Είκοσι ένα χρόνια συμπληρώνονται από την κοίμηση του μακαριστού Μητροπολίτου πρώην Παραμυθίας, Φιλιατών και Γηρομερίου Τίτου Ματθαιάκη σπουδαίου εκκλησιαστικού ανδρός και συγγραφέως.
Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Τίτος, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 14 Σεπτεμβρίου 1914 υπό γονέων ευσεβών τον Εμμανουήλ και την Αικατερίνη. Το κατά κόσμον αυτού όνομα ήταν Κωνσταντίνος. Η οικογένεια του προσέφερε εις την Εκκλησίαν άλλους δυο Αρχιερείς, τον αδελφόν του, Μητροπολίτη Ν. Ιωνίας, μακαριστό Τιμόθεο τον από Μυρέων και μ.τ. Μαρωνείας και Κομοτηνής και τον ανιψιό του, Μητροπολίτη Τριφυλίας και Ολυμπίας, μακαριστό Στέφανο Ματακούλια.
Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Τίτος σπούδασε εις το τότε Ιεροδιδασκαλειο Κορίνθου και στην συνέχεια στην Θεολογική Σχολή Αθηνών ,ενώ συγχρόνως εργαζόταν ως Διδάσκαλος σε διάφορα σχολεία των Αθηνών και ως αντιγραφεύς των συγγραμμάτων του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Ακαδημαϊκού Χρυσοστόμου Α του Παπαδόπουλου.
Το έτος 1935 εχειροτονήθη Διάκονος, τη εντολή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου Α ,υπό του τότε Βοηθού Επισκόπου Ταλαντίου Παντελεήμονος του μετέπειτα Εδέσσης και μ.τ. Θεσσαλονίκης.
Το 1937 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και προχειρίσθη εις Αρχιμανδρίτην υπό του Αθηνών Χρυσοστόμου Α και διορίσθηκε Εφημέριος, Ιεροκήρυκας και Ι. Προϊστάμενος διαδοχικώς εις τους Ι. Ναούς, Αγίας Φωτεινής Ν. Σμύρνης, Αγίου Γεωργίου Καρύτση και Αγίου Παντελεήμονος οδού Αχαρνών, εργασθείς σύντονος δια την αποπεράτωση αυτού.
Κατά το Ελληνοιταλικό πόλεμον (1940-41) προσέφερε τις Στρατιωτικές του υπηρεσίας ως Στρατιωτικός Ιερεύς εις το Αλβανικόν Μέτωπον, καθώς επίσης και μετά την απελευθέρωσιν της Πατρίδος μας εκ των στρατευμάτων κατοχής. Δια την δράση του ως Στρατιωτικού Ιερέως τιμήθηκε με αριστεία ανδρείας και επαίνους.
Την 11ην Δεκεμβρίου 1957 η Εκκλησία, αμείβουσα την εν γένει προσφοράν αυτού, ανέδειξε αυτόν εις Μητροπολίτην Παραμυθίας, Φιλιατών και Γηρομερίου. Η χειροτονία του έγινε στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Θεόκλητο.
Κατά την Ποιμαντορία του εις την ακριτική Μητρόπολη Παραμυθίας, επέδειξε απαράμιλλο δραστηριότητα εις όλους τους τομείς του Ποιμαντορικού και Φιλανθρωπικού έργου, κατέβαλε δε συντόνους προσπαθείας δια την επισκευή των, κατά την διάρκειαν του Ανταρτοπόλεμου (1946-49) καταστραφέντων Ι. Ναών, ως και δια την ανέγερσιν νέων.
Εις την Ι. Μητρόπολιν Παραμυθίας ο μακαριστός Τίτος παρέμεινε μόνον επί μιαν 10ετιαν, ήτοι μέχρι του Δεκεμβρίου του έτους 1967, οπότε εξαναγκάσθη εις παραίτησιν εκ της ενεργού υπηρεσίας, ασκηθείσης προς αυτόν πολλής πιέσεως και καταθλιπτικής βίας υπό του τότε αντικανονικού εκκλησιαστικού καθεστώτος. Μετά την παραίτηση του ο αείμνηστος Ιεράρχης ασχολήθηκε με την συγγραφή Θεολογικών έργων με κορυφαία την «Εξομολογητική» καθώς και τα περί Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, συγγράμματα του. Επίσης υπήρξε ο πρώτος βιογράφος των αγίων Νεκταρίου και Νικολάου του Πλανά του οποίου διετέλεσε πνευματικό τέκνο.
Τα Θεολογικά συγγράμματά του ξεπερνούν τα εκατό ενώ ιστορικές παρέμειναν οι παρεμβάσεις του στα εκκλησιαστικά δρώμενα της Χώρας. Ιερουργούσε και κήρυττε τον λόγο του Θεού σε διαφόρους Ναούς του Πειραιά κατά την διάρκεια της επταετούς δικτατορίας και στη συνέχεια εις την νεοϊδρυθείσα Μητρόπολη Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας. Υπήρξε ευεργέτης πολλών, ιδιαίτερα νέων τους οποίους βοήθησε ποικιλοτρόπως εις τας σπουδάς των ενώ ενίσχυε συχνά ανεγέρσεις Ναών και Ιδρυμάτων.Μετά την πτώση του Δικτατορικού καθεστώτος η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος απεκατέστησε ηθικά τον μακαριστό Ιεράρχη, όπως και όλους τους αντικανονικώς απομακρυθέντες Μητροπολίτες.
Στις 4 Σεπτεμβρίου 1991, όλως αιφνιδίως, εξ ανακοπής της καρδίας, εξεδήμησε εις Κύριον, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στα χέρια του αυταδέλφου του, Μητροπολίτου Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας Τιμοθέου.
Η εξόδιος αυτού ακολουθία εψάλλει στον Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Αναργυρων Ν. Ιωνίας, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ, παρουσία του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Παρθενίου και πλειάδος Αρχιερέων και Κληρικών. Η ταφή έγινε στο Κοιμητήριο της Ν.Φιλαδέλφειας σε τάφο που παραχώρησε ο Δήμος.
Αιωνία αυτού η μνήμη.
Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης
