Παρακολουθούμε  έκπληκτοι όλοι, την επί μακρόν συνεχιζόμενη,χωρίς αντιστάσεις, υποβόσκουσα διαμάχη  μεταξύ του  Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Δεν πρόκειται απλά για δύο σημαντικούς θεσμικούς παράγοντες της πίστεώς μας, αλλά στο πρόσωπό τους εκπροσωπείται ο ίδιος ο Κύριος και   η Εκκλησία Του,  ως θεοίδρυτος οργανισμός.
Η πρόσφατη διένεξη που ξέσπασε στα εσωτερικά  των δύο Εκκλησιών και έγινε ευρύτερα γνωστή από τις ανακοινώσεις στις οποίες προέβησαν οι ίδιες οι Εκκλησίες, είναι ένα θέμα που υπό άλλες συνθήκες θα περνούσε απαρατήρητο ή θα το γνώριζε, μια μικρή ομάδα ανθρώπων με ενδοεκκλησιαστικά ενδιαφέροντα.
Έδωσε,ωστόσο,  όλο αυτό το πρόσχημα, για μια ακόμη φορά στους συνήθως κραυγάζοντες  να επιδείξουν τη νοσηρότητά τους.
Πώς ξεκίνησε η διαμάχη; Ολοι το γνωρίζουμε πια.
Με αφορμή την εκλογή του νέου Μητροπολίτη Ιωαννίνων από την Εκκλησία της Ελλάδος και στη συνέχεια  η εκλογή Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως από το Φανάρι,άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Ξέσπασε ένας  νέος πόλεμος μεταξύ των δύο Εκκλησιών.Εν συνεχεία η ψυχρότητα αυτή επεκτάθηκε. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, όπως όλα δείχνουν  θύμωσε πολύ και θεώρησε τους χειρισμούς όλους του Οικουμενικού Πατριάρχη κινήσεις πλαγιομετωπικές με στόχο την ευθεία προσβολή του Αρχιεπισκόπου και την φθορά του.
Μετά από όλο αυτό το σκηνικό ο Αρχιεπίσκοπος, μη δεχόμενος να γίνει αυτό που ζητούσε από τον Πατριάρχη, προ δεκαετίας να κάνει τον προκάτοχό του Χριστόδουλο– μπαλάκι παίγνιο στα χέρια του Φαναρίου– στήλωσε τα πόδια και ζήτησε εντός της Ιεραρχίας την συμμαχία των παραδοσιακών αντί- Πατριαρχικών Ιεραρχών( Καλαβρύτων, Πειραιώς, Καισαριανής κ.ά.). Στη συνέχεια με τις συμβουλές των νέων συμβούλων του πορεύεται. Κατ´ αρχήν αρνήθηκε  να ξεχωρίσει την ουσιαστική διαφωνία για ένα θέμα,  από το  προσωπικό…πείσμα. Γιαυτό δεν θέλησε να μεταβεί στη Σύναξη των Προκαθημένων στη Γενεύη. Και δεν εξήγησε το “γιατί”,αλλά αρκέστηκε στην διφορούμενη αιτιολογία…”δια προσωπικούς λόγους”, την οποία όπως ήταν φυσικό  και για όσους γνωρίζουν τον τρόπο που λειτουργεί αιώνες τώρα το Φανάρι, την εκμεταλλεύτηκε δεόντως ο Πατριάρχης.
Οι δηλώσεις που ακολούθησαν εκατέρωθεν και οι επιστολές που άρχισαν να κυκλοφορούν–  οδυνηρή απόδειξη οτι και οι δύο πλευρές θέλουν να απολαμβάνουν την ηδονή της δημοσιότητας όταν διαφωνούν–αδιαφορώντας για το τίμημα που πληρώνει μετά από κάθε τέτοια ρήξη η Εκκλησία.
Έφτασε μάλιστα στο σημείο η πλευρά των Αθηνών, με αφορμή μια απλή διαφωνία και για να αιτιολογήσει την ατυχή έκφραση …” δια προσωπικούς λόγους”, να ομιλεί για δόλιες πράξεις οι οποίες είχαν ως στόχο την φθορά της Εκκλησίας της Ελλάδος και την αμφισβήτηση του κύρους της. Μάλιστα τα κατέθεσε όλα αυτά ο Αρχιεπίσκοπος εν Συνόδω και παρέδωσε έναν κλειστό φάκελο, το περιεχόμενο του οποίου μέχρι στιγμής δεν γνωρίζει ουδείς άλλος πλην του ίδιου του Αρχιεπισκόπου που τον κατέθεσε. Πρωτοφανείς Συνοδικές μέθοδοι.!!!
Και όλα αυτά, χωρίς κάποια αναστολή, για το νέο πλήγμα που  δέχεται  το Σώμα της Εκκλησίας.
Ο νέος αυτός πόλεμος Αθηνών- Φαναρίου, προέρχεται από το εσωτερικό της Εκκλησίας και εξυπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες.
Ο Αρχιεπίσκοπος που έθεσε το θέμα αυτό, δήθεν  από σεβασμό προς τον θεσμό της Συνοδικότητας,αρέσκεται σε τέτοιου είδους συμπεριφορές από τα χρόνια που ήταν Μητροπολίτης Θηβών .Γνωρίζει οτι με τον τρόπο αυτό μπορεί να παρασύρει την Εκκλησία σε μια επικίνδυνη «εσωστρέφεια», αλλά δεν τον ενοχλεί.
Βλέπετε σε μία Ιεραρχία που δεν ακούγονται άλλες φωνές, αντίθετες ή διαφορετικές και  υπάρχει μηδενική αντιπολίτευση, ο “σκοπός αγιάζει τα μέσα”.
Άλλωστε πώς να  μην σιωπήσουν οι λογής παραδομένες ψυχές των Ιεραρχών μας, που φέρονται σα  να στενάζουν, οι καημένες, μη έχουσες την «αναγνώριση», που είναι βέβαιες, ότι τους αξίζει;
Και  μένει και πάλι ο πιστός λαός, να βλέπει κατάπληκτος τους Πνευματικούς του ηγέτες να τρώγονται για τα πίτουρα, να αισθάνεται ότι το καλύτερο πούχει να κάνει είναι να κλείνει τα αυτιά του για να μην ακούει και τη μύτη του για να μη μυρίζει. Ο πιστός λαός, που το μόνο που θάθελε να πεί αυτή την ώρα είναι τούτο: Άγιοι, αφήστε, επιτέλους, τα «παιδιαρίσματα» και τους εγωισμούς  σας και σταθείτε στο πλευρό του λαού μας που δοκιμάζεται. Και δώστε του χέρι βοήθειας,που όλο το γένος μας έχει ανάγκη τούτες τις ώρες!
Ο Ακάκιος