Λαύρος παρουσιάστηκε ο Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ κατά των δήθεν επικριτών του για τις θέσεις του στο φλέγον για την Εκκλησία μας Ουκρανικό ζήτημα.

Γράφει, μεταξύ άλλων, ο κ. Σεραφείμ: «Οἱ θέσεις μου ἐπί τοῦ σοβαροτάτου αὐτοῦ Κανονικοῦ καίἘκκλησιολογικοῦ θέματος εἶναι ξεκάθαρες καί διάφανες.Γιά τήν ἀκρίβεια δέν εἶναι δικές μου οἱ θέσεις αὐτές, ἀλλάτοῦ Θείου Νόμου, τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων τῶνἉγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τοῦ Ἱεροῦ Πηδαλίου ἐν γένει, τῆς Δογματικῆς Διδασκαλίας τῆς Ἁγίας ἡμῶνὈρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἉγίωνΠατέρων Αὐτῆς, καί ἐκεῖθεν ἀντλῶ τήν ἐπιχειρηματολογίαμου. Γιά τήν ἐν φόβῳ Θεοῦ προσήλωσί μου αὐτή στήνΠαράδοσι τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας οἱ ἐπικριτές μου μέχαρακτηρίζουν ἀκραῖο…».

Θέλω, λοιπόν, να ρωτήσω τον οσφυοκάμπτη Μητροπολίτη Κυθήρων, έτσι απλά και ξεκάθαρα:

•Έλυσε τα χρονίζοντα και μακροχρόνια προβλήματα στην Επαρχία του, που αφορούν στις Ιερές και Ιστορικές Μονές των Κυθήρων, τις οποίες βέβηλα χέρια, με την κάλυψη της τότε Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και αντισυνταγματικά νομοθετήματα, αφαίρεσαν το 1985 από την τοπική Ιερά Μητρόπολη και τις «μεταβίβασαν» στον ΟΤΑ Κυθήρων, δηλαδή σε χέρια λαϊκών;

•Ποιες είναι οι Κανονικές και Εκκλησιολογικές θέσεις του επί του θέματος αυτού;

•Από την τοποθέτηση του στη Μητρόπολη Κυθήρων μέχρι σήμερα, ποιούς και πόσους αλήθεια αγώνες έχει να επιδείξει, για την επαναφορά των ιστορικών Μονών της Επαρχίας του στο νόμιμο και κανονικό διαχειριστή του;

•Τόλμησε να τα βάλει με τους μέχρι σήμερα διαχειριστές τους;

•Τόλμησε να καταφύγει στο ΣτΕ, για την επανεξέταση του θέματος, αλλά και στους αρμόδιους φορείς για το ατόπημα των Κυθήρων, που αποτελεί σκάνδαλο για την Εκκλησία της Ελλάδος;

Γράφει ο Σεβ. κ. Σεραφείμ στην από 15 -9-2014 επιστολή του απαντών σε άρθρο τοπικής εφημερίδας των Κυθήρων, με απειλητικό και εκφοβιστικό κατ’ αυτόν περιεχόμενο, τα εξής: «Ἀπό τό Ε’ ὅμως τμῆμα τοῦΣυμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (Πρακτικά καίΓνωμοδότηση τοῦ ΣτΕ, Τμῆμα Ε’, ἀριθ. 64/2003) ὁ νόμος αὐτός ἐκρίθη ὡς ἀντισυνταγματικός. Καί ὅταν τό θέμα αὐτό ἦλθε στήν Ὁλομέλεια τοῦ Σ.τ.Ε., γιά τυπικούς καίμόνον καί ὄχι οὐσιαστικούς λόγους ἐπεστράφη στόὙπουργεῖο Ἐσωτερικῶν γιά νά ἐπανυποβληθῆ νομοτύπως, ἀλλά καταχωνιάσθηκε στά Γραφεῖα τοῦ Ὑπουργείου… Ἄςμήν ἀνησυχῆ ὁ Καθηγητής κ. Κασιμάτης καί ὅποιοςἄλλος. Παρά τό δεδικασμένο τῆς ὑποθέσεως ἡ ἹεράΜητρόπολίς μας δέν θά ἀκολουθήση τήν δικαστική ὁδό, γιατί τό νησί μας πολύ ἔχει ταλανισθῆ στό κοντινό παρελθόν ἀπό δικαστικές περιπέτειες…».

