Οι δικοί μου νεκροί, ό,τι απέμεινε από το κορμάκι τους, βρίσκονται πια στο χώμα… για πάντα.

Ακου λοιπόν, Αλέξη,

Από σήμερα εσύ και οι όμοιοί σου είστε εχθροί μου.
Προσωπικοί εχθροί μου, όχι της χώρας. Δικοί μου εχθροί.
ΟΧΙ γιατί είπες τερατώδη ψέματα σ’ έναν βασανισμένο λαό για να αρπάξεις την εξουσία.
ΟΧΙ γιατί έριξες τη χώρα στον γκρεμό την ώρα που απέφευγε το χείλος του.
ΟΧΙ γιατί μου πρότεινες το βράδυ των εκλογών από το μπαλκόνι σου ή να με τελειώσεις ή να σε τελειώσω.
ΟΧΙ γιατί έκανες στροφή στον «κυβερνητισμό»!!!, 360° μοιρών στροφή, μόνο αυτή έμαθες στο Πολυτεχνείο.
ΟΧΙ γιατί μισείς τη μεσαία τάξη που σε γέννησε και σε εξέθρεψε κηφήνα – αμπελοφιλόσοφο.
ΟΧΙ γιατί συνθλίβεις κάθε παραγωγική δύναμη που σπρώχνει τη χώρα προς τα πάνω.
ΟΧΙ γιατί ελέγχεις όλες τις διακριτές εξουσίες ως άλλος δικτατορίσκος.
ΟΧΙ γιατί μισείς την ελεύθερη γνώμη και προσπαθείς συνειδητά για την εξόντωση όσων διαφωνούν.
ΟΧΙ γιατί έδωσες σύνθημα στα φιλαράκια σου για πλιάτσικο στη δημόσια ζωή της χώρας.
ΟΧΙ γιατί πουλάς τιμαλφή – Ιερά και Οσια και γίνεσαι ο ικανότερος σφουγγοκωλάριος όλων των εποχών.
ΟΧΙ γιατί χαϊδεύεις τη βία και τους νταβατζήδες της για να γαλουχήσεις με δηλητήριο τη νέα γενιά.
ΟΧΙ γιατί με αναγκάζεις να φυγαδεύσω τα παιδιά μου από τη χώρα.
ΟΧΙ γιατί άφησες ανθρώπους να καούν στον βωμό της ασχετοσύνης σου.

Αλλά γιατί…
…μ’ έκανες να ντρέπομαι για τον τρόπο που μεγάλωσα στο σπίτι ενός αριστερού εαμίτη που, αμούστακος ακόμη, έτρεξε πίσω από τον Αρη. Πίστεψε σ’ έναν καλύτερο – δίκαιο κόσμο… πολέμησε… έχασε… διδάχτηκε.
Ντρέπομαι να πω αυτό που άλλοτε καυχιόμουν και ήλπιζα να το διδάξω στα παιδιά μου, τώρα που μεγαλώνουν σ’ έναν στρεβλό κόσμο.
Ντρέπομαι να πω πως έχω ήθος, ηθική, ανθρωπιά, αλληλεγγύη, ταπεινότητα, αξίες της Αριστεράς με τις οποίες πορεύτηκα και έγινα 50 χρόνων.
Για να έρθεις εσύ και να ντραπώ. Πολύ. Και να μην ξέρω τι να πω στα παιδιά μου.

Ξέρεις, Αλέξη;

Υπήρξαν μεγάλοι έλληνες πολιτικοί που μαζί, με τον πατέρα μου και όσους έζησαν Εμφύλιο, έκατσαν και έφτιαξαν μια δημοκρατία. Με κόπο και πόνο, είναι η αλήθεια… Μια δημοκρατία που σου επέτρεψε να εκλεγείς, εσύ και οι όμοιοί σου.
Και ήρθες για να ανασύρεις από την ψυχή του Ελληνα τα πιο ταπεινά του ένστικτα, αυτά που μπορείς να αναγνωρίσεις καλά και να τα ελέγξεις.

Εμφύλιος λοιπόν;

Τελείωσες την κοινή λογική, θα τελειώσεις και τη δημοκρατία;
Σε μια ύστατη προσπάθεια να καταλαγιάσω τον θυμό μου και να φανώ αντάξια του δημοκράτη πατέρα μου, σου ζητώ εκλογές. Τώρα, όχι όποτε σε βολέψει.

Να κριθείς δημοκρατικά από τον λαό. Για τις προθέσεις, τις πράξεις, τα λάθη και τις παραλείψεις σου. Για την κυβέρνησή σου. Για τους συνεργάτες σου.

Δημοκρατικά από τον λαό.

Αλλιώς, δεν μου αφήνεις άλλο περιθώριο από την προτροπή σου: ή να με τελειώσεις ή να σε τελειώσω.
Από σήμερα εχθρός μου, λοιπόν, ο ΠΘ της χώρας μου. Προσωπικός εχθρός μου. Το οφείλω. Στα δύο ξανθά αγγελούδια που έθαψα σήμερα.

Το οφείλω. Στο τελευταίο άδειο βλέμμα της ΜΑΝΑΣ τους, πριν αποσυρθεί από τα εγκόσμια για πάντα.
Αννίτα Π.
Ντροπιασμένη
Αηδιασμένη