Αγάπη είναι παρουσία του Θεού στην ζωή μας.

Αγάπη είναι το δώρο του Θεού στον άνθρωπο.

Αγάπη είναι η χαρά στην ζωή μας.

Αγάπη είναι το φάρμακο που επουλώνει όλες τις πληγές μας.

Αγάπη είναι ο Θεός!
Εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε νιώσει την αγάπη στην ζωή μας. Λέω «την αγάπη», γιατί αν έλεγα απλά… «αγάπη», θα εννοούσα ότι δεν μας έδωσε ποτέ κανείς αγάπη. Ενώ λέγοντας «την αγάπη», εννοώ ότι μας έχει δοθεί πολλές φορές αγάπη, αλλά δεν την έχουμε νιώσει, εξαιτίας του τρόπου ζωής και σκέψης μας.
Δεν γνωρίζουμε να αγαπούμε! Δεν γνωρίζουμε να προστατεύουμε την αγάπη! Δεν γνωρίζουμε να κερδίζουμε από την αγάπη!
Μπορεί εύκολα να πούμε σε κάποιον…  «σ’ αγαπώ»… αλλά στην πραγματικότητα δεν τον αγαπούμε γι’ αυτό που είναι, που υποτίθεται αγαπήσαμε, αλλά γι’ αυτό που θέλουμε εμείς να είναι! Ο εγωισμός μας φθάνει μέχρι αυτό το σημείο, να καταστρέφει ακόμη και αυτό που «μάλλον» αγαπήσαμε, θέλοντας να το αλλάξει, να το μεταβάλλει.
Μοιάζει με το ψάρι που του ρίχνουμε την τροφή, όχι για να το ταΐσουμε, αλλά σαν δόλωμα, για να το πιάσουμε, μαγειρεύοντάς το μετά, κατά την όρεξή μας, με διάφορους τρόπους. Έτσι κι εμείς, σαν δόλωμα χρησιμοποιούμε την αγάπη, και μετά προσπαθούμε να αλλάξουμε αυτόν που αγαπήσαμε, σύμφωνα με τις ορέξεις μας, αγνοώντας την αιτία που αγαπήσαμε.
Η απομάκρυνσή μας από τον Θεό, την πηγή της αγάπης, φέρνει αυτά τα αποτελέσματα…
Αβεβαιότητα, απελπισία και ταραχή έχουν κυριεύσει την ζωή μας. Από παντού πυκνά σύννεφα μας έχουν κυκλώσει. Το χειρότερο… δεν υπάρχει διάθεση για προσπάθεια… έγινε συνήθεια πλέον αυτή η κατάσταση. Αν υπάρχει και κάποιος που θέλει να προσπαθήσει, γίνεται σαν το μαύρο πρόβατο, δακτυλοδεικτούμενος, πιέζοντας τον να την σταματήσει και αυτός.
Δεν μπορεί ο άνθρωπος να ζει σε τέτοιες καταστάσεις, δεν αντέχει! Όπως το πλοίο, δεν είναι κατασκευασμένο να μένει μέσα στην φουρτούνα, αλλά να προσπερνά την φουρτούνα και να πηγαίνει από λιμάνι σε λιμάνι, έτσι και ο άνθρωπος, δεν είναι πλασμένος να ζει μέσα στην φουρτούνα, την ταραχή, αλλά να προσπερνά την ταραχή για να φθάνει στο λιμάνι του, τον παράδεισο για τον οποίο είναι πλασμένος.

Μέσα στον παράδεισό του που είναι η αγκαλιά του Θεού, το λιμάνι του, γαληνεύει, ηρεμεί, ζει πλέον την αγάπη! Τότε μόνο διαλύονται τα σύννεφα, χάνεται η απελπισία, κυριαρχεί η βεβαιότητα και η σιγουριά της σωτηρίας!

Ας μη χάνουμε το θάρρος και την ελπίδα μας στον Θεό! Η αγάπη του Θεού είναι η μόνη διέξοδος. Η αγάπη είναι φάρμακο σωτήριο! Γιατρεύει, επουλώνει, ομορφαίνει και ενώνει τον άνθρωπο!
+Αρχιμ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους