Του π. Ηλία Μάκου
“Αν θέλουμε να ζούμε εν πνεύματι, πρέπει να βαδίζουμε συνεχώς εν πνεύματι. Κάτι που είναι εντελώς αντίθετο προς την πνευματική ζωή, είναι αυτή η ματαιοδοξία, που πολλές φορές δημιουργεί συγκρούσεις και αντιθέσεις. Και στην οικογενειακή ζωή και στην κοινωνική ζωή και, τολμώ να πως, σ’ αυτή ακόμη την εκκλησιαστική ζωή”, τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, μιλώντας επί του αποστολικού αναγνώσματος της ημέρας προς το τέλος της Θείας Λειτουργίας, την Κυριακή 5 Δεκεμβρίου, στον καθεδρικό ναό “Ανάσταση” των Τιράνων, όπου ιερούργησε.
Και πρόσθεσε : “Ιδίως τώρα, με αυτή την περίεργη αρρώστια της πανδημίας του κορωνοϊού, η οποία έχει δημιουργήσει σε πολλούς ανθρώπους μια περίεργη αποξένωση. Παρουσιάζονται συχνά και νέα φαινόμενα έκφρασης οικογενειακής βίας, αλλά και αντιθέσεων στην εργασία και στη συνεργασία μας”.
Επεσήμανε ακόμη ότι “η ζωή η πνευματική δεν είναι μια αόριστη ευλάβεια και εξωτερική ευσέβεια. Είναι η προσπάθεια να ωριμάζει αδιάκοπα μέσα μας ο καρπός του πνεύματος. Αγάπη, χαρά, ειρήνη, χαρά, μακροθυμία, πιστότητα, αγαθοσύνη. Αυτά προσδιορίζουν την Ορθόδοξη πνευματικότητα¨.
“Ας φροντίζουμε, λοιπόν, να σηκώνουμε τα βάρη ο ένας του άλλου, και ας ικετεύουμε το Άγιο Πνεύμα να γεμίζει τη ζωή μας καθημερινά και να ωριμάζει στη συγκεκριμένη συμπεριφορά μας ο καρπός του Αγίου Πνεύματος”, κατέληξε ο Αναστάσιος.
Αυτά είπε ο Μακαριώτατος. Και πράγματι πρέπει να αναπτύσσεται στους Χριστιανούς και πολύπλευρα να αναλύεται ό,τι αφορά και σχετίζεται με το Πνεύμα του Θεού και το πως αυτό αποτελεί το “θησαυρό των αγαθών”.
Αλλά ακόμη χρειάζεται να τονισθεί πόσο απαραίτητο είναι αυτό το Πνεύμα να βρίσκεται μέσα μας και να γίνει ο αχώριστος σύντροφος της ζωής μας.
Εάν είναι δύσκολη η ερμηνεία του τι είναι το Άγιο Πνεύμα, είναι, όμως, εύκολο να αντιληφθούμε το έργο του ανάμεσά μας. Όπως ο άνθρωπος γνώρισε τον Θεό από τις εκδηλώσεις Του, έτσι και το Άγιο Πνεύμα το κατανοούμε από τους καρπούς Του.
Στη ζωή του Χριστιανού δεν υπάρχει περίπτωση αρετής, ευσέβειας, πίστης και αγιότητας, που να μην προέρχονται άμεσα και να μην οφείλονται στην επενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Ένας λογοτέχνης με βαθιά θρησκευτικότητα χρησιμοποίησε μια ποιητική εικόνα για να εκφράσει και να παραστήσει μεγαλόπρεπα την δημιουργική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Παριστάνει τον κόσμο, όπως είναι μια υδρόγειος σφαίρα, που ήταν πριν από τη δημιουργία σκεπασμένος από ένα βαθύ σκοτάδι. Το Άγιο Πνεύμα, σαν μια πελώρια λευκό και φωτεινό περιστέρι, ακουμπάει πάνω σ’ αυτόν τον κόσμο και τον καλύπτει και τον επωάζει και τον ομορφαίνει.
Από την “επώαση” του Αγίου Πνεύματος μπορεί να αναπηδήσει ένας αναγεννημένος κόσμος με την ποικιλόμορφη και πολύχρωμη και πολυσύνθετη μορφή του και με καινούργιους ανθρώπους.
