Μέσα στο ενδιαφέρον βιβλίο ” Τί μαγειρεύουμε πάλι αύριο, μου λέτε; Θα σας πώ εγώ”( εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ), η γνωστή συγγραφέας Αλεξάνδρα Αγγελοπούλου- Σουλαδάκη ,περιγράφει με γλαφυρό τρόπο το πώς εόρταζε το Πυροβολικό την μνήμη της Αγίας Βαρβάρας και καταθέτει με συγκινητικά λόγια τις ζωηρές αναμνήσεις που έχει από τη μέρα εκείνη και μάλιστα κοντά στον στρατιωτικό πατέρα της.Απολαύστε την αφήγηση:
” 4 Δεκέμβρη της αγίας Βαρβάρας, γιορτάζει το Πυροβολικό, την γιορτάζαμε σχεδόν πάντα στην μονάδα του μπαμπά μου, στο Μεγάλο Πεύκο, μου λείπουν πολλά απ εκείνα τα χρόνια, μα πιο πολύ μου λείπει η ζεστασιά του χεριού του πατέρα του…
Πιο κάτω απόσπασμα από το βιβλίο μου στην σελ. 81 και 82,που περιγράφω την ημέρα, διαβάστε το.
«Μετα το καλοκαίρι στην αρχή του χειμώνα, τέσσερις του Δεκέμβρη της Αγίας Βαρβάρας, ήταν η γιορτή του πυροβολικού, πηγαίναμε στο μεγάλο Πεύκο που γιόρταζε η σχολή Πυροβολικού, τρώγαμε τους φοβερούς λουκουμάδες και βλέπαμε θεατρική παράσταση από ηθοποιούς φαντάρους της μονάδας.
Ετοιμαζόμαστε το πρωί και κατηφορίζαμε την Β. Σοφίας με τα πολύ ωραία ρούχα μας εγώ και η μητέρα μου, που τα είχαμε ράψει ειδικά για την ημέρα, μέχρι να φτάσουμε στην λέσχη αξιωματικών, όπου αυτοκίνητο του στρατού θα μας πήγαινε στην μονάδα.
Τα στρατόπεδα όπου κι αν βρεθήκαμε, σε τέτοιες γιορτές ταχω ζήσει πολύ, ιδιαίτερα το Πάσχα με το σούβλισμα των αρνιών.
Ήταν όλα πάρα πολύ περιποιημένα και καθαρά, οι φαντάροι πολύ καιρό πριν ξεκινούσαν τις ετοιμασίες, όλα έπρεπε να λάμπουν, να είναι σε απόλυτη τάξη, εξάλλου γινόταν επιθεώρηση και υπόλογος ήταν ο Διοικητής της μονάδας, θυμάμαι πολλές φορές τον πατέρα μου να μας λέει, – αύριο θ αργήσω λίγο, έχουμε επιθεώρηση της μονάδας.
Αυτό φυσικά δεν άφηνε απ’ έξω την μητέρα μου, έπρεπε να φροντίσει την στολή του πατέρα μου, τσάκιση στο παντελόνι που σ’ έσκιζε , αλλά κυρίως τα γυαλισμένα κουμπιά στολής και εξάρτησης, που ήταν μπρούτζινα.
Στις μονάδες περνούσα καταπληκτικά, όσο ήμουνα μικρή ήμουν η μασκότ του στρατοπέδου, όσο μεγάλωνα και αποκτούσα γυναικεία χαρακτηριστικά, το στραβοκοίταγμα αξιωματικών και φαντάρων πήγαινε σύννεφο, αλλά… μέχρι εκεί, υπήρχε σεβασμός τότε, δεν ήταν όλα ξέφραγα»…
Πολλά και άλλα στο βιβλίο μου #timageirevounpaliavrio εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ.