Τι έπραξε, λοιπόν, ο Άγιος Κυθήρων μετά την δικαίωση της τοπικής Εκκλησίας από το Ανώτατο Δικαστήριο;

Καυχάται ότι δεν θα ακολουθήσει την δικαστική οδό.

Γιατί άραγε, ποιον φοβάται; Πως θα επιλύσει αυτό το κανονικό και συνάμα εκκλησιολογικό πρόβλημα στην επαρχία του;

Είναι φανερό, όμως, από την πιο πάνω επιστολή του ότι δεν προτίθεται να αγωνισθεί για την επίλυσή του, γιατί, εν τω μεταξύ, κάποιοι, εν’ όψει του δικαστικού αποτελέσματος και προκειμένου να μη χάσουν ολοκληρωτικά την περιουσία των «Ιερών Προσκυνημάτων» του «χρύσωσαν το χάπι», όπως λέει ο θυμόσοφος λαός , αναγορεύοντας τον Πρόεδρο των Ιερών Προσκυνημάτων.

Έτσι, εξακολουθεί το ακανθώδες αυτό εκκλησιαστικό θέμα της τοπικής Μητρόπολης, η οποία και για τον λόγο αυτό έπρεπε ήδη να έχει καταργηθεί, να παραμένει άλυτο μέχρι σήμερα.

Άλλωστε, όταν ο ίδιος προβάλει την απόφαση της εγχωρίου περιουσίας των Κυθήρων, ενός δηλαδή λαϊκού οργάνου αναφορικά με την τέλεση του Ιερού Μυστηρίου του Γάμου στα Ιερά Προσκυνήματα αναφέροντας:«Ἄλλωστε καί ἡ Ἐπιτροπή Ἐγχωρίου Περιουσίας Κυθήρων μέ τό ὑπ’ἀριθ.12/1995 πρακτικό της «ἀπαγορεύει τήν τέλεση τοῦ μυστηρίου τοῦ Γάμου στάἹερά Προσκυνήματα τῆς Ἁγίας Μόνης καί τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιώτισσας γιατί α) ἐκ παραδόσεως δέν τελοῦνταιγάμοι στά ὡς ἄνω Ἱερά Προσκυνήματα καί β) προκαλοῦνται ζημιές σ΄αὐτά πού δύσκολα ἐπανορθώνονται», καταδεικνύει αβίαστα την πρόθεση του ότι με ουδένα επιθυμεί να αντιπαρατεθεί στην επαρχία tου, έστω κι αν διακυβεύεται ο θεσμός της Εκκλησίας, ως εν προκειμένω συμβαίνει με τις Ιερές Μονές των Κυθήρων.

Συνεπώς, Δεσπότη μου φρονώ ότι δεν νομιμοποιείσαι να εκφέρεις γνώμη για μείζονα της Εκκλησίας θέματα, όπως το Ουκρανικό, και να αντιπαρατίθεσαι με τοις Αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όταν στην επαρχία σου δεν μπορείς να χωρίσεις «δυο γαϊδάρων άχυρα».

Είναι προφανές, όπως αναφέρεις, ότι δεν θα επιτρέψεις ποτέ στον εαυτό σου «ἀντί πάσης θυσίας», να ζημιώσεις στο ελάχιστο, όχι «τήν θεόθεν λαχοῦσαν Επαρχίαν» σου, αλλά τον εαυτόν σου.

Λησμόνησες, προφανώς, ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί….