Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, χοροστάστησε και ομίλησε σε δύο ακολουθίες των Α΄Χαιρετισμών στην Κέρκυρα.
 Περί την πέμπτην απογευματινήν, χοροστάτησε στην ιερά Μονή Αγίων Θεοδώρων Στρατιάς, όπου και εορτάζει, παρόντος του καθηγουμένου αυτής, Αρχιμ. π. Χριστοδούλου Τριαντάφυλλου.
 Κατά την ακολουθία έψαλλαν νέοι φοιτητές του Ιονίου Πανεπιστημίου και της θεολογικής σχολής Αθηνών, με τη συμμετοχή ικανού αριθμού προσκυνητών.
 Μετά την ανάγνωση της Α΄ στάσεως, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο ιερό πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία ως υπέρμαχος στρατηγός υπερασπίστηκε την πόλη της, την Βασιλεύουσα πόλη, η οποία ήτο αφιερωμένη εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον.
 Υπογράμμισε δε, ότι η Σοφία του Θεού όρισε την Παναγία μας στην Βασιλεύουσα τότε να την υπερασπίζεται ,όπως ο ίδιος ο Θεός, στην συμφωνία που είχε κάνει άλλοτε με τον εκλεκτό λαό του, τον Ισραήλ, ότι θα τον ευλογεί και θα τον κατευθύνει, όσο αυτός ο λαός θα πίστευε και θα υπήκουε στις εντολές του Θεού.
 Μάλιστα δε, αναφέρεται στην Αγία Γραφή, αυτή ακριβώς η συμφωνία με το λαό του- Διαθήκη του « Εγώ θα είμαι ο Θεός σας, και εσείς θα είστε ο Λαός μου, Εγώ θα είμαι ο Πατέρας σας, και εσείς θα είστε οι Υιοί και οι Θυγατέρες μου».
 Όσο διαρκούσε αυτή η σχέση του Λαού του με τον Θεό Πατέρα, εκείνος όπως είχε υποσχεθεί στον Αβραάμ, « ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε»
 Όταν όμως έπαυσε αυτός ο Λαός να ακολουθεί τον Θεό, τότε ο ίδιος ο Θεός τους εγκατέλειψε. Το ίδιο λοιπόν συνέβη και με την υπέρμαχο Στρατηγό της Βασιλευούσης. Όσο οι άνθρωποι ήταν αφοσιωμένοι στο θεό και στις εντολές του, η Υπεραγία Θεοτόκος υπερασπιζόταν τον λαό του Θεού. Όταν έπαυσε αυτή η σχέση, δυστυχώς εχάθηκε η Βασιλεύουσα.
 Πάνω σε αυτά τα δύο παραδείγματα, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο δράμα της αποστασίας, του άλλοτε ευσεβούς γένους μας, από τον αληθινό Θεό. Και έκρουσε τον κώδωνα κινδύνου για την επιστροφή μας στην πίστη των πατέρων, την οποία υπερασπίστηκαν με το μαρτυρικό τους θάνατο.
 Όπως και οι άγιοι της Εκκλησίας μας, την πίστη και τις εντολές του Θεού, τις υπερασπίστηκαν με τον μαρτυρικό τους θάνατο, εν οις και ο άγιος Θεόδωρος ο Τήρων, υπερασπίστηκε και αυτός την πίστη με τον μαρτυρικό του θάνατο, του οποίου η αγία μας εκκλησία εορτάζει το υπερφυές θαύμα δια των κολλύβων.
 Μετά ταύτα ο Σεβασμιώτατος, χοροστάτησε στον Μητροπολιτικό Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης, και Αγίας Θεοδώρας.
 Έψαλλε η πολυφωνική χορωδία του Μητροπολιτικού Ναού, και κατά την ακολουθία εκκλησιάστηκαν ο Βουλευτής Κέρκυρας, κ. Στέφανος Γκίκας, και η Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων κ. Ρόδη Κράτσα.
 Ο Σεβασμιώτατος έλαβε αφορμή από ένα τροπάριο του κανόνος των χαιρετισμών, «Ὁδὸν ἡ κυήσασα, ζωῆς χαῖρε Πανάμωμε, ἡ κατακλυσμοῦ τῆς ἁμαρτίας, σώσασα κόσμον».
 Η Παναγία μας είναι η απεικόνιση του Νώε, ο οποίος στην εποχή όπου κυριάρχησε η αμαρτία και η αποστασία των ανθρώπων από το Θεό, έλαβε την εντολή από τον Θεό να κατασκευάσει την κιβωτό, η οποία έμελλε μετά τον κατακλυσμό να αναδημιουργήσει την κτήση του Θεού, η οποία αμαυρώθηκε και καταστράφηκε με τον κατακλυσμό.
Η Παναγία μας λοιπόν αναδεικνύεται η νέα κιβωτός, η οποία γεννά την οδόν-τον σεσαρκωμένον Υιόν και Λόγο τον Θεού, ο οποίος πλέον σώζει την ανθρωπότητα εκ της αμαρτίας και της δουλείας, και ενώνεται ξανά η ανθρωπότητα και η κτίσις, η οποία είχε βρεθεί στην κατάρα της φθοράς και της ακοινωνησίας με τον θεό.
 Η Παναγία μας λοιπόν, είναι εκείνη, η οποία με την ελεύθερη βούληση της, συνεργάζεται στο να αποκαλυφθεί η προαιώνια βουλή του Θεού, η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και όλη η κτιστή πραγματικότητα.
 Ο Σεβασμιώτατος, υπαινίχθη στους εκκλησιαζομένους ότι η αμαρτία και σήμερα έχει φθάσει στην κορυφή, και στη ζωή μας η αμαρτωλή και η ποικίλη κακία, είναι εκείνη η οποία προκαλεί την οργή αλλά και την αγάπη του Θεού.
 Κάλεσε λοιπόν σε μετάνοια για να μπορέσουμε να περάσουμε από την ζωή της φθοράς και του θανάτου, δια της μετανοίας στη ζωή του ακτίστου φωτός.
 Στο τέλος, ευχήθηκε να έχουμε την εμπειρία της θεογνωσίας έπειτα από τον αγώνα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και κατά την ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου μας, να είναι παντοτινή.