Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας λένε πως «μείζων πασών των αρετών εστί η διάκρισις». Αλλά κάποιοι σύγχρονοι άγιοι Πατέρες το ξεχνούν και ενεργούν χωρίς αυτή την αρετή, το λεγόμενο τακτ. Και μερικές φορές πράττουν αυτά που οι ίδιοι κάποτε καταδίκαζαν και θεωρούσαν έξω από την γνήσια ορθόδοξη Εκκλησιολογία.
Σαν βόμβα ήχησε στ’ αυτιά μας η είδηση οτι η ΔΙΣ πήρε την απόφαση να μπορεί να τοποθετεί- χωρίς μάλιστα να προβλέπεται κάτι τέτοιο από τον Καταστατικό Χάρτη- Έξαρχο Μητροπολίτη σε ανήμπορους Ιεράρχες.
Ο Αρχιεπίσκοπος με την ΔΙΣ μας εξέπληξε, λαμβάνοντας εν κρυπτώ και παραβύστω μια απόφαση η οποία θα έπρεπε να έχει συζητηθεί πρωτίστως στην Ιεραρχία και να είχε εξασφαλιστεί και η σύμφωνη γνώμη του Οικουμενικού Πατριαρχείου αφού αφορά και τις Μητροπόλεις των Νέων Χωρών. Και δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο στην Εκκλησία.
Η απόφαση αυτή θυμίζει τους πολιτικούς, οι οποίοι με τις λεγόμενες ΚΥΑ υποσκέλισαν την Ι. Σύνοδο.
Η απόφαση αυτή παραπέμπει περισσότερο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα και λιγότερο σε Συνοδικό σύστημα!
Η απόφαση αυτή μας φέρνει στη μνήμη μας τις Συντακτικές Πράξεις της χούντας του Ιωαννίδη με τις οποίες καρατομήθηκαν 12 Ιεράρχες οι οποίοι δεν ήταν αρεστοί στην τότε διοίκηση της Εκκλησίας μας.
Η απόφαση αυτή μας θυμίζει τον περίφημο νόμο Κακλαμάνη με τον οποίο μπορούσε η Εκκλησία να θέσει σε εξάμηνη διαθεσιμότητα έναν Μητροπολίτη μη αρεστό στη διοίκηση με το πρόσχημα ότι είχε χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Με το νόμο αυτό εξοστρακίστηκε άδικα ο Μακαριστός Άγιος Μητροπολίτης Κεφαλληνίας Προκόπιος. Και με το νόμο αυτό τέθηκε σε διαθεσιμότητα στην πρώτη φάση των προβλημάτων που προέκυψαν την εποχή εκείνη, ο αείμνηστος Μητροπολίτης Αττικής Παντελεήμων για να καθαιρεθεί στη συνέχεια.
Αυτό το νόμο ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, όταν ήταν Μητροπολίτης Θηβών ζητούσε επί Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου να καταργηθεί ως αντισυνταγματικός και καταχρηστικός.
Αντί της κατάργησης του νόμου αυτού θεσπίστηκε στις μέρες μας η τοποθέτηση Εξάρχου.
Σήμερα όμως, δημιουργείται ένα εύλογο ερώτημα. Γιατί θεσπίζεται την συγκεκριμένη στιγμή αυτός ο θεσμός και μάλιστα γίνεται φωτογραφική χρήση του; Και γιατί το ανακοινωθέν της Συνόδου μας λέγει ότι ορίστηκε Έξαρχος μόνο για την Μητρόπολη Περιστερίου; Γιατί δεν ορίστηκαν Έξαρχοι Μητροπολίτες και σε άλλες Ι. Μητροπόλεις που από πολλών ετών έχουν μπει στον αυτόματο πιλότο και τα περιβάλλοντα των Μητροπολιτών λυμαίνονται ανεξέλεγκτα τις Μητροπόλεις; Γιατί αυτά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Είναι προφανές ότι η… τιμητική αυτή θέση προοριζόταν μόνο για την Ι. Μητρόπολη Περιστερίου.
Γιατί όμως μόνο ο Σεβ. Περιστερίου χρειάζεται Έξαρχο μετά από εννέα μήνες ασθένειας ; Δηλαδή για εννιά μήνες που έχει προβλήματα υγείας, η ΔΙΣ έκρινε ότι χρειάζεται Έξαρχο, ενώ άλλες Μητροπόλεις που υπολειτουργούν τόσα χρόνια και οι Μητροπολίτες είναι εκτός τόπου και χρόνου δεν απασχόλησαν καν τον Αρχιεπίσκοπο και τη ΔΙΣ; Κάνετε τα στραβά μάτια και δεν βλέπετε τι συμβαίνει στις Μητροπόλεις Παραμυθίας, Θεσσαλονίκης, Μηθύμνης, Θήρας. Ηλείας αλλά και σε άλλες με νεώτερους Αρχιερείς οι οποίοι όμως δεν ελέγχουν πια τις Μητροπόλεις τους.
Σας ξεγελούν με τα δελτία τύπου που εκδίδουν και τις Αρχιερατικές χοροστασίες και λειτουργίες ενώ τα πραγματικά γεγονότα είναι πολύ πιο σοβαρά απ´οτι φαίνονται.
Και είναι λάθος που η διοίκηση της Εκκλησίας κάνει ότι δεν βλέπει και δεν λαμβάνει τις σωστές αποφάσεις.
Γιατί Άγιοι Αρχιερείς χρησιμοποιείτε τακτικές κοσμικές και πολιτικές; Γιατί η Μητρόπολη Περιστερίου τυγχάνει αυτής της ιδιαίτερης… περιποίησης όταν ιστορικές Μητροπόλεις της Εκκλησίας μας διέρχονται την δική τους Ωνασιάδα;
Πολύ φοβάμαι ότι όλα αυτά θα αποβούν μοιραία για την Εκκλησία. Θα την οδηγήσουν σε στενωπούς από τις οποίες δεν θα μπορεί αργότερα να ξεφύγει. Αν λαμβάνονται αποφάσεις με την μορφή των πάλαι ποτέ συντακτικών πράξεων οι οποίες ανατρέπουν το πολίτευμα της Εκκλησίας τότε αργότερα θα μπορεί ένας αδηφάγος Αρχιεπίσκοπος που θα θέλει να φαλκιδεύσει την Συνοδικότητα της Εκκλησίας και να περιθωριοποιήσει το ρόλο των Αρχιερέων θα του είναι πολύ εύκολο και οι Ιεράρχες δεν θα μπορούν να αντιδράσουν γιατί θα έχουν συνηθίσει πλέον σε τέτοιου είδους αυθαιρεσίες.
Στα αρχαία χρόνια υπήρχε στην Εκκλησία ο θεσμός της αισυμνητείας που ήταν κάτι σαν την πολιτική δικτατορία.
Κι όποτε η Εκκλησία έρχονταν αντιμέτωπη με περίεργες καταστάσεις επέβαλε την αισυμνητεία και έδινε στον εκάστοτε Πρώτο υπερεξουσίες.
Όταν όμως οι Εκκλησιαστικοί μας Ταγοί στις μέρες μας φλερτάρουν με τέτοιες καθεστωτικές αντιλήψεις τότε η κατάσταση σημαίνει ότι αρχίζει να ξεφεύγει και αυτό δεν μας βγει σε καλό.
