Του π. Ηλία Μάκου
“Φρόντισε να κρατάς τρία πράγματα: Να είσαι ένας άνθρωπος πίστεως. Η πίστη μας πρέπει όλο και περισσότερο να δυναμώνει και να αυξάνει. Να είσαι άνθρωπος ταπεινός. Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι κυρίως μυστήριο ταπεινώσεως. Οποιαδήποτε ψευδαίσθηση έχουμε ότι δήθεν είμαστε κάτι σημαντικό και σπουδαίο και εκλεκτό είναι υπερβολικά επικίνδυνο. Χωρίς ταπείνωση είναι αδύνατο να υπηρετήσουμε τον ταπεινό κύριο. Φρόντισε να είσαι όλο και περισσότερο ένας άνθρωπος αγάπης. Πάντα επιεικής και με πολλή στοργή να παρηγορείς τους ανθρώπους. Η κοινωνία μας έχει κυρίως ανάγκη από αγάπη και η Εκκλησία μας πρέπει να είναι πάντοτε ένα εργοτάξιο αγάπης. Και κάθε κληρικός είναι ένας πρωτεργάτης αυτής της προσπάθειας”.
Αυτά τα καθοδηγητικά λόγια είπε, μεταξύ άλλων, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος μιλώντας στη χειροτονία σε πρεσβύτερο του διακόνου π. Εμμανουήλ Σάλλο.
Και πρόσθεσε: “Το βασικό προνόμιο και η ευθύνη των πρεσβυτέρων της Εκκλησίας μας είναι η τέλεση των μυστηρίων και ιδιαίτερα του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Είναι ακριβώς το μυστήριο της ενότητας, το οποίο συνδέει τον άνθρωπο με τον Θεό, τους πιστούς μεταξύ τους, και οδηγεί την ανθρώπινη ψυχή να είναι ένα κύτταρο της Εκκλησίας του.
Για να μπορούμε να τελούμε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας θα χρειαστεί να είμαστε πάντοτε σε μια εγρήγορση. Δεν τολμώ να πω να είμαστε άξιοι, μόνοι μας είμαστε απλώς ανάξιοι. Με τη χάρη του Θεού είμαστε ό,τι είμαστε”.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος με το παράδειγμά του, ζωντανό και διδακτικό, εμπνέει τους κληρικούς του, για να γίνουν μιμητές του αγαθού, μορφωμένοι πνευματικά, ενάρετοι και θεάρεστοι.
Αλλά για να επιτευχθεί αυτό και μαθητεία χρειάζονται και κόπο και μόχθο. Αλλά αυτόν τον αγώνα θα τον στεφανώσει ο Κύριος. Η ιεροσύνη γεμίζει, δεν ξενίζει. Είναι σκαλοπάτι για ανέβασμα, αλλά δεν προκαλεί ίλιγγο.
Οι κληρικοί οφείλουν γεμάτοι χαρά, αλλά και σε τόνο απόλυτα κυριαρχημένο, να ξεδιπλώνουν τη βεβαιότητα της Εκκλησίας και τον οραματισμό μιας καινούργιας ζωής.
Παρά τις ανθρώπινες μικρότητες και αδυναμίες τους, οι ιερείς “πεπληρωμένοι” από την πνοή και την ενέργεια του Πνεύματος, μπορούν να ανοίξουν διάπλατα τις καρδιές, να μιλήσουν δια της προσευχής με άνεση και ρεαλισμό.
