Ξεκίνησε με λάθη πριν καν εκλεγεί. Και τελειώνει με λάθη τώρα που παραδίδει. Πολλά από τα λάθη αυτά θα μπορούσε να τα είχε αποφύγει διότι είναι έξυπνος. Μέθυσε όμως από την εξουσία και ότι αυτό συνεπάγεται! Δεν καβάλησε απλά το άλογο αλλά το καλάμι! Και όπως ανέβηκε έτσι θα κατέβει!
Του Σωτήρη Τζούμα
Σίγουρα θα θυμόμαστε οι περισσότεροι την επίσκεψη Τσίπρα στο υπουργείο Εξωτερικών προς ενημέρωση όταν ήταν αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ήταν 1 Δεκεμβρίου 2014. Είχε συνάντηση μίας ώρας με τον τότε ΥΠΕΞ Ευάγγελο Βενιζέλο. Και οι δύο γνώριζαν ότι λίγο αργότερα ο ένας και η κυβέρνηση που εκπροσωπούσε θα παρέδιδε και ο άλλος θα αναλάμβανε την εξουσία! Ηξεραν ότι ο Τσίπρας σε λίγο, θα ήταν Πρωθυπουργός.
Ο Βενιζέλος με το πολιτικό κριτήριο και την οξυδέρκεια που τον διακρίνει συνέστησε τότε στον Τσίπρα ψυχραιμία, να αφιππεύσει και να αφήσει τα άλογά του στον στάβλο και να κάνει υπομονή.
Ήταν κρίσιμη περίοδος. Η κυβέρνηση Σαμαρά θα έβγαζε τη χώρα από το μνημόνιο και το πιθανότερο ήταν να προσφύγει σε εκλογές, το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο του 2015.
Αν ο Τσίπρας άφηνε να εξελιχθεί έτσι ομαλά το σχέδιο θα παραλάμβανε τότε μία χώρα με το κλειδί στο χέρι.
Απαλλαγμένη από τα μνημόνια και χωρίς να έχει πια ανάγκη ένα νέο μνημόνιο.
Παράλληλα θα παραλάμβανε μία Ελλάδα κουρασμένη από αυτό που όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούν «παλιό πολιτικό σύστημα».
Με βάση την κοινή λογική που ισχύει για την πολιτική, θα είχε μπροστά του όχι μία, αλλά δύο θητείες.
Ωστόσο ο Τσίπρας δεν μπορούσε να περιμένει. Δεν ήταν μόνο η προσωπική του όρεξη για εξουσία που τον πίεζε να βιαστεί. Ήταν και το κόμμα που έστηνε τις σκάλες για να διαβεί τα τείχη του κάστρου! Διψούσαν για εξουσία.
Εχεις δει Αριστερό να διψά; Θεέ και Κύριε!Λερναία ύδρα!
Πίστεψε τότε ότι αν άφηνε τον Σαμαρά να ολοκληρώσει αυτό το επίμαχο θέμα, θα ήταν σαν να του δίνει μία ευκαιρία για να γυρίσει το παιχνίδι και να επιβιώσει.
Τα μυαλά του Τσίπρα όμως, είχαν πάρει αέρα! Και οι δημοσκοπήσεις της εποχής βοηθούσαν σ´αυτό.
Με την βοήθεια του Φώτη Κουβέλη, που αρνήθηκε την Προεδρία της Δημοκρατίας και τη συναίνεση για την εκλογή άλλου Προέδρου, πήγαμε στις εκλογές τον Ιανουάριο 2015. Και κέρδισε ο Τσίπρας.
Και ο λαός πανηγύρισε όχι γιατί κέρδισε ο Τσίπρας αλλά γιατί γλίτωσε από το αναθεματισμένο….mail Χαρδούβελη! Γλίτωσε από το mail και αγόρασε το …Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης! Και ψωνίσαμε από σβέρκο.
