Γράφει ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος

Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής 29 Απριλίου ε.έ. ευρέθημεν εις την ανάγκην να υπερβούμε τα όριά μας!

Η ψυχή μας είχε κυριευθή από ιερό ζήλο! «Ο ζήλος του Οίκου Σου κατέφαγέ με!» ήταν το κυρίαρχο στοιχείο στην ψυχή μας. Τό όνομα του Χριστού μας ελοιδωρείτο!

Ναί, το όνομα του Χριστού μας ελοιδωρείτο στην πιό ιερή ημέρα της Ορθοδοξίας καί όμως ουδείς φάνηκε να ενωχλήται!

Βεβαίως η ιερότης της ημέρας ΔΕΝ επιτρέπει την αναφορά μας σε ζητήματα της καθημερινότητος-επικαιρότητος.

Οφείλουμε να ομιλούμε και να σκεπτώμεθα μόνον το πάθος του Κυρίου μας. «Η Ζωή εν τάφω», οφείλει να είναι το θέμα μας.

Αλλά παρά ταύτα:

1ον. Την καρδιά μας από διημέρου απασχολούσαν πιεστικώς δύο περιπτώσεις πολύ επιδεικτικής προκλητικότητος εκ μέρους αθέων με πράξεις τους, οι οποίες απέβλεπαν εις δόξαν της αθεΐας!

2ον. Εκ παραλλήλου όμως σκεπτόμασταν, ότι το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, κατά την συνάντησιν των Επιταφίων, κάποιες χιλιάδες πιστών, των συγκροτούντων το πλήθος των πιστών πέντε (5) Ενοριών του κένρου της πόλεως, θα ήταν μια ανεπανάληπτη, μια μοναδική ευκαιρία, προκειμένου νά ακουσθή η αγανάκτηση της ψυχής μας εναντίον αυτών των συγκεκριμένων αθέων, οι οποίοι -πρώτοι αυτοί- δεν εσεβάσθησαν την αγιότητα και των ιερότητα των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδος.

3ον. Συγχρόνως σκεπτόμασταν, ότι εάν αναβάλλετο η έκφρασις της οργής μας ένεκα της ιερότητος των ημερών για τις επόμενες ημέρες, και πάλιν θα ήμασταν εκτός τόπου και χρόνου, δηλ. εκτός του κλίματος των ημερών, εάν μετά τήν αγίαν Ανάστασιν προβαίναμε σε δηλώσεις, που θά εσχετίζοντο με ζητήματα και με την συμπεριφορά αθέων κατά την Μεγάλη Εβδομάδα! Επομένως ήμασταν ενώπιον του διλήμματος «εμπρός γκρεμός καί πίσω ρέμα», κατά την λαϊκήν ρήσιν!

4ον. Τούτων ούτως εχόντων ήμασταν προβληματισμένος περί του πρακτέου. Εζούσαμε ένα μετεωρισμό στην καρδιά μας! Τελικά, αφήσαμε τόν εαυτόν μας εις την πρόνοιαν του Κυρίου. Ανεμέναμε ένα δείγμα εξ ουρανού, ώστε νά αποφασίσουμε τι θα κάνουμε τελικά. Έτσι λοιπόν, μετεωριζόμενοι μετέβημεν εις την Σύναξιν των Επιταφίων της Αγίας Λαύρας.

5ον. Κατά σύμπτωσιν, διερχομένου του Εκδότου της τοπικής Εφημερίδος ΠΡΩΤΗ της ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, του αγαπητού μας κ. Δημ. Παπαγιαννοπούλου από ένα σημείον πλησίον της πλ. Αγίας Λαύρας, όπου ανεμένομεν τήν έλευσιν της ιεράς πομπής του Επιταφίου της Φανερωμένης, εξωτερικεύσαμεν πρός αυτόν τα εσώψυχά μας. «Με προβληματίζει, του είπαμε, εάν πρέπει να ρίψω απόψε μιά χειροβομβίδα, η οποία θα προκαλέση πολλήν ταραχήν…Αφήνω το ζήτημα στην Πρόνοια του Θεού. Αν μου δώση κάποιο μήνυμα, θα προσχωρήσω αναλόγως».

