Για νέα βλασφημία κατά της πίστεώς μας αναφέρεται σε ανακοίνωσή του ο Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας με αφορμή την παράσταση «Η ώρα του διαβόλου» που παρουσιάστηκε τις προηγούμενες ημέρες στη Θεσσαλονίκη.

Η ανακοίνωση του Σεβασμιωτάτου αναφέρει:

Δεν προλάβαμε να αναπνεύσουμε από το ψηφισθέν αισχρό νομοθέτημα περί αλλαγής του φύλου, από την ηλικία μάλιστα των 15 ετών, και ιδού μια νέα βλασφημία, μεμιγμένη με αισχρότητα, παίζεται στην πατρίδα μας ως θεατρικό έργο.

Η παράσταση φέρει τον προκλητικό τίτλο «Η ώρα του διαβόλου». Η παράσταση αυτή υβρίζει με χυδαιότητα τα θεία πρόσωπα της πίστεώς μας, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και την Πάναγνο Αυτού Μητέρα, την Υπεραγία Θεοτόκο, την Παναγία μας.

Στην νέα αυτή βλασφημία κατά της πίστεώς μας δεν πρέπει να μείνουμε αδιάφοροι, όπως δεν θα μέναμε βέβαια αδιάφοροι, αν έβριζαν εμάς ή οικεία μας αγαπητά πρόσωπα.

Αλλά ασυγκρίτως ανώτερος από τα ιδικά μας αμαρτωλά πρόσωπα είναι ο Θεός μας, είναι η πίστη μας, την οποία πρέπει να ομολογούμε, όταν προσβάλλεται.

Η σιωπή και η απάθειά μας, όταν υβρίζεται η πίστη μας, δείχνει την αδιαφορία μας, δείχνει ότι δεν έχει μιλήσει δυνατά στην καρδιά μας η αγάπη του Χριστού.

Όπως ενόησα το βλάσφημο αυτό έργο, ο συνθέτης του θέλει να δώσει σ᾽ αυτό και φιλοσοφικό επικάλυμμα, διά να εντυπωσιάσει τάχα.
Κατά βάθος στο έργο του ο συνθέτης αμφισβητεί το καλό, όπως και το κακό, και δέχεται ότι το καλό έχει μέσα του κακό, όπως και το κακό έχει μέσα του το καλό. Δηλαδή δεν υπάρχει καλό ή κακό.

Αυτό όμως αντιτίθεται σφόδρα προς την διδασκαλία της Αγίας Γραφής και της Εκκλησίας, η οποία παρουσιάζει κεχωρισμένα το καλό και το κακό, λέγοντάς μας να αποφεύγουμε το κακό και να πράττουμε το καλό.

Το έργο συγχέει αυτά τα δύο και ενθυμούμεθα εδώ τον λόγον του προφήτου Ησαίου, ο οποίος λέγει «ουαί οι λέγοντες το πονηρόν καλόν και το καλόν πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος φως και το φως σκότος» (Ησ. 5,20).

Η Εκκλησία τον πεπτωκότα κακό άνθρωπο με τα ιερά της Μυστήρια τον κάνει όχι απλώς καλό, αλλά άγιο. Η Εκκλησία μας έχει αγίους και πρώτιστα πάντων την Υπεραγία Θεοτόκο, την Παναγία.

Επειδή όμως βάση του έργου είναι, όπως είπαμε, ότι δεν υπάρχει καλό ή κακό, ο συνθέτης του έργου παρουσιάζει τον διάβολο να μιγνύεται σαρκικά με την Μαρία, όπως την λέει (πρόκειται ασφαλώς για την Παναγία μας). Το καταλαβαίνετε τώρα, ω χριστιανοί, ότι το έργο είναι και βλάσφημο και αισχρό συνάμα.

Εδώ βλέπουμε ότι ο συγγραφέας κινείται στο παλαιό αμάρτημα που επέφερε τον κατακλυσμό. Στην μίξη δηλαδή των καλών και των κακών, της καλής γενεάς με την κακή γενεά (βλ. Γεν. 6,1).

Γι᾽ αυτό το αμάρτημα είπε ο Θεός, «ου μη καταμείνη το πνεύμά μου εν τοις ανθρώποις τούτοις, διά το είναι αυτούς σάρκας» (Γεν. 6,3).

Και ήλθε ο κατακλυσμός. Ναί! Ο κατακλυσμός, για τον οποίο ομιλούν και εξωβιβλικά κείμενα, έγινε για την μίξη της καλής γενεάς με την κακή γενεά, του καλού και του κακού, όπως το θέλει το βλάσφημο έργο, το οποίο παίζεται στην αγιασμένη πατρίδα μας.

Εμείς, ως τοπική Εκκλησία Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, κλήρος και λαός, εκφράζουμε τον πόνο μας και την αγανάκτησή μας προς το έργο αυτό.

Ακόμη δε εκφράζουμε και τον φόβο μας, μη μας εγκαταλείψει η Χάρη του Θεού γι᾽ αυτά τα άνομα και αισχρά που συμβαίνουν στην ορθόδοξη χώρα μας, μέχρι σημείου η ανηθικότητα να θεσπίζεται ως νόμος και να κυβερνά, και μέχρι σημείου – όπως το κάνει και το αισχρό έργο που παίζεται – να συμπλέκουν την αισχρότητα με τα Τίμια και Αγιασμένα Πρόσωπα του Χριστού και της Παναγίας μας, χωρίς μάλιστα να ακούεται και η έντονη διαμαρτυρία των χριστιανών, κληρικών και λαικών.

Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας