ΑΓΙΟΚΕΡΙ : Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ..(Σκέψεις του Πατριάρχη κ.Βαρθολομαίου)

( Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια έκθεση του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου που την έγραψε σαν μαθητής της Γ΄Γυμνασίου το Σχολικό έτος 1953-54 στο Γυμνάσιο της γενέτειράς του ΄Ιμβρου και συμπεριλαμβάνεται στο Βιβλίο του ” Ότε ήμην παιδίον ” Εκδόσεις Καστανιώτη )

Ο πάνσοφος Δημιουργός ως κορωνίδα των κτισμάτων Του έπλασε τον άνθρωπον,δια να διαφέρη από τα άλογα ζώα.Είναι λοιπόν και ο άνθρωπος και τα ζώα και όλα όσα βλέπουμε γύρω μας δημιουργήματα του παντοδυνάμου Θεού.Και άλλα μεν εξ αυτών ο Θεός επροίκισεν δια δυνατοτήτων και χαρισμάτων μικράς αξίας,άλλα δε δια χαρισμάτων μεγαλυτέρας αξίας.Τον άνθρωπον όμως,το λογικόν αυτό όν,έπλασε “κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν Αυτού” δια να εξομοιωθή αργότερον πρός Αυτόν.


στην ΙΜΒΡΟ

Τα ζώα είναι βοηθοί του ανθρώπου.Και αν ακόμη κανείς δεν το εννοή ,τα ζώα τον βοηθούν εις όλον τον βίον του.Πολλάκις όμως ο άνθρωπος φαίνεται αχάριστος πρός αυτά.Τα τυρρανεί και δεν διστάζει ενίοτε να τα φονεύει.Τα βλέπει με περιφρόνησιν και τα βασανίζει,ενώ και ο μικρός εκείνος σκώληξ προσφέρει πολυτιμοτάτην βοήθειαν εις τον άνθρωπον,σκάπτει την γην και κάθε φύλλον το οποίον εισέρχεται εις την οπήν αυτήν σήπεται και κάμει γονιμωτέραν την γην.

Επίσης τα οικιακά ζώα μας δίδουν τροφήν και τόσας άλλας χρησίμους ύλας, χρησιμεύουν ως υποζύγια και εν γένει αποτελούν σπουδαιότατον βοηθό του ανθρώπου.Τέλος και αυτά τα θηρία,τα οποία θεωρεί ο άνθρωπος ως εχθρούς του και προσπαθεί παντοιοτρόπως να τα εξολοθρεύσει,είναι ενίοτε ωφέλιμα εις αυτόν.
Ο άνθρωπος λοιπόν ζει πάντοτε με την βοήθειαν των ζώων.Τα ζώα όμως και χωρίς ακόμα να τα βοηθήσει ο άνθρωπος δύναται να ζήσουν ελεύθερα εν τη φύσει.Οποία πλάνη λοιπόν,να νομίζωμεν οτι τα ζώα έχουν ανάγκην της βοήθειάς μας και όχι ημείς εκείνων! Και αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι τα ζώα δεν δύνανται να ζήσουν χωρίς την βοήθειαν του ανθρώπου,είναι διότι τα εξημερώσαμεν και τα εκμεταλλευόμεθα.

Εξ όλων αυτών εξάγομεν το συμπέρασμα οτι πρέπει να είμεθα ζωόφιλοι,οχι όμως εις υπέρτατον βαθμόν,όπως-δυστυχώς-συμβαίνει με μερικούς διότι τότε η ζωοφιλία μας καταντά υπερβολή και το χειρότερον ακόμα πάθος αθεράπευτον.

Με τον Λίο τον ειλικρινή φίλο του στην Χάλκη

Πολλοί ποιηταί ηγάπησαν και εξύμνησαν τα ζώα και την αξίαν των,μεταξύ των οποίων διακρίνεται ο λεπτός εις τα αισθήματα του Ζαχαρίας Παπαντωνίου.

Ενθυμούμαι το εξής τετράστιχον απο το Δημοτικόν,το οποίον μου δίδει την δύναμιν να αγαπώ τα ζώα με όλην μου την ψυχήν και να μη τα βασανίζω,όπως έπρατα όταν ήμουν μικρός:

Μη τα ζώα βασανίζεις

και κτυπάς και αφανίζεις,

όπως εσύ,κι αυτά επίσης

νεύρα έχουσι κι αισθήσεις.

Ας αγαπώμεν λοιπόν εις το εξής όλοι μας τα ζώα δια να μας αγαπά ο Θεός,του οποίου είναι κτίσαματα.