6ον. ‘Ετσι λοιπόν, μετεωριζόμενοι, εφθάσαμε στην εξέδρα της πλατείας. Αναμέναμε από τον φιλάνθρωπον Κύριον να μας δώση ένα δείγμα, ένα ερέθισμα! Και, ω! του θαύματος! Το ερέθισμα, και μάλιστα διπλό, ήλθεν από την επίκαιρη, πνευματικού δε περιεχομένου, ομιλία του ομιλητού της ημέρας Σεβ. Μητροπολίτου Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου με θέμα «Η ζωή εν τάφω».

Ο Σεβασμιώτατος κ. Θεόκλητος στην ομιλία του, μεταξύ άλλων ετόνισε δύο πολύ σημαντικά σημεία: α) «Ελάτε όλοι σεις οι πονεμένοι του κόσμου, είπε, ελάτε να γονατίσετε μπροστά Του, για να πάρετε δύναμη για τη ζωή σας από τον Σωτήρα Χριστό» και β) «Ελάτε όλοι εσείς κόντρα στην αθεΐα, σε όλους εκείνους, που δέν πιστεύουν στο Χριστό. Πιστέψε σ’ Αυτόν. Αγαπήστε Τον….Θα σας λύση τα προβλήματά σας…».

Όλα αυτά έγιναν χωρίς καμμιά προσυνεννόηση! Οπότε τό εξ ουρανού σημείο, που με τόση αγωνία ζητούσε η ψυχή μας, ήλθε και μάλιστα τόσο φανερό! Ήθελα να στηλιτεύσω εκδηλώσεις αθέων ανθρώπων!

Ήθελα να υπερασπιθώ την αγίαν Πίστιν μας στον μόνο αληθινό Θεό! Ήθελα να καταρασθώ κάποιους αθέους επώνυμους ή ανώνυμους, οι οποίοι συμπεριφέρονται προκλητικά.

Και ο Νυμφίος μου, ο Χριστός, μού ψιθύρισε ένδόμυχα: «Προχώρα, μη διστάζης! Βάλε ως πρότυπό σου τον Προφήτη Ηλία! Να τον μιμηθής απόψε».

ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ:

Έτσι, λοιπόν, μετά τήν ομιλία του Σεβ. Βρεσθένης, έλαβα τόν λόγο, για να καταδικάσω την συμπεριφορά του Υπουργού Παιδείας Νικ. Φίλη, ο οποίος τις ημέρες αυτές υπέγραψεν Απόφαση, διά της οποίας το μάθημα των Θρησκευτικών στις τάξεις Ε΄ καί Στ΄του Δημοτικού από δύο ώρες, που ήταν έως χθές, περιορίζεται πλέον στην μιά ώρα εβδομαδιαίως! (βλ. εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», της 28ης.04.2016 σελ. 21 και της 29ης.04.2016, σελ.17)

Ποιός το αποφάσισε αυτό; Ο Νικόλαος Φίλης, ο οποίος, όπως έχει λεχθή, κάποτε ήταν νεωκόρος καί έπειτα ψάλτης σε ιερό Ναό στο κέντρο των Αθηνών! Η Ορθόδοξος Εκκλησία σε καιρούς χαλεπούς τον έθρεψε! Αυτός τώρα την μάχεται!

Δεν είχα τον χρόνο για να αναφερθώ και στην απαράδεκτη συμπεριφορά παραγόντων Δημοτικού Σχολείου στην περιοχή Σεπόλια των Αθηνών. «Έβαλαν τα νήπια να προσευχηθούν εις τον Αλλάχ!….Στο 79ο νηπιαγωγείο ..οι δασκάλες αποφάσισαν να διδάξουν τους μικρούς μαθητές τι εστί μπαϊράμ. Όχι, δεν κάνετε λάθος. Κάποιοι άνθρωποι επέλεξαν να μάθουν στα παιδιά ηλικίας τεσσάρων-πέντε ετών για το μπαϊράμ, δηλ. τη μουσουλμανική γιορτή. Και αυτό γιατί ανάμεσα στα 30 συνολικά παιδάκια, τα τρία ήταν μουσουλμανόπαιδα….. Τα παιδάκια…..έπεσαν και αυτά στο έδαφος και άρχισαν να προσκυνούν τον Αλλάχ, χωρίς κανείς να κάνει τίποτε για να τα εμποδίσει…» (βλ. εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» φ. Νο 2113 της 15ης.04.2016, σελ. 2)

Ας έλθουμε τώρα και στην άλλη πρόκληση: Κάποια Ένωση Αθέων «….αποφάσισε να διοργανώσει πάρτυ κρεοφαγίας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο καί Ξάνθη το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής» (βλ. εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» της 28ης.04.2016, σελ. 21).

