Του π. Ηλία Μάκου
Πανηγυρικά εορτάστηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας η Κυριακή των Βαΐων, όπου βάγια ευλογήθηκαν στους ναούς και διανεμήθηκαν στους πιστούς.
Μιλώντας στον καθεδρικό ναό των Τιράνων “Ανάσταση”, όπου ιερούργησε, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος ανέλυσε σύντομα το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας.
Τόνισε, μεταξύ άλλων, πως ο Απόστολος Παύλος καθόρισε πως πρέπει να ζήσουμε τη Μ. Εβδοιμάδα.
“Ίσως παραξενεύει το γεγονός ότι μας προτρέπει να χαιρόμαστε. Και προσδιορίζει, που στηρίζεται αυτή η χαρά. Το πρώτο είναι η επιείκεια στους ανθρώπους. Σ’ αυτές τις ημέρες, που υπάρχει μια έντονη σύγκρουση και καχυποψία, ένας εκνευρισμός και μια ένταση, χρειάζεται όλοι να κρατήσουμε μια επιείκεια στη συμπεριφορά μας. Μια διάθεση κατανόησης και υπομονής. Οι άνθρωποι έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό πολύ αυστηροί ο ένας για τον άλλον”.
“Και συνεχίζει ο Απόστολος”, σημείωσε ο Μακαριώτατος, “ο Κύριος κοντά σας. Δεν είστε μόνοι σας ο Κύριος είναι ήδη δίπλα σας. Γι’ αυτό μη μεριμνάτε. Μην ανησυχείτε και μην βρίσκεστε σε πανικό για τα προβλήματά σας. Όλα τα αιτήματά σας με π΄σιτη και εμπιστοσύνη να τα καταθέτετε στο Χριστό”.
Κατέληξε τονίζοντας πως “η ειρήνη του Θεού, που δεν είναι απλά συμβουλές, αλλά το δώρο Του, θα φρουρεί τις καρδιές και τις σκέψεις. Αυτη την εβδομάδα να τη περάσουμε ήρεμα, ειρηνικά, με βαθιά πνευματικά χαρά, τη χαρά που μας χαρίζει το γεγονός ότι ο δικός μας ο Κύριος έδειξε τη ζωή του και την αγάπη Του για μας όχι με λόγια, αλλά με προσωπική εκούσια θυσία. Και ότι τελικά αυτά σφραγίστηκαν με την ανάστασή Του”.
Ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος ιερούργησε στο ναό του Αγίου Αθανασίου της πόλης, όπου τέλεσε και τη χειροτονία σε πρεσβύτερο του διακόνου Σπυρίδωνα Πέτσιτ.
Ο Μητροπολίτης Φίερι Νικόλαος ιερούργησε στο ναό του αγίου Γεωργίου.
Οι πιστοί, μέσα από την υμνολογία και το ευαγγελικό ανάγνωσμα ένιωσαν ότι υπήρξε πράγματι θριαμβευτική η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Ήταν μια υποδοχή αυθόρμητη και ενθουσιώδης, που δεν είχε τίποτε κοινό με τις προσχεδιασμένες και επιμελέστατα οργανωμένες υποδοχές των αρχόντων του κόσμου.
Είναι Βασιλιάς ο Χριστός. Έδειξε όμως από την πρώτη στιγμή ότι η Βασιλεία του δεν είναι “εκ του κόσμου τούτου”. Κοσμική, κυριαρχική, υλιστική. Αλλά βασιλεία ουράνια, πνευματική, σωτήρια.
Δυστυχώς, όμως, η ζωή μας, προσωπική και κοινωνική, είναι μια αδιάκοπη εγκατάλειψη του Χριστού-Βασιλέα, για να ακολουθήσουμε άλλους “κυρίους”. Αυτή είναι η τραγική αλήθεια. Αρνούμαστε τη Βασιλεία Του κάθε φορά, που αφήνουμε να κυριαρχηθούμε από τα πάθη μας τις κακίες μας.
