους του Συνοδικού Μεγάρου.
– Να είστε προσεκτικοί στις αποφάσεις που θα πάρετε στη ΔΙΣ γιατί μετά θα είστε όλοι υπεύθυνοι, είπε με φωνή που δεν σήκωνε αντιρρήσεις. Να μην παρεκκλίνει η ΔΙΣ από τις κατευθύνσεις και τις αποφάσεις που πήρε η Ιεραρχία γιατί τότε θα με δείτε όπως δεν με έχετε ξαναδεί.
Και ο τρόπος και ο τόπος που επέλεξε ο Σεβ. Μεσσηνίας Χρυσόστομος για να καταθέσει την άποψη αυτή που εκφράζει την συντριπτική πλειονοψηφία της Ιεραρχίας δεν είναι τυχαίος. Θέλησε να μεταφέρει το μήνυμά του προς τον Αρχιεπίσκοπο με τον πιο θεσμικό τρόπο. Την ερχόμενη Τρίτη θα δούμε αν πέτυχε ο στόχος του ή αν ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος θα εξακολουθήσει να αυθαιρετεί.
Οι αντιδράσεις αυτές των Ιεραρχών στόχο έχουν να περιορίσουν τις κινήσεις του Αρχιεπισκόπου και να δυσκολέψουν τη θέση του. Και το έχει αντιληφθεί αυτό ο Αρχιεπίσκοπος. Ο τρόπος που κάνει δηλώσεις δεν δείχνει υπεροψία όπως λένε μερικοί αλλά αυτοσυγκράτηση.
Η επιλογή του να μιλά με λακωνικό και σιβυλλικό τρόπο ώστε οι όποιες δηλώσεις του να επιδέχονται πολλαπλών ερμηνειών δεν είναι τυχαία.
Σημαίνει πως όταν τελειώσει όλο αυτό θα μπορεί να ερμηνεύσει ο ίδιος τις δηλώσεις που έκανε κατά την κρίση με όποιον τρόπο τον συμφέρει περισσότερο, τη δεδομένη στιγμή που θα τελειώσει όλο αυτό. Παλιά μου τέχνη…
Οι φωνές των Ιεραρχών
Στο μεταξύ οι δημόσιες παρεμβάσεις που κάνουν πολλοί Ιεράρχες με συνεντεύξεις τους είναι ένα πρωτόγνωρο γεγονός για την περίοδο της σιωπής και της χειμερίας νάρκης που μας είχε συνηθίσει η Εκκλησία την εποχή αυτή. Πρόκειται για μία κατάσταση η οποία έχει δώσει ελπίδα στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι οι ποιμένες του δεν κοιμούνται αλλά ανησυχούν.
Η συνέντευξη του Σεβ. Δημητριάδος Ιγνατίου στο Πρώτο Θέμα συζητείται ακόμη. Με ατρόμητο τρόπο και χωρίς διπλωματικές ντζιριτζάτζουλες μας έδωσε το στίγμα της Ιεραρχίας καθώς και το τί δεν θα δεχθεί και ανεχθεί από τα προωθούμενα σχέδια Τσίπρα
Στο αυτό μήκος κύματος κινήθηκε και ο νέος Σεβ. Λαρίσης Ιερώνυμος. Ο Βενιαμίν της Ιεραρχίας δεν φοβήθηκε να καταθέσει στο δημόσιο διάλογο τη θέση του και να καταστήσει σαφές προς όλους ότι ανήκει στην κατηγορία Ιεραρχών που δεν θα επιτρέψουν να μεταβληθεί η Ιεραρχία και η Εκκλησία παίγνιο στις προεκλογικές διαδικασίες κανενός.
Αλλά και ο Σεβ. Καρπενησίου Γεώργιος, που ανήκει στην κλειστή κάστα των 7 Ιεραρχών που πλαισιώνουν τον Αρχιεπίσκοπο σε όλα, φρόντισε να εξαιρέσει την μισθοδοσία του κλήρου από το προς προώθηση σχέδιο.
Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα που ανάλογη στο παρελθόν δεν έχει ξαναζήσει η Ελλάδα και η Εκκλησία.-
Το έναυσμα για τις κινήσεις που θα γίνουν από δω και στο εξής θα μας το δώσει η ΔΙΣ της επόμενης εβδομάδας και οι αποφάσεις που θα πάρει.
Επίσης το «ποιοι» θα απαρτίζουν την Επιτροπή που θα ορίσει η ΔΙΣ και οι οποίοι θα συμμετάσχουν στο διάλογο με την Κυβέρνηση, θα σηματοδοτήσει τις διαθέσεις και τις προθέσεις του Αρχιεπισκόπου καθώς και το αν σκοπεύει να αφήσει να γίνει ένας ουσιαστικός διάλογος επ´ αγαθώ της Εκκλησίας και όχι να γίνει μία απλή εφαρμογή των προαποφασισθέντων.
Και ως γνωστόν: «προς το τελευταίο εκβάν, έκαστον των προαποφασισθέντων κρίνεται».
Επομένως ο φόβος του Αρχιεπισκόπου όσο περνά ο καιρός και εμπεδώνεται στην κοινή γνώμη η εντύπωση ότι οι βλέψεις του Πρωθυπουργού με το όλο εγχείρημα είναι να αποκομίσει κυρίως πολιτικά οφέλη χρησιμοποιώντας ως δούρειο ίππο την Εκκλησία, είναι αν θα το επιτρέψει αυτό αποκτώντας και μετά θάνατον τη ρετσινιά της «Αριστεράς του Κυρίου» ή να αφήσει πίσω του την αγαθή ανάμνηση ότι έστω και την τελευταία στιγμή έκανε «όπισθεν ολοταχώς».
ΠΗΓΗ:Newpost.gr