Το ωνόμασαν «Φανερό Δείπνο», μόνο καί μόνο για να γελοιοποιήσουν τον «Μυστικό Δείπνο» της Πίστεώς μας.

Οι παραπάνω προκλήσεις ερέθισαν την αγάπη της ψυχής μας πρός τον Νυμφίο Χριστό, τον Εσταυρωμένο Σωτήρα μας, και αποφασίσαμε τελικά «νά σχίσουμε τήν γάτα»! Νά τα πούμε «έξω από τά δόντια»!

Η ΟΜΙΛΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ:

Αγαπητοί μου

Ήρθα κοντά σας σήμερα μ’ ένα δίλημμα: Να ομιλήσω, να σας πω δυο λόγια για κάτι που με απασχολεί ή όχι; Η ημέρα δεν το επιτρέπει να μιλάει κανείς με τη γλώσσα τη προφητική. Αλλά απ’ την άλλη πλευρά συγχωρέστε με. Σκύβω και φιλώ τα πόδια όλων σας. Συγχωρέστε με!

Έχω συνηθίσει στην ιερατική μου ζωή, όταν έχω προκλήσεις, να μην τις αντιπαρέρχωμαι, αλλά να τις αντιμετωπίζω. Και έτσι, έστω και αν είναι παραφωνία στην ιερότητα της ημέρας, θα σας είπω δυο λόγια, δια των οποίων θα εκφράσω τον πόνο της ψυχής μου και εκ προοιμίου ζητώ και πάλιν την συγγνώμη σας και την επιείκειά σας.

Ο Σεβασμιώτατος (Άγιος Βρεσθένης) ωμίλησε ωραία και πνευματικά. Μου έδωσε όμως την ώθηση να μην σιωπήσω! Μας είπεν: «Όσοι ατενίζουν τον Χριστό παίρνουν δύναμη»!

Καί πάλιν μας είπε: «ελάτε να πάμε κόντρα στην αθεϊα!» Αυτά τα λόγια απετέλεσαν μέσα μου τη φωνήν του Θεού, ότι πρέπει να είπω τις σκέψεις μου.

Σας λέγω λοιπόν, ότι η Εκκλησία δεν είναι μόνον αγάπη! Είναι και κραυγή αγωνίας! Είναι και τιμωρία! Είναι και προσευχή τιμωρίας! Ναί, είναι και προσευχή για την επιβολή τιμωρίας! Όταν π.χ. κάνουμε τον Εσπερινό, στον Προοιμιακό Ψαλμό ο τελευταίος στίχος έχει ως εξής: «Εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτοίς» (Ψαλμ. ΡΓ’ 103), δηλ. στην προσευχή μας λέμε: «Ας εξαφανισθούν όλοι οι αμαρτωλοί καί όλοι οι άνομοι από την γή, ώστε να μή υπάρχουν πιά»!

Εξαφάνισε, Κύριε, όλους αυτούς που δεν Σε αποδέχονται, δεν Σε προσκυνούν! Έτσι, λοιπόν, κάνοντας ανάλυση σε αυτή τη σκέψη, ωδήγησα το μυαλό μου λίγο πιο πίσω, όπου στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε ένα τραγικό περιστατικό. Εκεί υπήρχαν ιερείς του Βάαλ, δηλ. ενός ανύπαρκτου Θεού, οι οποίοι είχαν απομακρύνει τους Ισραηλίτες από τήν πίστη στον αληθινό Θεό! Ο Προφήτης Ηλίας, πλημμυρισμένος από ιερό ζήλο, έκανε μεγάλο αγώνα, ώστε να κρατήση τον Λαό του Θεού, τον Ισραηλίτη Λαό, στην πίστη πρός τον αληθινό Θεό. Φθάνουν, λοιπόν, σ’ ένα οριακό σημείο και τότε αποφασίζουν να αναμετρηθούν οι ιερείς του Βάαλ και ο Προφήτης Ηλίας, με στόχο να αποδείξουν τίνος από τούς δύο Θεούς είναι ο αληθινός Θεός! Δηλ. ο Βάαλ ή ο Θεός του Μωϋσέως και των Προφητών;