Ο Αλέξης Τσίπρας δίνει σήμερα τη μάχη της επόμενης μέρας, αλλά έχει ήδη αρχίσει το πακετάρισμα στο Μαξίμου.
Απομένουν λίγα προσωπικά αντικείμενα που θα τα πάρει τη μέρα που θα φεύγει οριστικά από έναν χώρο στον οποίο μπήκε άβολα και χωρίς υποδοχή από τον προκάτοχό του αλλά θα φύγει αξιοπρεπώς και θα παραδώσει αξιοπρεπέστερα. Αν κάτι έμαθε ως Πρωθυπουργός είναι να φέρεται και να ζεί αστικά. Η φθορά της εξουσίας.
Μέχρι τώρα έχει συμπληρώσει σχεδόν τέσσερα χρόνια και έξι μήνες στο Μέγαρο αυτό. Είναι μακροβιότερος μνημονιακός Πρωθυπουργός.
Και το ερώτημα είναι απλό και καθόλου ρητορικό: θα μπορούσαν τα πράγματα να έχουν εξελιχθεί διαφορετικά για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ;
Εξαρτάται πώς διαβάζει κανείς τα γεγονότα και πώς τα ερμηνεύει.
Αν δεχθούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και αυτός μία έκφραση της κρίσης, τότε θα δεχθούμε ότι η πολιτική του εξέλιξη ακολούθησε το κύμα των καιρών.
Στον ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι οι πολίτες δεν κατάλαβαν τα μέτρα τους και τους πολέμησε το κατεστημένο. Ανοησίες. Οι ίδιοι πυροβόλησαν τον εαυτό τους.
Όταν τα ιστορικά γεγονότα έχουν πλέον συντελεστεί, οι υποθέσεις δεν έχουν κανένα πρακτικό ενδιαφέρον. Ωστόσο στην περίπτωση της κυβέρνησης Τσίπρα υπάρχουν ορισμένα σημεία που λες ότι, αν το τιμόνι είχε στρίψει αλλιώς, τα πράγματα θα εξελίσσονταν αλλιώς.
Θα ήταν πιθανό σήμερα ο Πρωθυπουργός να πήγαινε στον Πρόεδρο για να του ευχηθεί καλό καλοκαίρι και μετά να διάλεγε «κότερο» για να πάει διακοπές.Τώρα μάλιστα που συνήθισε τις βόλτες με κότερο θα υπήρχαν πολλοί για να του προτείνουν το… έχω και κότερο, πάμε μία βόλτα;
•Αν ο Τσίπρας υιοθετούσε, ως αντιπολίτευση, μία ρητορική με λιγότερη ένταση και χαμηλότερη λαϊκίστικες κορώνες, οι υποσχέσεις του δεν θα γίνονταν ανέκδοτα λαϊκής κατανάλωσης και μέσο υπονόμευσης του ηγετικού προφίλ του που με κόπο έχτισε από… πρόεδρος του 15μελούς.
Ήλθε φρέσκος, «καθαρός», με την κοινωνία θυμωμένη απέναντι στα μεγάλα κόμματα της Μεταπολίτευσης. Δεν χρειαζόταν τα μεγάλα λόγια και τις ανέξοδες υποσχέσεις ως πολιτικάντης της δεκαετίας του ´60 για να καθιερωθεί.
Για την ακρίβεια δεν χρειαζόταν καμία υπόσχεση. Και αν δεν το καταλαβαίνει αυτό , ας δει τώρα το πώς φέρεται και τί λέει ο Μητσοτάκης.
•Αν ο Τσίπρας άφηνε τον Σαμαρά να τελειώσει την «βρώμικη δουλειά», θα έπαιρνε μία χώρα «στρωμένη» και φυσικά δεν θα προκαλούσε ακόμη μεγαλύτερη από την υπάρχουσα βλάβη, όπως έκανε με την υπερήφανη διαπραγμάτευση του Βαρουφάκη και το τζούφιο δημοψήφισμα του 2015.
