Αυτός, που ενώ έζησε αθόρυβα, μετά το θάνατό του, αποκαλύφτηκαν θαυμαστά σημεία.

Ενδεικτικό είναι ένα δημοσίευμα στις 14-3-2006 σε μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου, στους “Times”, όπου, μεταξύ άλλων, αναφερόταν: “Το σώμα ενός Έλληνα Ορθόδοξου μοναχού, βρέθηκε αναλλοίωτο 15 χρόνια μετά την ταφή του. Ιατροί ειδικοί προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο, μετά την εκταφή του σώματος του μοναχού Βησσαρίωνα Καρκολιάκου στη μονή Αγάθωνος”.

Τίποτα από τα μάταια και φθαρτά του κόσμου αυτού δεν τον είλκυε,  παρά μόνο αυτός, που είναι το πάντερπνο και ύψιστο Αγαθό.

Έδιωχνε μακριά την μεμψιμοιρία, την απογοήτευση, για να μη του θαμπώνει, του ζαλίζει το μυαλό και του αφαιρεί δυνάμεις.  Μπροστά στον πόνο, δόξαζε το Θεό, με τον ίδιο τρόπο, που το έκανε και στα ευχάριστα. Ναι, τον δοξολογούσε, γιατί θεωρούσε τα λυπητερά θεία σμίλη, με την οποία ο Θεός σμίλευε την ψυχή του, την απάλασσε από αδυναμίες και από αμαρτωλές και επικίνδυνες προσκολλήσεις, την εξάγνιζε και την έκανε βαθμιαία ένα καλλιτέχνημα του Θεού.

Οι μαρτυρίες από πνευματικοπαίδια του, που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του αειμνήστου ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγάθωνος αρχιμ. Δαμασκηνού Ζαχαράκη με τίτλοι “Βησσαρίων ο Αγαθωνίτης-Ο Ελεήμων Πνευματικός”, είναι αποκαλυπτικές.

Μερικές από αυτές:

* Ένα ζευγάρι επί δέκα χρόνια δεν είχε αποκτήσει παιδί. Πήγαν στο σκήνωμα του γέροντα Βησσαρίωνα, προσευχήθηκαν μπροστά του να εκπληρωθεί η επιθυμία τους και από δύο μήνες η γυναίκα έμεινε έγκυος.

* Κάθε Δευτέρα και τρίτη πήγαινε στα νοσοκομεία της Λαμίας, επισκεπτόμενος αρρώστους από κρεβάτι σε κρεβάτι. Βρέθηκε δίπλα σε βαριά άρρωστο, που ήταν στα τελευταία του. Τον εξομολόγησε και τον κοινώνησε. Μετά από λίγες ημέρες ο άνθρωπος αυτός έγινε τελείως καλά.

*Μια κυρία, σύζυγος αξιωματικού, λόγω του ανεξέλεγκτου σακχάρου έχασε το φως της. Λίγες ημέρες μετά την κοίμηση του π. Αγάθωνα προσκύνησε με θέρμη τον τάφο του, ώστε να γίνει καλά. Και αυτό συνέβη…

* Φοιτητής είχε ένα  τελευταίο μάθημα για να πάρει το πτυχίο. Τις ημέρες πριν τις εξετάσεις δούλευε στο μοναστήρι στρώνοντας πλάκες και δεν πρόλαβε να διαβάσει. Επιπλέον δεν είχε και χρήματα για τα εισιτήρια. Όταν επρόκειτο να φύγει, για να δώσει το μάθημα, ήταν εκνευρισμένος. Τον πήρε στην αγκαλιά του, του έβαλε χρήματα στην τσέπη του  και του είπε στοργικά: Να πας, παιδί μου, να γράψεις. Και ας μην είσαι διαβασμένος, δέκα θα πάρεις. Στις τέσσερις με πέντε ώρες, που ταξίδεψε με το λεωφορείο, πρόλαβε και διάβασε 50 σελίδες. Τα θέματα, που ο καθηγητές έβαλε ήταν από αυτές τις σελίδες. Και πήρε δέκα.

Ίσως κάποιοι θεωρήσουν υπερβολικές τις αναφορές αυτές από πνευματικοπαίδια του π. Βησσαρίωνα ή μυθεύματα. Ό,τι και να πουν, ας ξέρουν ότι τα θαύματα ξεπερνούν τη λογική και ανήκουν στο χώρο του υπέρλογου, όπου εκεί όλα έχουν ως κριτήριο αξιολόγησης την πίστη.

Το θαύμα είναι ενέργεια η οποία δεν στηρίζεται στις φυσικές δυνάμεις, αλλά έχει την αιτία της στο Θεό. Είναι χάρισμα, που προσφέρεται από το Θεό και δεν αποτελεί προσωπικό κατόρθωμα κανενός ανθρώπου. Και είναι σημάδια της παρουσίας του Θεού στον κόσμο και στη ζωή μας.

Η χάρις του Θεού στη ζωή του αλησμόνητου π. Βησσαρίωνα μας παρακινεί να έχουμε πίστη, χαρά και ευγνώμονα διάθεση προς τον Θεό.