Πώς θα γινόταν αυτό; Είπαν: «θα ανέβουμε στο βουνό, θα στήσουμε ο καθένας μας από ένα βωμό, θά βάλουμε επάνω ένα μοσχάρι σφαγμένο, αλλά δεν θα νάψουμε τη φωτιά για να καή το σφάγιο (έτσι συνήθιζαν τότε). Ο καθένα ςμα ςθα παρακαλέση τον Θεό του, ώστε Εκείνος να ρίξη φωτιά από το ουρανό. Όποιος από τους δυό μας θα το κατορθώση, εκείνου ο Θεός θα είναι ο αληθινός Θεός!».

Πρώτοι προσευχήθησαν οι ιερείς του Βάαλ. Άρχισαν τό πρωΐ τις προσευχές τους, χωρίς όμως να έχουν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Είχε φθάσει το δειλινό! Δεν είχε γίνει τίποτα! Ο Προφήτης Ηλίας, ειρωνευόμενος όλους αυτούς, τους έλεγε: «Φωνάξτε πιο δυνατά! Μπορεί να κοιμάται ο Θεός σας!»

Τελικά οι ιερείς του Βάαλ παρέδωσαν τα όπλα! Παραιτήθησνα της περαιτέρω προσπαθείας! Και τότε ήλθεν η σειρά του Προφήτη Ηλία, ο οποίος είπε: «Βάλτε νερό στα σφακτά, ρίψτε νερό, κι άλλο νερό, κι άλλο νερό!».

Ύστερα γονάτισε και είπε: «Θεέ μου, Εσύ που είσαι ο αληθινός Θεός, ρίξε φωτιά για να γίνη αυτή η θυσία!» Και, ώ του θαύματος! Κατέβηκε φωτιά από τον ουρανό και κατέκαψε τα πάντα! ‘Οχι μόνον τα σφακτά, αλλά και το βωμό, τα πάντα!

Η συνέχεια έχει μεγάλη σημασία. Τότε ο Προφήτης Ηλίας, ο Προφήτης του αληθινού Θεού, είπε: «Ρίξτε τους ιερείς του Βάαλ στο γκρεμό» και αφού τους έριξαν όλους σε μια κοιλάδα, ο Προφήτης Ηλίας τούς εσκότωσε όλους! Είχε την ευλογία του Θεού.

Εγώ, λοιπόν, αδελφοί μου, θέλω να γίνω Ηλίας αυτή τη στιγμή. Οι προκλήσεις που έχω είναι:

Ο λεγόμενος Υπουργός Παιδείας κύριος Φίλης, δεν είναι και δεν ημπορεί νά λέγεται «κύριος»! Ο Υπουργός Φίλης, λοιπόν, υπέγραψεν ήδη την μερική κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών.

Δηλ. αποφάσισε, να μειωθή κατά μία ώρα εβδομαδιαίως η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα Δημοτικά Σχολεία. Έως χθές ήταν δύο ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα.

Τώρα ετοιμάζεται να καταργήση το μάθημα των θρησκευτικών από τά Γυμνάσια και τα Λύκεια! Θέλει να το μετατρέψη σε μάθημα θρησκειολογίας! Αυτή είναι η πρώτη πρόκληση.

Ας έλθουμε τώρα και στη δεύτερη! Κάποιοι άθεοι, έχουν φτιάξει ένα σωματείο, τήν Ένωση Αθέων, και καλούν τους Έλληνες απόψε Μεγάλη Παρασκευή στο «Φανερό Δείπνο», σε αντιπαράθεση πρός τον Μυστικόν Δείπνον του Χριστού μας, όπου θα παραθέσουν κρέατα στους συνδαιτυμόνες τους! Προγραμματίζουν το Δείπνο αυτό στη Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο και την Ξάνθη! Με τον τρόπο αυτό επιχειρούν να προσβάλουν την Ορθόδοξη πίστη μας.

Λοιπόν, Σεβασμιώτατε, μας καλέσατε να αντισταθούμε στην αθεΐα! Αλλά πως θα αντισταθούμε; Πρέπει να πάρουμε τα «όπλα» μας!

