Ι.Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ: Υπάρχουν περιπτώσεις που το πνεύμα πεθαίνει: όπως στον βαθύ ύπνο των μαθητών στη Γεθσημανή η στην αυλή του αρχιερέως Άννα ενώπιον μιάς παιδίσκης. Όμως, ο Ιούδας, έκανε κάτι άλλο, προσπάθησε να κοστολογίσει το πνεύμα σε αργύρια…
Οπότε, έτσι χωρίς να το θέλει, προκάλεσε την ανάστασή του.
Αλήθεια, όμως! διερωτηθήκαμε ποτέ τι απόγιναν τα τριάντα αργύρια και ποιο είναι το χωράφι του κεραμέα που αγοράστηκε; Θα μπορούσε κάποιος από σας να μου πεί: «μπροστά στο μεγαλύτερο έγκλημα που διεπράχθη ποτέ στον κόσμο μας, ποιος νοιάζεται για τα τριάντα αργύρια»!
Ή κάποιος άλλος να σκεφθεί: «τι σημασία έχει, που όταν τα επέστρεψε ο Ιούδας, αγοράστηκε μ’ αυτά ένα …κεραμιδαριό»! Ενδεχομένως και να διαμαρτυρηθούν κάποιοι από σας, λέγοντας, ότι προτιμούν τα «βαρύτερα του νόμου» και όχι επουσιώδεις λεπτομέρειες που παρεμπιπτόντως σημειώνονται στα Ευαγγέλια.
Όμως, το Ευαγγέλιο τις αναφέρει! Κι αν θελήσουμε να εμβαθύνουμε στο γεγονός θα δούμε ότι ο ίδιος ο Θεός έδειξε ενδιαφέρον για την τιμή που του όρισε ο αγαπημένος του λαός. Γι’ αυτό, «η τιμή του τετιμημένου» αναφέρεται 600 χρόνια πριν τον Χριστό από τον προφήτη Ιερεμία.
Αυτό σημαίνει το «καθά συνέταξέ μοι Κύριος».
