Στην Ακολουθία του Εσπερινού για τα ονομαστήρια του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου φαίνεται ότι δεν θα χωρούσαν τα πλήθη στον δικό μας Ελληνορθόδοξο Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδας, έργο πίστεως, αγάπης και θυσίας των πρωτοπόρων Ελλήνων μεταναστών, κι έτσι η θεσμική εκπροσώπηση της Αρχιεπισκοπής διατυμπάνισε για δεύτερη χρονιά πως θα γίνει στον Επισκοπελιανό Ναό του Αγίου Βαρθολομαίου στο Μανχάταν.

Εγινε και δυστυχώς συνέβησαν δύο τινά: Πρώτον, ο Εσπερινός δεν τελέστηκε στον κυρίως Ναό, αλλά σ’ ένα εκ των παρεκκλησίων τα οποία υπάρχουν εν αγαστή με τον κυρίως Ναό και δεύτερον και τον πλέον λυπηρό, προσβλητικό ήταν ότι μόνο σαράντα άτομα εμφανίστηκαν όλα κι όλα για να προσευχηθούν και τιμήσουν τον εορτάζοντα Πατριάρχη.

Εδώ να ξεκαθαρίσουμε κάτι, το εξής: Ολα τα θλιβερά και αδόκιμα στα οποία έχει επιδοθεί και επιδίδεται ο Ελπιδοφόρος ενταύθα αυτά τα τέσσερα χρόνια έχουν δυστυχώς αρνητικό αντίκτυπο στο Πατριαρχείο και τον ίδιο τον Πατριάρχη, καθότι όπου βρεθεί κι όπου σταθεί καυχησιολογεί πως ό,τι αποφασίζει, ενεργεί και πράττει έχει την ολόθυμη στήριξη, ευλογία και επικρότηση του Πατριάρχη. Βέβαια αυτό είναι πολύ δύσκολο να το δεχθούν όσοι τυγχάνει να γνωρίζουν τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Απλά ο Ελπιδοφόρος παίζει με την ανοχή και την υπομονή του.