Το δικό μου το όπλο, λοιπόν, είναι αιχμηρό (Λέγοντας τα λόγια αυτά έδειξα την γλώσσα μου). Ενώπιόν σας, παρακαλώ τον Εσταυρωμένο Χριστό, ΝΑ ΣΑΠΙΣΗ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΦΙΛΗ, αν υπογράψει τέτοια Διατάγματα! Ναι, αν υπογράψει ακόμη περισσότερα Διατάγματα, να σαπίση το χέρι του.

Αλλά και γι αυτούς, που απόψε θα φάνε κρέας, εύχομαι το κρέας να γίνει δηλητήριο μέσα τους, πέτρα να γίνει και να μην το χωνέψουν! Να τρυπήση το στομάχι τους! Θα φρίξη ο Θεός.
(Στο σημείο αυτό παρενέβη μια γυναίκα από το πλήθος, η οποία σε έξαλη κατασταση εφώναζε, επαναλαμβάνοντας τα λόγια: «ο Θεός είναι αγάπη». )

Άς την αγάπη, κυρία μου! Ξέρω εγώ, τι είναι αγάπη καλύτερα από εσάς. Έδωσα την ζωή μου στο Χριστό! Έδωσα τα νειάτα μου για την Αγάπη μου πρός στο Χριστό.

Λοιπόν ο Προφήτης Ηλίας, οδηγούμενος από τον Θεό, είπε πρός το Λαό: «Συλλάβετε τους προφήτες του Βάαλ να μην σας ξεφύγει κανείς. Τους συνέλαβαν, τους κατέβασαν στο χείμαρρο Κισσών και εκεί τους εξολόθρευσε». (βλ. Γ΄ Βασιλ. 18, 38-40).

Εγώ ακόμα δεν πήρα μαχαίρι. Ή μάλλον το μαχαίρι το έχω εδώ (δείχνοντας και πάλι το στόμα μου): Θα το επαναλάβω και ας πειράξη μερικούς.

Να σαπίσει το χέρι του Υπουργού Παιδείας, αν υπογράψει Δατάγματα για την κατάργηση των θρησκευτικών και να γίνει πέτρα το στομάχι αυτών (των αθέων). εάν φάνε κρέας απόψε!

Κάνετε ό,τι θέλετε, φάτε ό,τι θέλετε! Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Να λατρεύη τον Θεό, που θέλει, αλλά να μην προκαλεί το αίσθημα του θρησκευτικού κόσμου.

Αυτό, λοιπόν, είναι το μήνυμά μου απόψε.

Στο σημείο αυτό διέκρινα τον Δήμαρχο Αιγιαλείας κ. Αθανάσιο Παναγόπουλο νά τρέχη πρός τήν Εξέδρα, γεμάτος ένταση! Και τότε του είπα: Ελάτε κ. Δήμαρχε. Ελάτε να με διορθώσετε.

Μετα την ευγενική-διορθωτική παρέμβαση του κ. Δημάρχου, απευθυνόμενος στο Λαό του Θεού, παρεκάλεσα να ψάλλουμε όλοι μαζί τόν ύμνο «αι γεννεαί αι πάσαι….» καί έτσι επισφραγίσθηκε η τελετή της συναντήσεως των Επιταφίων.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ:

Κάποιοι «συνετοί καί φρόνιμοι», κληρικοί καί λαϊκοί, κάποιοι «αγαπούληδες», θα σπεύσουν να μας κατακρίνουν! Ακόμη καί ο αγαπητός μου Δήμαρχος Αιγιαλείας κ. Αθαν. Παναγόπουλος, χωρίς να έχη το δικαίωμα χρήσεως του ιερού άμβωνος, έσπευσε -ευγενώς βέβαια- να μας διορθώση, αναφερθείς στην ιερότητα των ημερών, όπου όλοι πρέπει να είμαστε αγαπημένοι!, όπως επί λέξει είπεν.

Πρός όλους αυτούς, αλλά και προς την άγνωστη καλή μας Κυρία, η οποία με οργίλο ύφος μας διώρθωνε, κραυγάζουσα, ότι « Ο Θεός είναι αγάπη» θα σημειώσουμε τα παρακάτω λίγα λόγια.

