Στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας πολλές φορές ο διάκονος ή ο ιερέας αιτείται στον Θεό για την ειρήνη. Ακούμε: «εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν», «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου» κ.ά. Ο δε Αρχιερέας ή ο ιερέας πολύ συχνά μας εύχονται: «ειρήνη πάσι».

Το ερώτημα, αν και ρητορικό, είναι το εξής: Ο αγιώτατος Μόσχας Κύριλλος πώς εύχεται για την ειρήνη, όταν συμπράττει στον άδικο πόλεμο που έχει ξεκινήσει ο Πούτιν;

Πώς τείνει την δεξιά του χείρα και ευλογεί για ειρήνη, όταν με τα ίδια χέρια επευλογεί τον όλεθρο και την καταστροφή;

Θα σταθεί, για ακόμη μία φορά την Παρασκευή, μπροστά στο εικόνισμα της Παναγίας μας για να ψάλλει την Γ΄ Στάση των Χαιρετισμών.

Θα αντικρύσει την Βασίλισσα των Αγγέλων, την Μητέρα του ειρηνοποιού Ιησού Χριστού και θα της απαγγείλει όμορφους στίχους, το λαμπρό ποίημα του Ρωμανού του Μελωδού, όπως «Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου, τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες…».

Ω, πόσο ψεύδεται ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος! «…ας αποξενωθούμε από τον κόσμο, μεταφέροντας τον νου μας στον ουρανό»!!! Πώς μπορεί να έχει τον νου στον Ουρανό όταν μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά του, στην Ουκρανία, η γη βάφεται με αίμα αθώων παιδιών, νέων ανθρώπων, ομοδόξων αδελφών κάθε ηλικίας και ο ουρανός μαυρίζει από τα πυρά και τις ρουκέτες; Πώς θα σταθεί μπροστά την Παναγία μας, όταν ο ίδιος έχει ευλογήσει αυτόν τον πόλεμο, όταν ο ίδιος είναι ηθικός αυτουργός αυτού του πολέμου;

Ποτέ Πατριάρχης της Εκκλησίας μας , ή Μητροπολίτης ή απλός ιερέας  δεν ευλόγησε επιθετικό πόλεμο! Η Εκκλησία ευλόγησε τα όπλα, επειδή πολεμούσαμε «για του Χριστού την πίστη την αγία» και  υπέρ βωμών και εστιών.Και ποτέ δεν κάναμε επιθετικούς πολέμους. Πάντα αμυνόμεθα των εδαφών πατρίδος μας!

Πώς μπορεί να φοράει ακόμη το πετραχήλι του και το Ωμοφόριο του  ο Πατριάρχης Μόσχας και να αγγίζει το «εσφαγμένο Αρνίο» όταν τα χέρια του εμμέσως στάζουν αίμα;

Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι ο εθνοφυλετισμός είναι μάστιγα για την Ορθοδοξία. Είναι το πρώτο διαλυτικό στοιχείο της Εκκλησίας μας.Και κύριος εκφραστής αυτού του διχασμού, δυστυχώς, ήταν το Πατριαρχείο της Ρωσίας.

Αλλά αυτό που διαπράττει ο Μόσχας, ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Δεν μπορεί η Εκκλησία να ευλογεί αιματοκύλισμα και μάλιστα ομοδόξων! Τελικά, ο Μόσχας, με ποιούς πραγματικά κοινωνεί; Ποιούς μνημονεύει την ώρα της Αγίας Αναφοράς και συγκοινωνεί- κοινωνεί μαζί τους; Με ποιούς γίνεται Εκκλησία;

Μήπως είναι καιρός το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τα παλαίφατα Πατριαρχεία και οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες να προβληματιστούν για όλα αυτά και να λάβουν κάποιες αποφάσεις;Δεν πρέπει επιτέλους να πάρει τη θέση που του αναλογεί πραγματικά   το Πατριαρχείου του διχασμού  και της μισαλλοδοξίας όπως θα μείνει στην Ιστορία το Πατριαρχείο Μόσχας επί των ημερών του Κυρίλλου;