Του π. Ηλία Μάκου

Οι Νεομάρτυρες, που στα χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας όχι μόνο δεν αρνήθηκαν τον Χριστό, αλλά θυσιάστηκαν γι’ αυτόν, είναι οι αληθινοί ήρωες.

Νίκησαν τον εαυτό τους, νίκησαν το κακό και θριάμβευσαν πάνω στις δυνάμεις του σκότους.

Ένας από αυτούς ήταν και ο όσιος Ονούφριος, που η Εκκλησία τιμά τον ακατάβλητο ηρωισμό του, το αίμα του και τη θυσία του.

Καταγόταν από τη Βουλγαρία, μόνασε στη Μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους και μαρτύρησε στη Χίο.

Στην παιδική του ηλικία, μόλις οκτώ ετών, επειδή πείσμωσε με τους γονείς του, που τον μάλωσαν για κάποια αταξία του, απείλησε ότι θα τουρκέψει.

Αργότερα συνειδητοποίησε ότι διέπραξε αμάρτημα, το μετάνιωσε ειλικρινά και του δωρήθηκε από το Θεό το προσόν, που λέγεται Χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Έγινε δηλαδή άνθρωπος «χαριτωμένος», που όλα του, και η ομιλία του και η συμπεριφορά του και οι πράξεις του πρόδιδαν πνευματικότητα.

Ενώ κινούνταν στη γη, ανέπνεε στον ουρανό. Έτσι έδειχνε και στους άλλους, μέσα στη σκληρή σκλαβιά, το δρόμο του ουρανού.

Μαζί με τον πατέρα του έγιναν μοναχοί στο Άγιο Όρος. Αφού πήρε την απόφαση να μαρτυρήσει για το Χριστό και ήταν συνειδητή και αμετάκλητη, αποσύρθηκε, για να προετοιμαστεί ψυχικά, στην Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου.

Μετά από αυστηρότατη νηστεία, αμέτρητες, αδιάλειπτη προσευχή και συνεχή αγρυπνία, ένιωσε έτοιμος για το μεγάλο βήμα.

Αισθάνθηκε τον Χριστό κοντά του, μέσα του, τον αναγέννησε εσωτερικά, άναψε στην καρδιά του τη φλόγα της θείας παρουσίας Του και τον ενίσχυσε για το μαρτύριο, ώστε να αξιωθεί τη βίωση του κόσμου της ουράνιας Βασιλείας.

Μπορεί να ήταν χοϊκός, αλλά ενεργοποιήθηκε ο σπινθήρας της αιωνιότητας, που έκρυβε στην ψυχή του.

Πήγε στη Χίο φόρεσε ρούχα Αγαρηνών και εμφανίστηκε μπροστά σε πολλούς αγάδες.

Έριξε κάτω το πράσινο σαρίκι που φορούσε και φώναξε:

Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος.

Εξαγριώθηκαν οι Τούρκοι και διατάχτηκε ο αποκεφαλισμός του. Του ἐμπηξαν, στις 4 Ιανουαρίου του 1818, στο λαιμό του βαθιά το μαχαίρι, ο μάρτυρας, μόλις 32 ετών, παρέμεινε ψύχραιμος και προσευχόμενος και με δύο άλλες μαχαιριές τον αποτελείωσαν.

Τότε έκπληκτοι είδαν μια χαρά να σχηματίζεται στο πρόσωπό του, αν και είχε πεθάνει.

Ήταν το γλυκό του χαμόγελο, που βρέθηκε στην αγκαλιά του Κυρίου και Σωτήρα του.

Το λείψανό του το έριξαν ανοιχτά της θάλασσας και τόσα χρόνια μετά δεν έχει βρεθεί ακόμη. Ο Θεός ξέρει…

Στον καιρό μας, όπου πολλές λέξεις έχουν χάσει το αληθινό νόημά τους, οι άνθρωποι συνηθίζουν να θεωρούν ήρωες εκείνους από τους συνανθρώπους τους, που κατορθώνουν να έχουν χρήματα και δόξα.

Όμως οι αληθινοί ήρωες δεν πλάθονται από τα κάθε είδους συμφέροντα.

Οι αληθινοί και αδιαμφισβήτητοι ήρωες, όπως ο νεομάρτυρας Ουνούφριος, είναι αυτοί, που μάχονται για ευγενικές ιδέες, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή τους.

Είναι αυτοί, που μακριά από κάθε υστεροβουλία και σκοπιμότητα και συμφέρον, ενεργούν πάντοτε με συνέπεια, σ’ εκείνο, που πιστεύουν.

Είναι αυτοί, που ξεπερνούν τους εαυτούς τους και κατορθώνουν να φτάνουν στο επιθυμητό τέρμα, χωρίς να ξεστρατίσουν από το χρέος τους.

Το παράδειγμα του οσίου Ουνουφρίου και τόσων άλλων νεομαρτύρων είναι ένα χαστούκι στις συμβατικότητες της εποχής μας, που τόσο αρέσουν σε πολλούς, αφού ικανοποιούνται με ψεύτικα υποκατάστατα.