Ναί, η Εκκλησία, είναι αγάπη! Αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ! Είναι και τιμωρία! Είναι και ιερή αγανακτηση! Πολύ συχνά μάλιστα χρησιμοποιεί και την ΚΑΤΑΡΑ για όσους είναι ασεβείς πρός τον Θεό!

Ιδού η απόδειξις:

Κάθε βράδυ στον Εσπερινό επαναλαμβάνουμε τα λόγια: «Εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτούς” (Ψαλμ. 103). Δηλ. Κύριε, να εξαφανισθούν από τή γή όλοι οι αμαρτωλοί καί οι άνομοι, ώστε να μη υπάρχουν!

Τό βράδυ της Αναστάσεως οι ενδιάμεσοι στίχοι, καθώς ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη», είναι μια μεγάλη-σχέτη κατάρα:

«Αναστήτω ο Θεός καί διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου Αυτού οι μισούντες Αυτόν».

Δηλ. «Ας αναστή και ας κινηθή πρός εκδίκησιν και πρός δράσιν ο Θεός, και ας διασκορπισθούν αμέσως οι εχθροί Του και ας φύγουν έμπροσθέν του φοβερού προσώπου Του όσοι Τον μισούν» (Ψαλμ. 67, στ. 2, ερμηνεία Παν. Τρεμπέλα, ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ, σελ.216)

«Ως εκλείπει καπνός, εκλιπέτωσαν, ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός».

Δηλ. «Όπως διαλύεται και εξαφανίζεται ο καπνός, έτσι ας εξαφανισθούν και αυτοί. Όπως τήκεται ο κηρός πλησίον και απέναντι του πυρός»

«Ούτως απολούνται αμαρτωλοί από προσώπου του Θεού, και οι δίκαιοι ευφρανθήτωσαν».

Δηλ. «έτσι ας λυώσουν και ας εξαφανισθούν και οι αμαρτωλοί έμπροσθεν του προσώπου της θείας παρουσίας. Και οι δίκαιοι αας ευφρανθούν, ας πληρωθούν αγαλλιάσεως ενώπιον του Θεού».

3. Το παράδειγμα του Προφήτη Ηλία:

Όπως είπαμε στην σύηντομη ομιλία μας παραπάνω, στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης Γ΄ Βασιλειών και στο 18ο κεφάλαιο περιγράφεται η περίπτωσις κατά την οποίαν ο Προφήτης Ηλίας αναμετρήθηκε, μόνος αυτός, με τους τετρακοσίους πενήντα (450) ιερείς του Βάαλ. Τό στοίχημα ήταν να προβούν σε μια θυσία μόσχων, όπου όμως το πυρ θα κατέβαινε από τον ουρανό, από τόν Θεό. Εάν ο Βάαλ έστελνε το πυρ από τον ουρανό, τότε αυτός θα ήταν ο αληθινός Θεός!

Πρώτοι προσευχήθησαν στον ψευδο-θεό τους οι ιερείς του Βάαλ, πλήν όμως χωρίς αποτέλεσμα. Έπειτα ήλθε η σειρά του Προφήτου Ηλία, όπου, μετά από μίαν σύντομον προσευχήν του, ο Θεός έρριψε πυρ από τον ουρανό καί κατέκαυσε τα σφάγια τα επί του βωμού της πλευράς του Ηλία.

Έπειτα από το γεγονός αυτό ο Προφήτης Ηλίας έδωσε την εντολήν: «συλλάβετε τους ιερείς του Βάαλ. Κανείς απ’ αυτούς δεν πρέπει να διασωθή. Οι άνδρες συνέλαβον τους ιερείς, ο δέ Ηλίας τους κατεβίβασε εις τον χείμαρρον Κισσών, όπου και τους έσφαξεν»! (κεφ. ιη’ στ. 38-40). Δηλ. Ο Προφήτης Ηλίας κατέσφαξεν 450 άνδρες-ιερείς του Βάαλ!

Οι πάσης φύσεως και κατηγορίας «αγαπούληδες» ας αναλογισθούν, ότι ο Προφήτης Ηλίας τελικά δέν απέθανεν, αλλά ηρπάγη ζωντανός με άρμα στον Ουρανό!