•Αν ο Τσίπρας δεν τα «έφτιαχνε» το 2015 με τον Καμμένο, αλλά με τον Θεοδωράκη, θα έριχνε πιο στέρεες γέφυρες προς τον χώρο του Κέντρου και θα ήταν πιο εύκολη η μετάβαση και η περπατησιά στη σοσιαλδημοκρατία.
•Αν ο Τσίπρας δεν άκουγε τις αλλοπρόσαλλες φλυαρίες του Βαρουφάκη και άφηνε από την αρχή τη Μέρκελ να τον πάρει από το χέρι και να τον οδηγήσει, θα έκλεινε μία λιγότερη οδυνηρή συμφωνία από την άνοιξη του 2015. Το κόστος θα ήταν ελάχιστο. Το πιθανότερο είναι ότι με μία συμφωνία τύπου … «mail Χαρδούβελη», δεν θα μιλούσε ούτε ο Λαφαζάνης. Το πολύ – πολύ να άδειαζε μόνο τη Ζωή.Είχε γίνει ανεξέλεγκτη.
•Αν ο Τσίπρας δεν επιδείκνυε τέτοιο ζήλο και τόση βιάση να στήσει από τόσο νωρίς ένα προσωπικό σύστημα media, δεν θα επένδυε την εικόνα του με ψηφίδες σήψης.
•Αν ο Τσίπρας δεν έστηνε εκείνη την κωμικοτραγική παράσταση στο Επιχειρησιακό της Πυροσβεστικής και απέπεμπε αμέσως τους εμπλεκόμενους ένστολους και λοιπούς συντρόφους, δεν θα έδειχνε, ως ηγέτης, όπως η γάτα πάνω στην άμμο της.Και το χειρότερο: ακόμη και σήμερα δεν βρίσκει να πει ένα συγνώμη σε αυτό τον λαό. Εξακολουθεί να παίζει τον βλάκα.
•Αν ο Τσίπρας δεν εκινείτο μικροκομματικά στο Μακεδονικό, επιδιώκοντας πρωτίστως τη διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας, θα είχε κλείσει τη συμφωνία με πολύ μικρότερο κόστος ή, τέλος πάντων, θα άφηνε άλλη μία νάρκη στην πόρτα του Μητσοτάκη, για να την αφοπλίσει αυτός!
• Αν ο Τσίπρας δεν προσπαθούσε να εγκλωβίσει την Εκκλησία σε μία μυστική συμφωνία με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο , ερήμην της Ιεραρχίας, η οποία θα εξοστράκιζε τον ιερό κλήρο από την ενιαία αρχή μισθοδοσίας και θα έβαζε την εναπομείνασα εκκλησιαστική περιουσία στο χέρι,χωρίς ασφαλή για την Εκκλησία ανταλλάγματα, δεν θα ανέβαζε τον κλήρο στους άμβωνες και δεν θα έχανε και τους λίγους Μητροπολίτες που του έκλειναν με νόημα το μάτι κάθε φορά που τον έβλεπαν- είναι καμμιά δεκαριά και μάλιστα σε κρίσιμες εκλογικά περιφέρειες.
Δεν μιλάμε, λοιπόν για αόριστες υποθέσεις, για κενά ή ρητορικά «αν»,αλλά για συγκεκριμένες στραβοτιμονιές, για λάθη ουσίας.
Ο Τσίπρας, που θεωρείται πολιτικό ζώον και «γάτα» στο παιχνίδι και την τακτική , ευθύνεται για παιδαριώδη λάθη, για έλλειψη ευθυκρισίας, για βλακείες και γκάφες ολκής τις οποίες συνεχίζει μέχρι σήμερα και οι οποίες θα γίνουν ιστορικά σημεία αναφοράς και περιεχόμενο σε manual εγχειρίδιο της πολιτικής, για να τα αποφεύγουν οι πολιτικοί στο μέλλον.
