Την αρχαιοπρεπή Θεία Λειτουργία του Αγίου Αμβροσίου, Επισκόπου Μεδιολάνων, τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.
Ο Άγιος Αμβρόσιος είναι ισάξιος των μεγάλων Οικουμενικών Διδασκάλων, τόνισε ο Σεβασμιώτατος, και διακόνησε την Εκκλησία του Χριστού, ως γνήσιος Επίσκοπος, φέρων την διδαχή των Αποστόλων και το Πνεύμα της χάριτος του Παναγίου Θεού.
Ηρωικός άντρας της Εκκλησίας, ο οποίος δεν δίστασε να κατακρίνει τον αυτοκράτορα Μέγα Θεοδόσιο, για την βίαιη και αιματηρή καταστολή της στάσεως της Θεσσαλονίκης, απαγορεύοντας του την είσοδο στο Ναό.
Ένας άνθρωπος λοιπόν απόλυτα ολοκληρωμένος και γεμάτος από την χάρη του Θεού.
«Ο Άγιος με την θεία Λειτουργία που κατήρτισε, μας χαρίζει την ευλογία της μετοχής μας, στην αδιαίρετη Αγία μας Εκκλησία. Η οποία πολεμήθηκε και πολεμήται από τον κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου, με διωγμούς, με αιρέσεις, με σχίσματα, με πνευματικές επιθέσεις εναντίον της αμωμήτου πίστεως και αληθείας που μας χάρισε ο ενσαρκωθείς Κύριος μας.
Και αυτή η θεία Λειτουργία, καταδεικνύει την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος στη μία αδιαίρετη Καθολική του Χριστού Εκκλησία, από την οποία δυστυχώς αποκόπηκαν οι αδελφοί μας της δύσης.»
Ακολούθως αναφέρθηκε στην ευαγγελική περικοπή της ημέρας και στην αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο που δεν έχει όρια και έρχεται να τον απαλλάξει από την φθορά και τον θάνατο.
Στο ιερό κείμενο αντικρύζουμε ένα παράδοξο, παρατήρησε. Ο προεστώς της συναγωγής, ο «άνθρωπος του Θεού», ο άνθρωπος του νόμου, αντί να συγκινηθεί, να συγκλονιστεί και να αισθανθεί βαθιά την ευγνωμοσύνη προς τον Θεό που επιτελεί τόσα θαύματα και τέτοια έργα ζωής αιωνίου στον λαό Του, βρήκε την αφορμή να χύσει το δηλητήριο του μίσους και της εμπάθειας. Απέναντι σ’ Εκείνον, που όλη την επίγεια ζωή Του την διήλθε ιώμενος και ευεργετών τους πάντας.
«Ήταν ημέρα Σάββατο όταν θεραπεύτηκε το πρόσωπο εκείνο το δυστυχισμένο από τον Χριστό. Και βρήκε αφορμή να κάνει μια σύγχυση των πραγμάτων και των εννοιών, για να ρίξει το δηλητήριο της υποκρισίας και της εμπάθειας κατά του Κυρίου.
Και στη δική μας πορεία και ζωή, καλούμαστε να κατανοήσουμε ότι το βάθος της πνευματικής αναπηρίας του κόσμου μας, είναι ακριβώς αυτή η υποκρισία.
Ένα ψεύδος, μία κίβδηλη πραγματικότητα, που δυστυχώς την αντιμετωπίζουμε καθημερινά στην πορεία της ζωής μας.»
Και στον κόσμο μας, αντί για την αγαθότητα, την ευγένεια και την χρηστότητα της ζωής, οι άνθρωποι πλημμυρίζουν από εμπάθεια, από κακότητα, από μίσος, από όλα εκείνα τα αισθήματα που δηλητηριάζουν την ανθρώπινη ωραιότητα.
Κι έτσι μεταβάλλεται ο κόσμος σε μια φρικτή διαπάλη ψεύδους, αναλήθειας και κακίας.
Αυτά είναι αποτελέσματα της απομακρύνσεως του ανθρώπου από τον αληθινό Θεό, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος.
Ο προεστώς της συναγωγής στο βάθος του, ήταν άνθρωπος γεμάτος ανασφάλειες, κακίες και ψεύδη και γι’ αυτό εκείνη τη στιγμή έπεσε το προσωπείο και απεκαλύφθη ο αληθινός άνθρωπος.
«Καλούμαστε λοιπόν, καθώς προσεγγίζουμε στην μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, να κάνουμε μια δική μας έξοδο από καθετί το αναληθές και το εφήμερο, το φαιδρό και το αμαρτωλό, σε ότι αληθινό, ουσιώδες και πραγματικό.»
Να καθαρίσουμε εαυτούς, από την υποκρισία και τα πάθη. Να γίνουμε φάτνες μέσα στις οποίες θα γεννηθεί ο Χριστός.
Να μην λησμονούμε ποτέ, ότι η αληθινή ναοδομία της Εκκλησίας μας, είμαστε εμείς. Εμείς είμαστε οι ναοί του Θεού του ζώντος, όπου έρχεται η Αγία Τριάδα και ιδρύει θυσιαστήριο της λατρείας του αληθινού Θεού στον καθένα από εμάς.
Και ολοκλήρωσε τον λόγο του:
«Ο κάθε άνθρωπος είναι Ιερέας και Λειτουργός στο ιερό της καρδιάς του, του νου του και της ψυχής του.
Να αρνηθούμε λοιπόν την υποκρισία, την εμπάθεια, το ψέμα, την κακότητα και να γίνουμε δεκτικοί της χάριτος και της αγάπης του Θεού.»