4. Το παράδειγμα του Κυρίου μας:

Όταν ο Κύριός μας επεσκέφθη τον Ναό του Σολομώντος η ψυχή Του κυριεύθηκε από ιερή οργή, επειδή ο Οίκος του Θεού είχε μετατραπή σε Οίκο Εμπορίου. Καί τότε ανέτρεψε τους πάγκους των εμπόρων και διαμαρτυρήθηκε, λέγων: Εποιήσατε τόν οίκον μου «σπήλαιον ληστών». Το ιερό κείμενο γράφει: «Και όταν ο Ιησούς εμπήκε εις τον ναόν του Θεού, έδιωξε έξω όλους εκείνους, που επωλούσαν και αγόραζαν εις τον ναόν και αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυαμοιβών και τα καθίσματα εκείνων, που επωλούσαν τα περιστέρια» (Ματθ. 20, 12-13).

Μιά ακόμη περίπτωση είναι οι χαρακτηρισμοί, τους οποίους εχρησιμοποίησεν ο Κύριός μας για τους Γραμματείς και Φαρισαίους: «Όφεις, γεννήματα εχιδνών, πως φύγητε από της κρίσεως της γεέννης» (Ματθ. 23,33), τους ονομάζει! Το ακούσατε, σεις οι «αγαπούληδες»;

Η άλλη περίπτωση είναι το ράπισμα, το οποίον εδέχθη ο Ιησούς μας, όταν ευρίσκετο ενώπιον του Πιλάτου. Τότε «είς των υπηρετών, παρεστηκώς, έδωκε ράπισμα τω Ιησού….Απεκρίθη αυτώ ο Ιησούς: ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού, ει δε καλώς, τι με δέρεις;» (Ιω. 18, 22-24). Ο Χριστός μας ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΕ! Δεν έσκυψε το κεφάλι!

5. Η παραγγελία του Αποστόλου Παύλου:

α) Πρός τους Κορινθίους γράφει: «ει τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ήτω ανάθεμα», (κεφ.16,21-22).
Δηλ. « Όποιος δεν αγαπά τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ας είναι ανάθεμα»

β) «…Εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ΄ ό ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω! Ως προειρήκαμεν και άρτι πάλιν λέγω: ει τις υμάς ευαγγελίζεται παρ΄ό παρελάβετε, ανάθεμα έστω. ει γαρ έτι ανθρώποις ήρεσκον, Χριστού δούλος ουκ αν ήμην» ( Γαλ. 1, 7-10).

Δηλ. «…εάν εμείς οι ίδιοι ή κάποιος άγγελος από τον ουρανόν σας κηρυξη διαφορετικόν ευαγγέλιον από εκείνο, που σας εκηρύξαμε, αυτός ας είναι ανάθεμα…Όπως είπαμε προηγουμένως, και τώρα πάλιν σας λέγω, εάν κανείς σας κηρύξη διαφορετικόν ευαγγέλιον από εκείνο, που παρελάβατε, ας είναι ανάθεμα»!

Παρακαλώ, σκεφθήτε: Ο Απόστολος, που έγραψε τον Ύμνον της Αγάπης (Β΄ Κορ, κεφ. 13) με τα παραπάνω λόγια Του αναθεματίζει; Δηλ. καταριέται; Ναί! Καταριέται! Το ακούσατε, όλοι εσείς «οι αγαπούληδες»; Το ακούσατε και σεις Κυρία μου, που διαμαρτυρηθήκατε εκεί κάτω στην πλ. Αγίας Λαύρας το βράδυ του Επιταφίου; Ο Απόστολος Παύλος και την αγάπη διδάσκει, αλλά και την κατάρα εισηγείται καί επιτρέπει, όταν παραβλάπτεται το Ευαγγέλιον, δηλ. ο Νόμος του Χριστού!

6. Το παράδειγμα του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου:

Παράδοσις της Ορθοδοξίας είναι ο έλεγχος όχι μόνον της αμαρτίας, αλλά και των αμαρτανόντων. Έστω ως παράδειγμα η περίπτωσις του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο Οποίος, ως Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ήλεγξε δημοσίως την Αυτοκράτειρα Ευδοξίαν.Τις λεπτομέρειες αναγνώσατε παρακάτω, στις υποσημειώσεις μου (1).

7. Το παράδειγμα του Αγίου Αμβροσίου, Επισκόπου Μεδιο-λάνων:

Ὁ ἅγ. Ἀμβρόσιος, Ἀρχιεπίσκοπος Μεδιολάνων (τοῦ σημερινοῦ Μιλάνου) ἤλεγξε δημοσίως τόν Αὐτοκράτορα Θεοδόσιον, ὡς ὑπαίτιον διά τόν θάνατον μερικῶν χιλιάδων πολιτῶν εἴς τινα λαϊκήν ἐξέγερσιν ἐν Θεσσαλονίκῃ κατά τό ἔτος 390 μ.Χ. Ἤτοι, προσερχόμενον εἰς τόν Ναόν, διά νά συμμετάσχῃ εἰς τήν θείαν λειτουργίαν, ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος παρημπόδισε τήν εἴσοδον τοῦ Αὐτοκράτορος, λέγων πρός αὐτόν τά λόγια:
«Τό ἁμάρτημά σου δέν ἐξαλείφεται παρά μέ δάκρυα καί εἰλικρινῆ μετάνοιαν. Οὔτε αὐτοί οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἀρχάγγελοι ἠμποροῦν νά τό συγχωρήσουν μέ ἄλλον τρόπον….. Σέ συμβουλεύω, σέ προτρέπω, σέ παραινῶ· δέν τολμῶ νά τελέσω τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἐάν θελήσῃς νά παραστῇς κατ’ αὐτό».
Τελικῶς ὁ Αὐτοκράτωρ ὑπεχώρησε καί ἀπεχώρησεν ἐκ τοῦ Ναοῦ! Τις λεπτομέρειες αναγνώσατε παρακάτω, στις υποσημειώσεις μου (2).

8. Η εκκλησιαστική μας παράδοση:

Ας μη λησμονούν οι «αγαπούληδες» του Θεού, ότι στην προσευχή τους καθημερινώς χρησιμοποιούν τις εξής ευχές, δηλ.κατάρες:
α. «Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων, τήν εἰκόνα σου τήν σεπτήν, τήν ἱστορηθεῖσαν, ὑπό τοῦ Ἀποστόλου, Λουκᾶ ἱερωτάτου, τήν Ὁδηγήτριαν» (Παρακλητικός Κανών πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον).
β. «Αἰσχυνθήτωσαν καί ἐντραπήτωσαν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν μου. Ἀποστραφήτωσαν εἰς τά ὀπίσω καί καταισχυνθήτωσαν οἱ βουλόμενοί μοι κακά» (Ψαλμ. 69ος).
γ. «Ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός Σού ειμί» (Ψαλμ. 142ος).

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Κατακλείοντας το σημείωμα αυτό με πολλή ταπείνωση ευχαριστώ τον Πανάγαθο Κύριο, διότι το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής μου έδωσε κάτι από το θάρρος του Προφήτου Ηλία, ώστε να υπερασπισθώ την αμώμητη Πίστη μας καί νά εκφρασθώ σκληρά, καταρασθείς τους εχθρούς του Σωτήρος Χριστού, οι οποίοι με την προκλητικότητά τους επλήγωσαν τις καρδιές των πιστών χριστιανών. Ζητώντας την κατανόηση των χιλιάδων πιστών, εδήλωσα, ότι εκ προιμίου ζητώ να με συγχωρήσετε και ότι, πρός τούτο, «Σκύβω και φιλώ τα πόδια όλων σας. Συγχωρέστε με!»

Αρχή της ζωής μας ήταν και παραμένει το του Απ. Πέτρου «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξ. 5, 30). Εν κατακλείδι, ας μη λησμονούμε τον λόγο του Θεού: «επικατάρατος πας ος ουκ εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω βιβλίω του Νόμου του ποιήσαι αυτά» (Γαλ. 3, 10-11), Άρα και τα της Παλαιάς Διαθήκης ΔΕΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΝΤΑΙ!

Καί τώρα η τελευταία μου λέξη, διά στόματος του Αποστόλου Παύλου, του Αποστόλου της αγάπης: «ει τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ήτω ανάθεμα»! (Κορ.16,21-22), δηλ. ας είναι ανάθεμα, δηλ.καταραμένος! Τελεία καί παύλα.